ႏွစ္သစ္ စိတ္သစ္

၂၀၀၉ ခုႏွစ္ဟာ ကိုယ့္အတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္စရာေတြကို ယူလာမဲ့ႏွစ္၊ ေအာင္ျမင္မႈေတြကို ယူလာမဲ့ႏွစ္။ ။

သမာရိုးက် ဘ၀ကေန ခြဲထြက္ျပီး စိန္ေခၚမႈတစ္ခုကို ရင္ဆိုင္မဲ့ ႏွစ္။ ။

ေမြးေန႕ ေမြးရက္ တစ္ထပ္တည္း က်တဲ့ႏွစ္။

ေမေမ.....

မဂၤလာရွိတဲ့ ေန႕သစ္ရဲ႕ မနက္ေစာေစာမွာ သမီး ေမေမ့ကို ရွိခိုးဦးခ် ကန္ေတာ့လိုက္ပါတယ္ ေမ ေမ..

ဒီေန႕ ဆြမ္းဆန္စိမ္းေလာင္းလွဴပြဲမွာ သမီး ကုသိုလ္ျပဳပါမယ္ ေမေမ။ ေမေမ့ကို အနားမွာ မရွိဘဲ ေမြးေန႕ပြဲ က်င္းပရတာ ဒီႏွစ္က ၁၀ ႏွစ္ေျမာက္ပါ။ အရင္ကေတာ့ အေ၀းမွာ ေမေမရွိေနေသးတယ္။ အေမ့ အသံကို ၾကားခဲ့ရေသးတယ္။ အခုေတာ့ အေမ့အသံကိုေတာင္ ၾကားခြင့္မရတာ ၃ ႏွစ္ေျမာက္ ေမြးေန႕ေပါ့ ေမေမ။ အိမ္မွာေမေမ ရွိေနေသးတယ္လို႕ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေျဖသိမ့္ဖို႕၊ လိမ္ဖို႕ ၾကိဳးစားခဲ့လဲ ဒီေန႕ ဒီအခ်ိန္ေရာက္တိုင္း ေမေမ မရွိတဲ့ လစ္ဟာမႈေတြကို ရင္နာနာနဲ႕ လက္ခံေနရတယ္ ေမေမ....

ေဖေဖ...

ငယ္ငယ္က ေဖေဖ ခရီးသြားရင္ေတာင္ ဖ်ားခဲ့တဲ့ အေဖ့သမီးက အခုေတာ့ အေ၀းမွာ တစ္ေယာက္တည္းရယ္။ သမီး မရွိေပမဲ့ သမီး ရွိစဥ္ကလို ေမြးေန႕အလွဴေတြကို က်င္းပေပးေနဆဲ ေဖေဖ..ဒီေန႕ မနက္ ၆ နာရီ ၃၀ မွာ သမီး အေဖ့ကို ကန္ေတာ့ပါတယ္။ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵေတြကိုပဲ ဦးစားေပးခဲ့မိတဲ့ သမီးအတြက္ ဘာကိုမဆို လိုခ်င္သမွ် ျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့တဲ့အတြက္ သမီး အေဖ့ကို ေက်းဇူးလဲတင္၊ ၀မ္းလဲနည္းမိတယ္ ေဖေဖ

“ငါ့သမီးက ေပးပဲ ေပးခ်င္ေနတာကို အေဖတို႕ ေပးတာကိုလဲ လက္ခံတတ္ေအာင္ ၾကိဳးစားပါ”ဆိုတဲ့ ေဖေဖ့စကားကို ၾကားေယာင္ရင္း ဒီေန႕ကစလို႕ သမီး အေဖေပးတဲ့ ေမတၱာတရားေတြကို လက္ခံတတ္ေအာင္ ၾကိဳးစားမယ္လို႕ ကတိေပးပါတယ္ ေဖေဖ။ ကိုယ္ေပ်ာ္ေစခ်င္သလို အေဖ့ကို ျဖစ္ေစခ်င္ခဲ့မိတာေတြအတြက္ ခြင့္လႊတ္ဖို႕ ရွိခိုးဦးခ် ကန္ေတာ့လိုက္ပါတယ္ ေဖေဖ။ လြမ္းတယ္ဆိုတဲ့ စကားကို ရြတ္ေနေသးမိတာကိုေတာ့ ခြင့္လႊတ္ပါ ေဖေဖရယ္။ ကိုယ္တိုင္ေတာင္ မေပ်ာ္ႏိုင္တဲ့ အရပ္မွာလဲ အေဖ့ကို ေခၚမထားရက္သလို ကိုယ္လဲ ျပန္မလာႏိုင္ေသးတဲ့ ကာလမွာ သမီးအတြက္ ေဖေဖ က်န္းမာေနေပးပါ ေဖေဖရယ္။ ဒါေပမဲ့ သမီး ျဖစ္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵကို ေရွ႕တန္းမတင္ေတာ့ပါဘူး ေဖေဖ။ အရွိတရားကို လက္ခံႏိုင္ဖို႕ ၾကိဳးစားပါ့မယ္။ ေဖေဖ ေပ်ာ္ရႊင္ စိတ္ခ်မ္းသာႏိုင္ပါေစလို႕ ဆႏၵျပဳလွ်က္...

good to great

Greatness lies, not in being strong, but in the right using of strength. --Henry Ward Beecher

ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ ဘ၀ဆီသို႕

The unselfish effort to bring cheer to others will be the beginning of a happier life for ourselves. --Helen Keller ကိုယ့္အက်ိဳးဆႏၵအတြက္ မပါဘဲ သူတပါးကို ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္၊ အားတက္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ျခင္းဟာ ကိုယ့္ဘ၀အတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္ေစဖို႕ နည္းလမ္းအစပါပဲ။

ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္

ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္ ၂၀၀၈ ရယ္ ။ ဒီႏွစ္အတြင္း

၁) ပညာေရးအတြက္ ေလွကားထစ္တစ္ခုကို သံုးျပီး မရႏိုင္ဘူးလို႕ထင္တဲ့ အိမ္မက္တစ္ခုကို အရယူဖုိ႕ ေျခလွမ္း စႏိုင္ခဲ့တယ္။

၂) ဒီဇင္ဘာလမွာ မထင္မွတ္တဲ့ စြန္႕လႊတ္ျခင္းတစ္ခုကို လုပ္ခဲ့ရတယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕ ေမတၱာတရားက ကိုယ့္ရဲ႕ အတၱကို ေက်ာ္လႊမ္းႏိုင္ခဲ့တယ္။ အဲဒီအတြက္ ေက်နပ္ေနမိတယ္။ ေမတၱာတရားရဲ႕တန္ဖိုးကို နားလည္ေအာင္ သင္ျပေပးတဲ့ ေလာကၾကီးေရ ေက်းဇူးပါ။

၃) မေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ အမွတ္မထင္ ခရီးတစ္ခု ထြက္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီခရီးေၾကာင့္ပဲ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ပိုရင္းႏွီးခဲ့ရတယ္။ ရင္ဖြင့္ခြင့္ ရခဲ့တယ္။ အဲဒီ အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ၂၀၀၈ ရယ္။

၄) အဆက္အသြယ္ ျပတ္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ အဆက္အသြယ္ ျပန္ရခဲ့တယ္။ခင္မင္ခဲ့ဖူးတဲ့ သူငယ္ခ်င္း ေတြဆီက ေႏြးေထြးဆဲ ခင္မင္မႈ၊ ရင္းႏွီးခဲ့ဖူးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီက အေပၚယံဆန္တဲ့ ခင္မင္မႈ၊ တစ္သက္တာ ရန္သူလို႕ သတ္မွတ္ခဲ့ဖူးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းဆီက ျပန္လည္ဆက္သြယ္လာမႈ၊ အရင္းႏွီးဆံုးလို႕ ထင္ခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္း ေတြဆီက မနာလိုမႈေတြကို ရရွိခဲ့တယ္။လူေတြကို ကိုယ္ခ်င္းစာ ခြင့္လႊတ္ေပးႏိုင္ဖို႕၊ ပိုျပီး လူၾကီးဆန္ဖုိ႕ သင္ၾကားေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးပါ ၂၀၀၈ ရယ္။

၅) မိသားစုအေပၚမွာ ေမွ်ာ္လင့္သေလာက္ မဟုတ္ေပမဲ့ အတိုင္းအတာ တစ္ခု အထိ တာ၀န္ေက်ႏိုင္ခဲ့တယ္။ သမီးေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႕ ဆက္လက္ အခြင့္ေပးပါအုန္း ေလာကၾကီးရယ္။

ျဖစ္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵေတြက ပိုျပီး ရုပ္လံုးေပၚ ပီျပင္လာတယ္။ႏိုင္ငံအတြက္ ဂုဏ္ယူႏိုင္ဖို႕ ဆက္လက္ၾကိဳးစားခြင့္ ရဖို႕ အခြင့္ေပးပါ။ ေနာက္ႏွစ္ေတြမွာ ဒီထက္မကတဲ့ ယွဥ္ျပိဳင္မႈေတြ၊ တိုက္ပြဲေခၚသံေတြကို ရင္ဆိုင္ခြင့္ေပးပါ။ အေဖ့ ကို က်န္းက်န္းမာမာနဲ႕ ဆက္လက္ျမင္ေတြ႕ခြင့္ေပးပါ။

ရိုးသားတဲ့စကားလံုးမ်ား အျမဲတမ္း နားေထာင္သူရွား

ဘယ္ေလာက္ေခါက္ေခါက္ မဖြင့္တဲ့ တံခါး
ဘယ္ေလာက္ေလွ်ာက္ေလွ်ာက္ မေရာက္တဲ့ တံတား
အဆံုးမရွိတဲ့ ၾကိဳးစားမႈမ်ားနဲ႕ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြက သြား

အကန္႕အသတ္နဲ႕ ေပးတတ္တဲ့ လက္
အနိမ့္အျမင့္နဲ႕ ရိုက္ခတ္တဲ့ ဂယက္
ေလာကရဲ႕ လွည့္ကြက္မ်ားထဲ ေရွ႕ကို ဆက္ႏိုင္ရင္ ဆက္

မသြားဘဲနဲ႕ ေရာက္ခဲ့တဲ့ ခရီး
မေမႊးဘဲနဲ႕ ေတာက္ခဲ့တဲ့ မီး
အခ်စ္မဲ့တဲ့ ျဖစ္တည္မႈတရား မရွိႏိုင္ဘူး.....

မတင္းဘဲနဲ႕ ျပတ္တတ္တဲ့ ၾကိဳး
မခ်ိန္းဘဲနဲ႕ သည္းတတ္တဲ့ မိုး
ႏွလံုးသားတစ္ခု မဖိ္တ္စဥ္ဖို႕ ေမတၱာမ်ား ေပးပါအုန္း

အေသးအမႊားလည္း မေပးတတ္ေတာ့ဘူး
အမ်ားၾကီးလည္း မေတာင္းတတ္ေတာ့ဘူး

ရိုးသားတဲ့စကားလံုးမ်ား အျမဲတမ္း နားေထာင္သူရွား
အသည္းႏွလံုးလည္း မကြဲတတ္ေတာ့ဘူး
သူရဲေကာင္းလည္း မျဖစ္သင့္ေတာ့ဘူး
ႏွလံုးသားတစ္ခု မဖိ္တ္စဥ္ဖို႕ ေမတၱာမ်ား ေပးပါအုန္း

သိပ္ေမွ်ာ္လင့္ေလသမွ် ဘယ္မလဲ ကေလးေရ~~~~

ေဟး ေရွ႕ဆက္ျပီး ငါ ဘယ္သြားမလဲ
ေမးခြန္းေတြက ေရာက္ခဲ့
စိမ္းဆိုလန္းတဲ့ ကမၻာၾကီးရဲ႕ ေတာနဲ႕ေတာင္ၾကား

အား ငါ့ေျခလွမ္းေတြ ေနာက္ဆံုးအထိ
မင္းမရွိခဲ့အခ်ိန္မွာ ဘ၀ရဲ႕
စိမ္းဆိုလန္းတဲ့ ကမၻာၾကီးလည္း အသက္မဲ့လို႕သြား

မေရရာတိမ္ ေလႏွင္ရာ ေမ်ာလြင့္လိုက္လို႕သြား
မင္းမရွိခဲ့ခ်ိန္ အသည္းထဲက အထိနာ

ငါရင္ခြင္ ေ၀ဒနာပင္ မင္းပ်ိဳးခဲ့ေလသလား
စိမ္းလန္းလို႕ေလ နာက်င္ဆဲ ဗလာရင္ခြင္
အိမ္ျပန္ခ်ိန္ ငါ့လက္ထဲက လြတ္က်သြား
ဟင္….အခ်စ္က အခိုးအေငြ႕လား

ဟူး သိပ္ေမွ်ာ္လင့္ေလသမွ် ဘယ္မလဲကေလးေရ
ငါ့ကမၻာထဲကို တစ္ေခါက္ျပန္သြား
စိမ္းဆိုလန္းေနတဲ့ ကမၻာအား
ေငးၾကည့္ရင္းနဲ႕ အသည္းအိမ္က
ေနာက္ဆံုး ရွင္သန္အုန္းမလား

ရယူျခင္း နဲ႕ စြန္႕လႊတ္ျခင္း

“ရယူျခင္း မဟုတ္ရင္ အခ်စ္က ဘာလဲ..ငါ့ကိုလဲ ေျပာျပထားသင့္တယ္...........”

အခ်စ္ဆိုတာ ရယူျခင္းလား၊ စြန္႕လႊတ္ေပးဆပ္ျခင္းလား။ မိဘက သားသမီးကို ထားတဲ့ အခ်စ္၊ သမီး ရည္းစားေတြ အခ်င္းခ်င္းထားတဲ့ အခ်စ္။ ေဆြမ်ိဳးေတြက တူ၊တူမေတြ အေပၚထားတဲ့ အခ်စ္၊ ညီအကို ေမာင္ႏွမ အခ်င္းခ်င္း ထားတဲ့ အခ်စ္။ ဘယ္အခ်စ္မွာ ရယူျခင္းေတြ ပါမလဲ။ ဘယ္အခ်စ္မွာ စြန္႕လႊတ္ေပးဆပ္ျခင္းေတြ ပါမလဲ။ အခ်စ္ခံရတဲ့လူနဲ႕ ခ်စ္ရတဲ့ လူ ဘယ္သူက ပိုကံေကာင္းသလဲ။ တစ္နည္းေျပာရရင္ ေလာကၾကီးမွာ အရိပ္ခိုျခင္းေၾကာင့္ ရလာတဲ့ ေက်နပ္မႈနဲ႕ အရိပ္ေပးရလို႕ ရလာတဲ့ ေက်နပ္မႈ ဘယ္အရာက ပိုျပီး စိတ္ခ်မ္းသာ ေစသလဲ။ လူတိုင္းက အခ်စ္ခံရဖို႕ လိုအပ္သလို ခ်စ္ရဖို႕လဲ လိုအပ္မယ္ ထင္တယ္။

ငယ္ငယ္ကတဲက အခ်စ္မခံခဲ့ရဘူးလို႕ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အထင္ေရာက္ခဲ့တဲ့ကိုယ္က အခ်စ္ခံရဖို႕ထက္ ခ်စ္ဖို႕ကို ပို အားသန္ခဲ့တယ္။ ရယူျခင္းထက္ ေပးဆပ္ျခင္းကို ပိုႏွစ္သက္ခဲ့ဖူးတယ္။ ကိုယ့္ဘ၀မွာ လူတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္ခဲ့ဖူးတယ္။ သူ႕အတြက္ပဲ အသက္ရွင္ ေနတာလို႕ အၾကိမ္မ်ားစြာ ေတြးခဲ့မိတယ္။ သူ႕အတြက္ဆိုရင္ ဘယ္သူ႕ကို မဆို ရင္ဆိုင္လိုက္ဖို႕ သတၲိေတြ အခုိင္အမာ ရွိခဲ့ဖူးတယ္။ သူ႕အတြက္နဲ႕ပဲ ကိုယ္ဟာ လူတစ္ခ်ိဳ႕ အေပၚ နာက်င္ခဲ့ဖူးတယ္။ လူတစ္ခ်ိဳ႕ကို မုန္းတီးခဲ့ဖူးတယ္။ သူ႕ကို ခ်စ္တဲ့စိတ္နဲ႕ အမွား၊ အမွန္ မခြဲျခားပဲ မလုပ္သင့္တာေတြကို လုပ္ခဲ့မိတယ္။ အဲအတြက္လဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ထိတ္လန္႕ခဲ့ဖူးတယ္။ ဘ၀မွာ အတၲ သိပ္ၾကီးတဲ့ လူတစ္ေယာက္အျဖစ္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျမင္ခဲ့ဖူး၊ မုန္းခဲ့ဖူးတယ္။

ဒါေပမဲ့ အခုအခ်ိန္မွာ သူ႕ကို စြန္႕လႊတ္ဖို႕ မဟုတ္ရင္ေတာင္ သူ ခ်စ္တဲ့သူနဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္ေနတာကို ျပံဳးၾကည့္ႏိုင္ဖို႕ ကိုယ့္မွာ သတၲိေတြ ရွိလာျပီ ထင္တယ္။ ရင္ထဲမွာ နာက်င္ ၀မ္းနည္းေနေပမဲ့ သူ႕ရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ထပ္တူ ခံစားႏိုင္ဖို႕ ႏွလံုးသြင္းစ ျပဳလာႏိုင္ျပီ ထင္တယ္။ နာေတာ့ နာက်င္ေနဆဲပဲ။ သူေပ်ာ္ရႊင္ ေနတဲ့ အရွိန္ေလး ပ်က္မသြား ေအာင္ ၀မ္းနည္း နာက်င္ေနတဲ့ ကိုယ့္ရဲ႕ ႏွလံုးသားကို ထိန္းျပီး သူ႕ကို စကား ေျပာရတဲ့အခါ ရင္ထဲမွာေတာ့ တုန္လႈပ္ေနမိတာ အၾကိမ္မ်ားစြာပဲ။ သူေပ်ာ္ရႊင္ပါေစဆိုတဲ့ စိတ္တစ္ခုနဲ႕ လိုက္ေလ်ာရတဲ့အခါ ရင္ဘက္ေထာင့္ တစ္ေနရာက ေအာင့္တက္လာစျမဲပဲ။ သူနဲ႕ ကိုယ့္ၾကားမွာ ခ်ည္ေႏွာင္ထားတဲ့ ၾကိဳးတစ္စံုကို ေျဖးေျဖးခ်င္း ျဖည္ေလွ်ာ့ဖုိ႕ ၾကိဳးစားေနမိတယ္။ သူနဲ႕ ကိုယ္နဲ႕ အတူ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေလးေတြကို သူ မွတ္မိေနႏို္င္မလားဆိုတာေတာ့ ကိုယ့္ဘက္က မေသခ်ာဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေသခ်ာတာတစ္ခုက အခု သူေပ်ာ္ေန တယ္။ ၾကည္လင္ေနတဲ့ အျပံဳးကို ၾကည့္ရင္၊ လြင္ေနတဲ့ အသံကို နားေထာင္ရင္ ကိုယ္ ခံစားေပးႏိုင္္ပါတယ္။ ငယ္စဥ္ကတဲက အရိပ္လို ခ်စ္ခဲ့ရသူပဲကြယ္။ သူ တစ္သက္လံုး ေပ်ာ္ရႊင္သြားႏိုင္ဖို႕ေတာ့ ကိုယ္ ဆုေတာင္းေနမိတယ္။

ေစတနာ

BOB အေခြမွာ အရသာ ဘယ္လို ရွိတယ္ ဆိုတာေလာက္ပဲ ျပထားၿပီး ဘယ္ေလာက္ တီးႏုိင္တယ္၊ ဘယ္လို ဆိုထားတယ္ ဆိုတဲ့ ပညာခန္းေတြ မပါေၾကာင္း ေလးျဖဴက ဆိုပါ ေသးတယ္။ အစာေရစာ ငတ္မြတ္ ေနတဲ့ ကမၻာ၊ စစ္ပြဲေတြနဲ႔ တိုင္းျပည္၊ မေက်နပ္မႈေတြနဲ႔ လူေတြ အဲဒါေတြ အတြက္ ဘယ္လို Contribute လုပ္မလဲ၊ သက္သာရာ သက္သာေၾကာင္း ရပါေစ ဆိုတဲ့ စိတ္ကူးနဲ႔ ေလးျဖဴက BOB ေခြကို ဖန္တီးထားတာပါ။

အထက္လူၾကီးႏွင့္ ဆက္ဆံျခင္း(သို႕) ကိုယ့္အခြင့္အေရးအတြက္ တိုက္ယူျခင္း

အစိုးရအလုပ္မွာပဲ လုပ္လုပ္၊ ပုဂၢလိကမွာပဲ လုပ္လုပ္ ကိုယ္ပိုင္ သေဌး မျဖစ္သေရြ႕ေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕ အထက္က လူၾကီးဆိုတဲ့လူေတြနဲ႕ ဆက္ဆံေနရအုန္းမွာပါပဲ။ ျမန္မာျပည္က သူငယ္ခ်င္းေတြက ဟိုမွာ အလုပ္လုပ္ရတဲ့ အေနအထားကို ညည္းၾကတယ္။ လူၾကီးေတြက ကိုယ့္အတြက္၊ ကိုယ္ရဖုိ႕ကိုပဲ ဦးစားေပးၾကည့္ၾကတယ္။ ေခါင္းေရွာင္ၾကတယ္တဲ့။

ကိုယ္က ျပင္ပလုပ္ငန္းေတြမွာေတာ့ တစ္ခါမွ အလုပ္မလုပ္ဖူး၊ အျပင္လုပ္ငန္းက လူၾကီးေတြနဲ႕လဲ မဆက္ဆံဖူးေတာ့ မသိဘူး။ ဒါေပမဲ့ ပညာေရးလမ္းေၾကာင္းမွာရွိတဲ့ ကိုယ့္ရဲ႕အထက္က လူၾကီး (တစ္နည္း ေျပာရင္ ကိုယ့္ရဲ႕ ဆရာေတြနဲ႕) ဆက္ဆံေရးကို ၾကည့္ေျပာရရင္ေတာ့ ဒီက လူၾကီးေတြလဲ သိပ္မထူးပါဘူး။

ကိုယ္ research ကို စလုပ္တဲ့အခ်ိန္ကေန အခုအခ်ိန္ထိ ဆရာ (၂) ေယာက္ကို ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ဆက္ဆံဖူးတယ္။ ntu က ဆရာက ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာတယ္၊ လိုခ်င္တာကို တိုက္ရိုက္ပဲ ေျပာတယ္။ ဥပမာ “ငါ့ရဲ႕ publication အတြက္မလို႕ ငါက နင္တို႕ Paper ကို ဖတ္ေပးရမွာေပါ့။ Thesis ကို ဘာလို႕ အားစိုက္ ဖတ္ေပးရမွာလဲ။ ငါ့အတြက္ အက်ိဳးမွ မရွိတာဆိုတဲ့ စကားမ်ိဳးကို တိုက္ရိုက္ ေျပာခ်တာမ်ိဳးေပါ့။” ေနာက္ျပီး “နင္တို႕ Thesis ကို ဖတ္ေစခ်င္ရင္ ငါ့အတြက္ project ကို ျပီးေအာင္ လုပ္ေပးလို႕ ေျပာတမ်ိဳး၊ ငါ့ေက်ာင္းသားကို စာရွင္းျပ ဆိုတာမ်ိဳးေတြ လုပ္တယ္” အဲလိုမ်ိဳး တိုက္ရိုက္ေျပာခ်ေတာ့ စၾကားခါစကဆို ဆရာ့စိတ္ကို ေတာ္ေတာ္ လန္႕တယ္။ ကိုယ္စိတ္ထဲမွာ ထင္ခဲ့တာက ဆရာဆိုတာမ်ိဳးက ကိုယ့္ေက်ာင္းသားရဲ႕ အက်ိဳးအတြက္ လိုလား တယ္။ paper ကိုဆိုရင္လဲ ကိုယ္တို႕ အက်ိဳးအတြက္ လုပ္ခိုင္းတာလို႕ ထင္ခဲ့မိတာကို။

ဒါေပမဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဆရာ့ကို ဘယ္လို ဆက္ဆံရမလဲ နားလည္သြားတယ္။ သူက သူ႕အက်ိဳးကိုပဲ ဦးစားေပးလုပ္သလို ငါလဲ ငါ့့ ကုိယ္က်ိဳးအတြက္၊ ငါ့အခြင့္အေရးအတြက္ တိုက္ယူရမွာပဲလို႕ ေတြးျပီး သူ႕ကိုလဲ ကိုယ့္ရဲ႕ အခြင့္အေရး အတြက္ တိုက္ရိုက္ေျပာတတ္လာတယ္။ ဥပမာ ကိုယ့္အတြက္ သူ႕လက္မွတ္ တစ္ခုခု လိုတယ္ဆိုပါေတာ့ သူက ထံုးစံအတိုင္း မအားေၾကာင္း သူ႕အက်ိဳးမပါေၾကာင္းေတြ လာေျပာေနရင္ ပါးစပ္ကေတာ့ ရီရီေမာေမာ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ျပန္ေျပာေနေပမဲ့ လက္ေတြ႕မွာေတာ့ မရမက တြန္းတြန္းတိုက္တိုက္ လုုပ္တတ္လာတယ္။ လက္မွတ္မထိုးမခ်င္း သူ႕စားပြဲမွာ ထိုင္ေစာင့္ေနတာမ်ိဳးေပါ့။ ပါးစပ္ကေတာ့ ရီရီေမာေမာပဲ။ ကိုယ့္အက်ိဳးအတြက္ ၅နာရီပဲ ေစာင့္ရေစာင့္ရ ေပေစာင့္ေနတတ္လာတယ္။ အမွန္ေတာ့ အဲလို တြန္းတြန္း တိုက္တိုက္ လုပ္တတ္ လာတဲ့ ကိုယ့္စိတ္ကို ကိုယ္မၾကိဳက္ဘူး။ ကိုယ့္အက်ိဳးအတြက္ဆိုရင္ သူအားတာ၊ မအားတာ မစဥ္းစားေတာ့ပဲ ဇြတ္လုပ္ရတာကို လိပ္ျပာ မသန္႕ဘူး။ ကိုယ့္ရဲ႕ စိတ္ေနစိတ္ထားေတြ အဆင့္နိမ့္ သြားတာပဲဆိုျပီး ကိုယ္ ငိုခဲ့ဖူးတယ္။ တစ္ဘက္ကလဲ ကိုယ္လုိခ်င္တာေတြ အတြက္ ဒီနည္းကို သံုးရမယ္ဆိုတာ ကိုယ္က သိေနျပန္ေရာ။ ကိုယ့္အခြင့္အေရးအတြက္ ကိုယ္တိုက္ယူတာ ဘယ္နည္းနည္းသံုးသံုးမွန္တယ္လို႕ ေတြးျပီး စိတ္တင္းလိုက္။ တစ္ခါတစ္ေလက်လဲ “ ငါ့စိတ္ေတြ ပ်က္ျပားကုန္ျပီ။ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ တန္ဖိုးက ဒါမျဖစ္သင့္ဘူး။ ဘယ္လို လူနဲ႕ပဲ ဆက္ဆံရ၊ ဆက္ဆံရ ကိုယ္က စိတ္ထားမွန္မွန္နဲ႕ ဆက္ဆံတတ္ရမယ္။ ” လို႕ ခံစားရတဲ့အခါ ၀မ္းနည္းငိုယိုလိုက္နဲ႕ ကိုယ္ ၂ လ ေလာက္ စိတ္ညစ္ေနခဲ့ဖူးတယ္။ အမွန္ေတာ့ ကိုယ္လုပ္တာအတြက္ ဆရာက သေဘာေတာင္ က်ေသးတယ္။ သူက ကိုယ္တိုင္လဲ သူ႕ကိုယ္က်ိဳး အတြက္ တြန္းတြန္းတိုက္တိုက္ လုပ္တတ္သလို သူ႕ကို လာလုပ္ေတာ့လဲ ျငီးျငီးျငဴျငဴနဲ႕ပဲ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပး တတ္ျပန္ေရာ။

ဒီ Rsearch Institute က ဆရာကေတာ့ ႏူးညံ့တယ္။စကားေျပာရင္တိုးတိုးေလး။ ဘယ္ေတာ့မွ သူလိုခ်င္တာကို တိုက္ရိုက္မေျပာဘူး။ သြယ္သြယ္၀ိုက္၀ိုက္နဲ႕ သူျဖစ္ခ်င္လာတဲ့ လမ္းေၾကာင္းကို ခင္းျပတယ္။ တစ္ဘက္သားက လိုက္မလာဘူးဆိုရင္ စိတ္ကသိကေအာက္ျဖစ္ေအာင္ အေနၾကပ္ေအာင္ လုပ္တတ္တယ္။ ေနာက္ဆံုး တစ္ဘက္လူက ဆရာျဖစ္ခ်င္တဲ့လမ္းေၾကာင္းကိုပဲ သူ႕ဟာသူ ဖြင့္ေျပာလာရတဲ့အထိ စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႕ ေ၀့ျပီး စကားကို ေျပာေနတတ္တယ္။ ဆရာနဲ႕ ေျပာရင္ တစ္ခါတစ္ေလ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵက တစ္ခု ပါးစပ္က ေျပာလိုက္မိတာ တစ္ခု ခဏခဏ ျဖစ္တယ္။ အဲလို ျဖစ္တိုင္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို မၾကိဳက္တဲ့ စိတ္နဲ႕ အၾကိမ္ေပါင္း မ်ားစြာ မြန္းၾကပ္ဖူးတယ္။ ဥပမာ ဆိုပါေတာ့ ကိုယ္နဲ႕ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းက project အတြက္ program တစ္ခုကို ေအာင္ေအာင္ ျမင္ျမင္ လုပ္လိုက္ႏိုင္တယ္။ ဒီ project ကို ႏိုင္ငံတကာ ျပိဳင္ပြဲတစ္ခုမွာ ၀င္ျပိဳင္တဲ့အတြက္ ဆုရတယ္။ အဲေတာ့ Institute က လူၾကီးေတြက ကိုယ္တို႕ project ရဲ႕ program ကို စိတ္၀င္စားတဲ့အတြက္ ကိုယ္တို႕အဖြဲ႕ကို institute လပတ္အစည္းေ၀းမွာ တင္ျပခိုင္းတယ္္။ project တစ္ခုလံုး မဟုတ္ဘူးေနာ္။ ကိုယ္တို႕လုပ္ထားတဲ့ program ေလးကိုပဲ လုပ္ခိုင္းတာ။ ဒီpresentation အတြက္ အသင့္ေတာ္ဆံုးလူဟာ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္း(သို႕) ကိုယ္ပဲလို႕ ကိုယ္တို႕ တစ္ဖြဲ႕လံုးက ထင္တယ္။ Institute ကအထက္လူၾကီးေတြအေနနဲ႕ ကိုယ္တို႕ကို အသိအမွတ္ျပဳတာမ်ိဳးကို ရဖို႕အတြက္ အားလံုးက လုပ္ခ်င္တာပဲ။ တကယ္ဆိုရင္ သူက လူၾကီးတစ္ေယာက္အေနနဲ႕ လူငယ္ေတြကို ဦးစားေပး ခိုင္းသင့္တယ္၊ ဒါမွ ကိုယ္တို႕ေတြလဲ တိုးတက္လာမယ္။ ဒါေပမဲ့ ဆရာက သူပဲ လုပ္ခ်င္တယ္။ အဲေတာ့ ဘာလုပ္လဲဆိုေတာ့ ကိုယ္တို႕ကပဲ ေၾကာက္လို႕၊ စိတ္ရႈပ္လို႕၊ အလုပ္ပိုေတြမို႕ မလုပ္ခ်င္တဲ့ ပံုစံမ်ိဳး ျဖစ္ေအာင္ ဇြတ္ ဖန္တီး ယူတယ္။ အစည္းအေ၀းမွာ သူက အဲလိုမ်ိဳး ျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးေနတဲ့ အခါ ကိုယ္ေရာ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းေရာက သတိထားမိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ္တို႕မွာ သူ႕ကို ဘယ္လိုဆန္႕က်င္ရမွန္းမသိတဲ့အခါ သူျဖစ္ခ်င္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းအတိုင္း ေမ်ာပါသြားေရာ။ အဲလိုမ်ိဳးေပါ့။ ကိုယ့္လက္ေအာက္ကလူကို ေနရာေပးရမွာ ေသမလေလာက္ ေၾကာက္တယ္။အမွန္ေတာ့ ကိုယ့္ဆရာေတြ တင္ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္ၾကားရသေလာက္ ကိုယ္တို႕ Research Institute ကလဲ အဲေနရာမွာ နံမည္ၾကီးပဲ။ လူၾကီးေတြက ကုိယ့္လက္ေအာက္က လူေတြကို ေနရာမေပးတာကေတာ့ ၄ လပတ္ အစည္းအေ၀းမွာေတာင္ ထုတ္ေျပာရတဲ့ အထိ။

အခုေတာ့ ဒီ Research Institute က ဆရာကိုလဲ ဘယ္လုိ ဆက္ဆံရမလဲ ေျဖးေျဖးခ်င္း နားလည္လာတယ္။ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တဲ့၊ ကိုယ့္အခြင့္အေရးလို႕ ထင္တဲ့ အရာတစ္ခုကို သူ႕ကို တင္ျပျပီးသြားရင္ သူျဖစ္ခ်င္တာ သူေျပာေနတဲ့အခါ ကိုယ့္စိတ္ကို အေ၀းပို႕ထားလိုက္တယ္။ ေနာက္ဆံုး ကိုယ့္ဘက္က လိုက္ေလ်ာမလာတဲ့အခါ သူက တိတ္ဆိတ္ျခင္းဆိုတဲ့ နည္းလမ္းကို သံုးျပီး အေနၾကပ္ေအာင္ လုပ္တယ္။ အေနၾကပ္တာေတာ့ အမွန္ပဲ၊ ဒါေပမဲ့ ကုိယ္လဲ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီး ေငးေနလိုက္ တယ္။ ေနာက္ဆံုး သူကိုယ္တိုင္ အေနၾကပ္လာတဲ့ အထိပဲေပါ့။ ေနာက္ဆံုး ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာကို သူလိုက္ေလ်ာလာတယ္။ သူ႕ရဲ႕ ဆႏၵကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ဖြင့္ေျပာ လာရင္ ကိုယ္က သူ႕ဆႏၵကို လိုက္ေလ်ာလိုက္ဖို႕ ျပင္ဆင္ထားျပီးသားပါ။ အမွန္ေတာ့ ကိုယ္မၾကိဳက္တာက သူျဖစ္ခ်င္တဲ့ ပံုစံကိုပဲ ကိုယ္က ျဖစ္ခ်င္သလိုမ်ိဳး ဖန္တီးျပီး ကိုယ့္ဘက္က လိုက္ေလ်ာလာရတာမ်ိဳးကိုပါ။ သူ႕ဆႏၵကို ဆန္႕က်င္တာမ်ိဳးရယ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ေနာက္တစ္ခုက ကိုယ့္အတြက္ ရပိုင္ခြင့္လို႕ ထင္လို႕ တိုက္ယူတာလဲ ပါတာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ဆရာနဲ႕ ကိုယ့္ရဲ႕ ဆက္ဆံေရး ဆိုးသြားမလားဆိုတာေတာ့ ကိုယ္လဲ မသိေသးဘူး။ သူက NTU ဆရာ လို မဟုတ္ေတာ့ အခု ကိုယ္လုပ္တဲ့ ပံုစံကို မၾကိဳက္ေတာင္ ေတာ္ေတာ္နဲ႕ေတာ့ ဖြင့္ေျပာအုန္းမယ္ မထင္ဘူး။ အခုအခ်ိန္ထိေတာ့ အေပၚယံမွာ ဆက္ဆံေရး ေကာင္းေနတုန္းပဲ။ ေနာက္ျပီး NTU နဲ႕ ဆရာတုန္းကလို ကိုယ့္ကိုယ္ကို မၾကိဳက္တဲ့ ခံစားခ်က္ မ၀င္ဘူး။ ဒါက နည္းလမ္းမွန္တယ္လို႕ ယံုၾကည္ေနမိတယ္။

တကယ္ေတာ့ ဘ၀မွာ ေအာင္ျမင္ဖို႕ဆိုတာ နည္းလမ္းတက်တို႕ ငါမွန္တယ္ထင္တဲ့ အတိုင္းပဲ လုပ္မယ္ဆိုတဲ့ တစ္ယူသန္စိတ္မ်ိဳးထက္ ေရလိုက္ ငါးလိုက္ဆုိတဲ့ နည္းလမ္းကိုလဲ သံုးႏိုင္ဖို႕ လိုမယ္ထင္တယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕ အထက္ လူၾကီးေတြကိုယ္တိုင္က သူတို႕ကိုယ္က်ိဳးကိုပဲ ၾကည့္၊ ေခါင္းေရွာင္လာတဲ့အခါ ကိုယ္တိုင္က ကိုယ့္ရဲ႕ ရပိုင္ခြင့္အတြက္ တိုက္ယူဖို႕ေတာ့ လိုမယ္ထင္တယ္။ တစ္ခုေတာ့ ရွိတာေပါ့။ ကိုယ့္ရဲ႕ စိတ္ကလဲ အမွန္အတိုင္း ျဖဴစင္ေနဖို႕ေတာ့ လိုတာေပါ့။ ကိုယ္လုပ္ထားတာထက္ ပိုလိုခ်င္ျပီး မတရားေလာဘေတြ တက္လာမယ္ဆိုရင္ ကိုယ္တို႕လဲ သူတို႕နဲ႕ ဘာထူးေတာ့လို႕လဲ။

10 year Anniversary

10 years? 2009 Jan 1 will be our 10 year Anniversary? Wow..Time flies! Actually, I didn't notice it at all. I am a type of person who doesn't care anything? I don't know..But, I still remember how I cried , how much I was scared on that day. ......

သင္ခန္းစာ - ၁

ကၽြန္ေတာ္ ေကာလိပ္ေရာက္ျပီး ၂ လ အၾကာမွာေပါ့။ ဆရာက အတန္းထဲမွာ ဥာဏ္စမ္းေမးခြန္းတစ္ခ်ိဳ႕ကို ေျဖဖို႕ ေမးခြန္းစာရြက္ေတြ ေက်ာင္းသားေတြကို ေပးခဲ့တယ္။ ေရွာင္တခင္ စာေမးပြဲ စစ္တဲ့သေဘာမ်ိဳးေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္က ၾကိဳးစားတဲ့ ေက်ာင္းသားပီပီ ေမးခြန္းေတြကို ၾကိဳးၾကိဳးစားစား ေျဖျဖစ္ခဲ့တယ္..ေနာက္ဆံုး ေမးခြန္းကို မေတြ႕ခင္အထိေပါ့။ အဲဒီ ေနာက္ဆံုးေမးခြန္းက.......

“ေက်ာင္းမွာ သန္႕ရွင္းေရးလုပ္တဲ့ မိန္းမၾကီးရဲ႕ နံမည္က ဘာလဲတဲ့..”

အဲဒီ ေမးခြန္းကေတာ့ ဟာသပဲ ျဖစ္ရမယ္လို႕ ကၽြန္ေတာ္ေတြးလိုက္မိတယ္။ကၽြန္ေတာ္ ဒီမိန္းမၾကီးကို အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေတြ႕ဖူးေနတာပဲ။ ခပ္ပိန္ပိန္၊ ဆံပင္နက္နက္နဲ႕ အသက္ (၅၀) ေက်ာ္ ဒီမိန္းမၾကီးကို အခါမ်ားစြာ ေတြ႕ေနေပမဲ့ သူ႕နံမည္ကို ကၽြန္ေတာ္က ဘယ္လိုလုပ္ သိႏိုင္မွာလဲ။ ကၽြန္ေတာ္လဲ အဲဒီေမးခြန္းကို ကြက္လပ္ခ်န္ျပီး အေျဖစာရြက္ကို ဆရာ့ကို လွမ္းေပးလိုက္တယ္။

အတန္းေျပာင္းဖို႕ ေက်ာင္းေခါင္းေလာင္းမတီးခင္ေလးမွာပဲ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္က ထေမးခဲ့တယ္။ အဲဒီ ေနာက္ဆံုးေမးခြန္းက ကၽြန္ေတာ္တို႕ရဲ႕ အမွတ္၊ အဆင့္ကို ဆံုးျဖတ္တဲ့ေနရာမွာ ထည့္တြက္မွာလားလို႕ေပါ့။ ဆရာက ........“အေသအခ်ာပဲတဲ့”...အံ့ၾသေနတဲ့ေက်ာင္းသားေတြကို ဆရာက စကားတစ္ခြန္းကို ျပန္ေျပာခဲ့တယ္။ ဆရာေျပာခဲ့တဲ့စကားကေတာ့

“~~မင္းတို႕ရဲ႕ ဘ၀မွာ၊ လုပ္ငန္းခြင္မွာ လူေပါင္းမ်ားစြာကို ေတြ႕ဖူး၊ ၾကံဳဖူးရအုန္းမွာပဲ။ အဲဒီ လူတိုင္းလူတိုင္းဟာ မင္းတို႕ဘ၀အတြက္ အေရးပါတယ္။ ဘယ္လိုလူပဲျဖစ္ျဖစ္ မင္းတို႕ရဲ႕ ဂရုစိုက္မႈ၊ အသိအမွတ္ျပဳမႈနဲ႕ ထိုက္တန္တယ္။ အနဲဆံုး ျပံဳးျပ ႏႈတ္ဆက္ရံု ျဖစ္ျဖစ္ေပါ့”~~.

အဲဒီေန႕ကရခဲ့တဲ့ သင္ခန္းစာကို ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀မွာ ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ေတာ့ဘူး။ အဲဒီ သန္႕ရွင္းေရး မိန္းမၾကီးရဲ႕ နံမည္ကိုလဲ ေဒၚရသီဆိုတာကိုလဲ သိခဲ့တယ္။..............author unknow, TD.M ဘာသာျပန္ ခံစားသည္။

becoming who you are!

Healing may not be so much about getting better, as about letting go of everything that isn't you - all of the expectations, all of the beliefs - and becoming who you are. --Rachel Naomi Remen

စိတ္နာက်င္မႈေတြကို ေပ်ာက္ကင္းဖို႕ဆိုတာ ပိုေကာင္းတဲ့ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္လာဖို႕ ၾကိဳးစားတာ မဟုတ္ပါဘူး။ မင္းမဟုတ္တဲ့ မင္းျဖစ္ခ်င္ေနတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ၊ မင္းမယံုၾကည္တဲ့ မင္းလက္ခံထားတဲ့ ယံုၾကည္မႈေတြကို လႊင့္ပစ္ျပီး းကိုယ့္ကိုယ္ကို အရွိအတိုင္း လက္ခံေပးလိုက္ျခင္းပါ။

သမိုင္းေပး အမုန္း

ထိုင္းဆိုတာကို ျမန္မာရဲ႕ အနီးဆံုး ႏိုင္ငံတစ္ခုအေနနဲ႕ ရိုးသားစြာ ခင္မင္ခဲ့ဖူးတယ္။ သမိုင္းဆိုတာကို နာက်င္မႈ တစ္ခု အျဖစ္ အခုအထိ ထုပ္ပိုးထားဆဲ ႏိုင္ငံတစ္ခုအေနနဲ႕ ဟာသတစ္ပုဒ္လို ခပ္ဟားဟား ရီေမာခဲ့ဖူးတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ဆင္းရဲတြင္း နက္သထက္နက္ေအာင္ ကူညီေနတဲ့ ႏိုင္ငံတစ္ခု အျဖစ္ ခပ္ေလွာင္ေလွာင္ ျမင္ခဲ့ဖူးတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီ ခံစားခ်က္အားလံုးဟာ ပုဂၢလိက မဆန္တဲ့ ခပ္ေ၀းေ၀းက ခံစားခ်က္တစ္ခုပါပဲ။

အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ အဲဒီႏိုင္ငံကို ပုဂၢလိက ဆန္ဆန္ အျမင္ကတ္ေနမိတယ္။

သူတို႕ေတြရဲ႕ ေယဘူယ် ခံစားခ်က္မွာ ျမန္မာေတြကို (လန္႕ေနလို႕) ႏွိမ္ခ်င္တယ္လို႕ ျမင္ေနမိတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံက ဒီမိုကေရစီနဲ႕ မတန္ေသးပါဘူးဆိုတဲ့ ႏိုင္ငံမွာ အလုအယက္ တိုက္ခိုက္ေနၾကေတာ့ လူလူခ်င္း စာနာမႈနဲ႕ သနားေနတဲ့ၾကားက အျမင္ကတ္ကတ္နဲ႕ ဟားတိုက္ရီေမာခ်င္စိတ္ အခ်ဥ္ေပါက္ေနတယ္။ အစျပဳတဲ့ အျဖစ္ကေတာ့ ထိုင္းကို အလည္သြားမိရာက စတယ္ထင္ပါရဲ႕။ ထိုင္းနဲ႕ ျမန္မာရဲ႕ သမိုင္းကို အမွန္အတိုင္း (သို႕) သူတို႕ျဖစ္ခ်င္တဲ့ ပံုေဖာ္မႈေတြကို သံုးျပီး ႏိုင္ငံတကာမွာ ျပစားေနတယ္လို႕ ခပ္နာနာ ေတြးမိတယ္။ ျမန္မာလူမ်ိဳးကို ေတြ႕ရင္ကို ႏွိမ္ခ်င္သလို ျဖစ္ေနတဲ့ အဲဒီႏိုင္ငံကို နာတဲ့စိတ္က ထိုင္းက ျပန္လာျပီးကတဲက တဖြဖြ တက္ေနမိတယ္။ ဘယ္ေတာ့မွ အဲဒီႏိုင္ငံကို သြားမလယ္ေတာ့ဘူးလို႕လဲ ခိုင္ခိုင္မာမာ ဆံုးျဖတ္ လိုက္မိတယ္။ ထိုင္းသူငယ္ခ်င္းကိုေတာင္ စကားေကာင္းေကာင္း မေျပာခ်င္ေလာက္ေအာင္ အျမင္ကတ္ ေနမိတယ္။

ျမန္မာေတြအေနနဲ႕ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြရဲ႕ အညံ့ေတြကိုခ်ည္း အမႊန္းတင္ေနမဲ့အစား ကိုယ့္ႏိုင္ငံဟာ ဘာလဲဆိုတာ ႏိုင္ငံတကာ သိေအာင္ တင္ျပဖို႕ေတာ့ လိုအပ္ေနျပီထင္တယ္။ ႏိုင္ငံတကာ အလည္လာခ်င္သူေတြ ျမန္မာျပည္ ကို မလာရဲေအာင္ ေျခာက္လွန္႕ေနမႈေတြကို ရပ္တန္႕ျပီး ကိုယ့္ႏိုင္ငံရဲ႕ အားသာခ်က္၊ အားနည္းခ်က္ေတြကို အမွန္အတိုင္း တင္ျပဖို႕ လိုမယ္ထင္တယ္။ တကယ္ေတာ့ ျမန္မာျပည္က သဘာ၀တရားေတြ၊ လည္ပတ္စရာ ေနရာေတြ အမ်ားၾကီးနဲ႕ အခုအခ်ိန္ထိ ေအးခ်မ္းသင့္သေလာက္ ေအးခ်မ္းေနဆဲပဲမွလား။ မီးမလာတာကိုပဲ ေအာ္ေနမဲ့အစား ျမန္မာျပည္ရဲ႕ အဆင့္အတန္းျမင့္တဲ့ ဟိုတယ္ေတြ အေၾကာင္းကိုလဲ ေျပာျပဖို႕ အခ်ိန္ေရာက္ျပီ ထင္တယ္။ မျပန္ႏိုင္ေသးခင္ လုပ္ႏိုင္သမွ်ေတာ့ လုပ္ေတာ့မယ္၊ လုပ္သင့္ေနျပီလို႕ ႏွလံုးသားကေရာ၊ ဦးေႏွာက္ ကေရာ အခ်က္ေပးေနတယ္။

ရွင္သန္ေနတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္

Strong lives are motivated by dynamic purposes. -- Kenneth Hildebrand

ရွင္သန္ေနတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြကသာလွ်င္ ေအာင္ျမင္တဲ့ ဘ၀ေတြကို ဦးေဆာင္ႏိုင္ပါတယ္...

ရွင္သန္ေနတဲ့ ရည္မွန္းခ်က္ေတြသာ မရွိေတာ့ဘူးဆိုလွ်င္ ဘ၀မွာ အသက္ရွင္ေနရတာက ဘာတန္ဖိုးရွိ မွာလဲ။ ဒါေပမဲ့ ရည္မွန္းခ်က္ေတြရဲ႕ ေနာက္ကို ေျပးလိုက္ရင္း တန္ဖိုးရွိတဲ့ လက္ရွိအခ်ိန္ေလးေတြကို မေမ့ မေလ်ာ့ ရွိေနဖို႕လဲ လိုတယ္ေလ။ မိနစ္လက္တံေလးရဲ႕ ေရြ႕လ်ားသံေနတဲ့အတူ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တဲ့ ပန္းတိုင္ကို အေရာက္သြားဖို႕ လိုအပ္သလို လက္ရွိရေနတဲ့ စကၠန္႕တိုင္းကိုလဲ တန္ဖုိးထားတတ္ဖို႕ေတာ့ လိုလိမ့္မယ္။ အလယ္အလတ္ လမ္းစဥ္ဆိုတာ ဘုရားရဲ႕ အဆံုးအမ တစ္ခုပဲ မဟုတ္လား။

သိုေပမယ့္လည္းေလ........လက္ရွိဘ၀ကို ေရစုံေမွ်ာလိုက္မိတဲ့အခါတိုင္း ဘုရားစကားကို ဆင္ေျခလို အသံုး ျပဳမိတဲ့အခါ၊ အဲလိုလူေတြကို ေတြ႕တဲ့အခါ ငါတို႕ဟာ ေလးနက္တဲ့ အေတြးအေခၚနဲ႕ ေဟာၾကားတ့ဲ ဘုရား အဆံုးအမထက္ မ်က္စိမွိတ္ ဖန္တီးရွင္နဲ႕ပဲ သင့္ေတာ္သူမ်ားလားလို႕ေတြးမိတယ္။ ဘုရားေဟာၾကားခဲ့တာက ေလာဘမရွိဖို႕ပဲလဲ၊ ဘ၀ကို သက္သာသလို ေနဖို႕မွ မဟုတ္ပဲ။ ဘုရားသာ ဘ၀ကို သက္သာသလို ေရစုန္ေမွ်ာခဲ့ မယ္ဆိုရင္ သူ ဘယ္အပင္ပန္းခံျပီး တရားကို က်င့္ခဲ့မလဲ။ ဘုရင္အျဖစ္ သက္ေတာင့္သက္သာ အုပ္စိုးေနရံုေပါ့။ မွန္ကန္တဲ့ ၾကိဳးစားမႈနဲ႕ ကိုယ့္ဘ၀ကို တိုးတက္ေနဖို႕ေတာ့ အမ်ားၾကီး ၾကိဳးစားရအုန္းမယ္။

ကာရန္မက်တဲ့ ထိတ္လန္႕မႈ ေကာက္ေၾကာင္းမ်ား

တေရြ႕ေရြ႕နဲ႕
နီးလို႕လာျပီ
ဒီေန႕ရက္ဆီ
ခြဲရမွာကို ၾကိဳသိေနလဲ
ရင္ဆိုင္ဖို႕က
စိတ္မရဲျပီ........

ေပ်ာ္ရႊင္မႈလား
စိုးထိတ္မႈလား
ေ၀ခြဲလို႕မရ
သူတို႕ကို အထင္ၾကီးမႈေၾကာင့္လား
ကိုယ့္ကိုယ္ကို အားငယ္ေနမႈေၾကာင့္လား
ေပ်ာ္ရႊင္မႈ တစ္ခုေၾကာင့္လား............
ဘာမွန္းမသိပဲ......စိတ္ေတြ ေထြျပား..............

studying

Studying should be a way of learning how to help weak people, and not just swallowing down and spewing up the words in textbooks.

ပညာသင္ယူျခင္းဆိုတာ အားနည္းသူေတြကို ဘယ္လို ကူညီမလဲဆိုတဲ့ နည္းလမ္းတစ္ခုကို ရွာေဖြျခင္းသာ ျဖစ္သင့္ပါတယ္၊ ပံုႏွိပ္စာအုပ္ထဲမွာပါတဲ့ စာလံုးေတြကို ၀ါးမ်ိဳ၊ ျပန္အံ့ခ်ဖို႕တင္ မဟုတ္ပါဘူး။

အရုဏ္ဦးရဲ႕ သီခ်င္းဆိုသံ

"The lotus shrinks back into a bud when night falls, only to unfold again in the dawn.
Life has always been an endless unfolding..Life itself unfolds to death, and death unfolds to life again. There is no cause for sorrow or for fear in this. " (Minfong Ho: sing to the dawn)

ၾကာပန္းေလးက အဖူးဘ၀ကေန ညအခါမွာ ျပန္ငံုသြားတာဟာ မနက္မွာ ျပန္လည္ ဖူးပြင့္လာဖို႕ပါ။ ဘ၀ဆိုတာ အဆံုးမရွိတဲ့ ျပန္လည္ ဖူးပြင့္ျခင္း သံသရာ တစ္ခုပါပဲ။ ေမြးဖြားလာျဖင္းက ေသဆံုးဖို႕ အတြက္ ျဖစ္ျပီး၊ ေသဆံုး ရတာကလဲ ေနာက္ဘ၀ တစ္ဖန္ ျပန္လည္ ေမြးဖြားႏိုင္ဖို႕ပဲ မွလား။ ဘာကို ေၾကာက္လန္႕ေနရအုန္းမွာလဲ။

"Why did you talk and talk to me of helping poor people and weak people, and then turn around and try to grab from me the one chance that was meant for me? Why did you make me believe in you, if all you are is a big bully?"

ကိုယ့္အက်ိဳးအတြက္ အမအရင္းရဲ႕ အခြင့္အေရးကို ျဖတ္လုဖို႕ စိတ္ရွိေနခဲ့ရဲ႕နဲ႕မ်ား နင္ဘာလို႕ဆင္းရဲသားေတြ၊ အားငယ္သူေတြကို ကူညီမဲ့အေၾကာင္းေတြ ထပ္ခါထပ္ခါ ေျပာခဲ့ရေသးလဲ။ ဘာလို႕မ်ား ငါ နင့္အေပၚမွာ ယံုၾကည္ေအာင္ လုပ္ခဲ့ရတာလဲ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ နင္လဲ တျခားလူေတြနဲ႕ ဘာထူးလို႕လဲ။ ကိုယ့္အက်ိဳးအတြက္ သူမ်ားအခြင့္အေရးကို ျဖတ္လုဖို႕ ၀န္မေလးတဲ့ အတၲေကာင္ပဲ မဟုတ္လား။

တစ္ခါတစ္ေလ အမွတ္မထင္ေပါ့..........လူေတြကို ကူညီမယ္လို႕ တဖြဖြ ေအာ္ေနရင္းက ကိုယ့္အက်ိဳးအတြက္ သူမ်ားအခြင့္အေရးကို မရည္ရြယ္ပဲ ျဖတ္လုမိတဲ့ အၾကိမ္ ဘယ္(၂) ၾကိမ္မ်ား ရွိခဲ့ဖူးျပီလဲ။ သူေတာ္ေကာင္းျဖစ္ဖို႕ ပါးစပ္က တဖြဖြ ေရရြတ္ေနရင္းက သူယုတ္မာ အက်င့္ကို ဘယ္ႏွစ္ၾကိမ္မ်ား က်င့္ၾကံျပီးျပီလဲ။

a wonderful mythical law of nature

There is a wonderful mythical law of nature that the three things we crave most in life -- happiness, freedom, and peace of mind -- are always attained by giving them to someone else. --Peyton Conway March

အံ့ၾသစရာေကာင္းတဲ့ သဘာ၀တရားၾကီးရဲ႕ အမွန္တရားတစ္ခုကေတာ့ ----
ကိုယ္တို႕ေတြ အငမ္းမရ ရွာေဖြေနတဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း၊ လြတ္လပ္ျခင္း၊ ျငိမ္းခ်မ္းျခင္းဆိုတဲ့ အဖိုးတန္ အရာ(၃)ခုဟာ သူမ်ားကို ေပးဆပ္ျခင္းျဖင့္သာ ရတတ္တယ္ဆိုတာပါပဲ။

တရားမွ်တတဲ့ သဘာ၀ တရားတစ္ခု

Although the world is full of suffering, it is full also of the overcoming of it --Helen Keller

ေလာကၾကီးက နာက်င္မႈေတြ၊ ဖိႏွိပ္မႈေတြနဲ႕ ျပည့္ေနတယ္ဆိုေပမဲ့ အဲဒီနာက်င္မႈေတြ၊ ဖိႏွိပ္မႈေတြကို ေက်ာ္လႊားႏိုင္မဲ့ အရာေတြနဲ႕ လည္း ျပည့္ေနပါတယ္။ နာက်င္မႈေတြကို ခံစားရတဲ့ အခါ ခံႏိုင္ရည္ ရွိဖို႕နဲ႕ ေက်ာ္လႊားႏိုင္မဲ့ ဇြဲေတာ့ ရွိဖို႕ေတာ့ လိုတာေပါ့။ အရာရာကို ပင္ပင္ပန္းပန္း ၾကိဳးစားျပီးမွ ရတတ္တဲ့ ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ ဒီေန႕ စာသားေလးက သိပ္ကို လွပတဲ့ စာသားေလးပါပဲ။

ကိုယ့္ဘ၀မွာ ကိုယ္လိုခ်င္တာကို အျမဲပဲ ရတတ္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ လြယ္လြယ္ကူကူေတာ့လဲ မဟုတ္ျပန္ဘူး။ နဲနဲေလးေတာ့ အဖုအထစ္ ရွိျပီးမွ ရတတ္တယ္။ တခါတေလေတာ့လဲ လိုခ်င္တဲ့အရာထက္ အနည္းငယ္ နိမ့္တဲ့ အရာကိုပဲ ရလိုက္ရတာမ်ိဳး၊ သူမ်ားထက္ ေနာက္က်ျပီးမွ ရခဲ့ရတာမ်ိဳး၊ ကိုယ့္ဘက္က ေပးဆပ္လိုက္ရတာမ်ိဳးေတာ့လဲ ရွိတာေပါ့ေလ။ ၾကာေတာ့လဲ ဒါက ကိုယ့္အတြက္ မဆန္းက်ယ္ေတာ့တဲ့ ေလာကရဲ႕ က်ီစယ္ျခင္း တစ္မ်ိဳးလို႕ ခံစားလာရတယ္။ အခက္အခဲေတြ ၾကံဳလာတိုင္း စိတ္ကို တင္းထားႏိုင္ဖို႕ ၾကိဳးစားလိုတဲ့ ဇြဲကို ေလာကၾကီးက ေလ့က်င့္ ပ်ိဳးေထာင္ေပးျခင္းပဲလို႕ ၾကိဳးစား ႏွလံုးသြင္းေနရဆဲပါပဲ။

ပင္ပန္းဆင္းရဲမႈေတြကို ထပ္ဆင့္လို ၾကံဳလိုက္ရတဲ့အခါမ်ိဳးမွာေတာ့လဲ ဆက္ေလွ်ာက္ဖို႕ အားမက်န္ေလာက္ေအာင္ ၀မ္းနည္းအားငယ္ခဲ့ ဖူးပါရဲ႕။ အထူးသျဖင့္ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ အရာတစ္ခုအတြက္ ကိုယ့္ဘ၀မွာ လံုး၀ျပန္မရႏိုင္ေတာ့တဲ့ အရာတစ္ခုကို ဆံုးရႈံုးလိုက္ရခ်ိန္ မွာေတာ့ စိတ္ေတြ ယိုင္လဲျပီး ကိုယ္ လူမသိ၊ သူမသိ စိတ္ေတြေလခဲ့ဖူးတယ္။ ေန႕စဥ္ရက္ဆက္ ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕မွာ ထုိင္ရင္း ကိုယ္ဘာမွ မလုပ္ႏိုင္ခဲ့တာ၊ အေၾကာင္းတရားတစ္ခုကိုပဲ ထပ္ခါ ထပ္ခါ ေတြးရင္း ေသြးပ်က္ခဲ့ရတယ္။ တစ္ႏွစ္ေလာက္ လူမသိ သူမသိ အေျခအေန ပ်က္ရင္း ေက်ာင္းစာကို စိတ္ပါ၀င္စားစြာ လုပ္ႏို္င္ဖို႕ ကိုယ္စိတ္တင္းခဲ့ရတယ္။ ေက်ာင္းကို ေန႕စဥ္မပ်က္ သြားေနေပမဲ့ စာတစ္လံုးမွ မလုပ္ျဖစ္ခဲ့တာ၊ အရာရာကို အေကာင္းမျမင္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ကိုယ့္စိတ္ေတြ ခါးသီးေနခဲ့တယ္။ အခ်ိန္ကာလရဲ႕ ကုစားမႈနဲ႕ ကိုယ္နံလန္ထူလာတာ တစ္ႏွစ္ေတာင္ မရွိတတ္ေသးဘူးေလ။ အဲလို ဆံုးရႈံးမႈမ်ိဳးကိုေတာ့ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ မၾကံဳပါရေစနဲ႕ ေလာကၾကီးရယ္။ တစ္ၾကိမ္ဟာ ကိုယ့္အတြက္ လံုေလာက္ခဲ့ပါျပီ။

ကိုယ့္ရဲ႕ သူရဲေကာင္းဆိုတာ....

ဘြားဘြားကလဲ အဂၤလိပ္ေခတ္မွာ အဂၤလိပ္ကို ေတာ္လွန္ဖို႕ တက္ၾကြတဲ့ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္နဲ႕ ၾကီးခဲ့တယ္။ ေမေမကလဲ ဂ်ပန္ေခတ္မွာ ဂ်ပန္ကို ေတာ္လွန္ဖို႕ တက္ၾကြတဲ့ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္နဲ႕ ၾကီးခဲ့တယ္။ ...

အိမ့္က ဘာကို ေတာ္လွန္ရမွာလဲ။ ....

အိမ့္က အဂၤလိပ္လက္ေအာက္မွာ ေမြးခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး။ ဂ်ပန္လက္ေအာက္မွာ ေမြးခဲ့တာလဲ မဟုတ္ဘူး။ ျပန္လည္ ထူေထာင္ေရးကာလမွာ ေမြးလာခဲ့တယ္။ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြ ပညာတတ္ျဖစ္ဖို႕ လိုအပ္ေနခ်ိန္မွာ အိမ့္က ေဆးတကၠသိုလ္ ၀င္ခဲ့တယ္။ အဲဒါ အိမ့္မွားသလား။ (ဂ်ဴး ပင္လယ္ႏွင့္တူေသာ မိန္းမမ်ား)

သူရဲေကာင္းဆိုတာကို ေတာင္းတတဲ့ ေခတ္ကာလ ရွိတယ္။ ေခတ္ရဲ႕ ေတာင္းဆိုမႈ အရ သူရဲေကာင္းေတြ ေပၚထြက္လာရတာပါလို႕ ေျပာရင္ သူရဲေကာင္းေတြ၊ စြန္႕လႊတ္ခဲ့သူေတြကို ေစာ္ကားရာမ်ား ေရာက္သြားမလား လို႕ စိုးထိတ္မိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီ အေတြးကို ရေနမိတာေတာ့ အမွန္ပဲ။ အေျခအေန တစ္ခုက ေတာင္းဆို လာတဲ့အခါ အဲဒီေတာင္းဆိုမႈအတိုင္း မီးကုန္ယမ္းကုန္ ၾကိဳးစားသူဟာ အဲဒီ ေခတ္အတြက္ တာ၀န္ေက်တယ္လို႕ သတ္မွတ္လို႕ မရႏိုင္ဘူးလား။ အေျခအေနတစ္ခုအေပၚမွာ မူတည္ျပီး အေကာင္းဆံုး လုပ္ႏိုင္သူဟာ လူေတာ္ပဲ ျဖစ္လိမ့္မယ္လို႕ သတ္မွတ္မိတယ္။

သူရဲေကာင္းဆိုတဲ့ စကားလံုးက သာမန္ လူသားေတြ အတြက္ သတ္မွတ္ ထားတဲ့ စကားလံုးပါ။ နတ္ဘုရားေတြအတြက္ သတ္မွတ္ထားတာ မဟုတ္ဘူးေလ။ အဲေတာ့ သူရဲေကာင္းဆိုသူ ေတြမွာလဲ ခၽြတ္ယြင္းခ်က္ေတြ၊ အားနည္းခ်က္ေတြ ရွိမွာပဲ။ သူတို႕ရဲ႕ စြမ္းေဆာင္ရည္ဆိုတာကုိ တိုင္းတာတဲ့ ေနရာမွာ လက္ရွိအေနအထားအရ အေကာင္းဆံုး ျဖစ္ေအာင္ ဘာလုပ္သလဲ၊ သူ႕ေစတနာက ဘယ္ေလာက္ ရိုးသားသလဲ ဆိုတာအေပၚမွာပဲ တိုင္းတာ သင့္တယ္ လို႕ ထင္မိတယ္။ သူတို႕ရဲ႕ တကယ့္လက္ေတြ႕ဘ၀က ကိုယ္ေမွ်ာ္မွန္းထားတဲ့အတိုင္း ျဖစ္ခ်င္မွလဲ ျဖစ္မွာေပါ့။ မျဖစ္လို႕ သူတို႕ကို အၾကည္ညိဳ ပ်က္ၾကမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အဲဒီလူရဲ႕ ၾကည္ညိဳမႈကို သံသယ ၀င္ခ်င္စရာပါပဲ။

လူတိုင္းမွာ ကိုယ့္ဘ၀ရဲ႕ သူရဲေကာင္းေတြ ရွိခဲ့ၾကမွာပါ။ ျမန္မာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႕ သူရဲေကာင္းဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ျဖစ္လိမ့္မယ္လို႕ ထင္ပါတယ္။ ဆိုပါေတာ့ သူနဲ႕ ပတ္သတ္လို႕ ဘယ္သူကပဲ ဘာအေတြလာေျပာေျပာ သူ႕ကို တကယ္ေလးစားခဲ့တယ္ဆိုရင္ အၾကည္ညိဳပ်က္စရာ မရွိပါဘူး။ ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က သူယံုၾကည္ရာကို ျပည္သူေတြအတြက္ တကယ့္စစ္မွန္ ရိုးသားတဲ့ ေစတနာနဲ႕ လုပ္ေပးခဲ့တယ္ဆိုတာ ကိုယ္တို႕ အားလံုး သိေနတာကို။ ဒါေၾကာင့္လဲ ခုခ်ိန္ထိ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဟာ ကိုယ္တို႕ရဲ႕ အေသြးအသားကေန ေလးစားရသူအျဖစ္ ရွိေနတာပါပဲ။

အဲလိုပဲ တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြမွာလဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လိုပဲ ကိုယ္ကိုးစားခဲ့တဲ့ သူရဲေကာင္းေတြ ရွိၾကမွာပါ။ တစ္ခ်ိဳ႕က အေဖ၊ တစ္ခ်ိဳ႕က အဆိုေတာ္၊ တစ္ခ်ိဳ႕က စာေရးဆရာ ကိုယ္၀ါသနာပါရာေပါ့။ ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ ကိုယ့္အေဖက သူရဲေကာင္း ျဖစ္ခဲ့ဖူးတယ္၊ ခုလဲ ျဖစ္ေနဆဲပဲ။ ကိုယ့္အေဖမွာလဲ ခၽြတ္ယြင္းခ်က္ေတြ၊ အားနည္းခ်က္ေတြ ရွိေကာင္းရွိေနႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒီ အားနည္းခ်က္ေတြကို ေတြ႕လိုက္လို႕လဲ ကိုယ္ အေဖ့ အေပၚမွာ အၾကည္ညိဳ မပ်က္ဘူး။ သူရဲေကာင္းတစ္ေယာက္ အျဖစ္ အျမဲ ကိုးကြယ္ေနမွာပဲ။ ဘာလို႕လဲ ဆိုေတာ့ ကိုယ့္အေဖဟာ ၾကံဳေတြ႕ ရင္ဆိုင္ရတဲ့ အေျခအေန တစ္ခုမွာ အေကာင္းဆံုး ၾကိဳးစားခဲ့ျပီး အရိုးသားဆံုး ဆက္ဆံခဲ့လို႕ပဲ။ အဲလိုပါပဲ ကိုယ္ျမတ္ႏိုးတဲ့ စာေရးဆရာ၊ အဆိုေတာ္ေတြကို သူတို႕ရဲ႕ ေစတနာ အရင္းခံကိုပဲ ခံစားမိပါတယ္။ သူတို႕ကို နတ္ဘုရားတစ္ဆူလိုလဲ အဘက္ဘက္က ျပီးျပည့္စံုဖို႕ မေတာင္းဆိုခ်င္ပါဘူး။ ေတာင္းဆိုေနတဲ့လူေတြကို ေတြ႕တဲ့အခါလဲ စိတ္ပ်က္မိတယ္။ သူတို႕ရဲ႕ သဘာ၀တရားကို တံဆိပ္တပ္ဖို႕ ၾကိဳးစားၾကတဲ့လူေတြကို ေတြ႕ရတဲ့အခါ မ်ိဳးၾကီး သီခ်င္းလိုပဲ...ပါးစပ္ပိတ္၊ ေခါင္းညိတ္..ငါနားလည္ေပးမယ္..

မုန္းတယ္

ဒီေန႕ ဒီအခ်ိန္ထိ
ၾကားေယာင္ေနဆဲ
တယ္လီဖုန္းသံကို မုန္းတယ္.........

ဒီေန႕ ဒီအခ်ိန္ထိ
ျမင္ေယာင္ေနဆဲ
ငါ့မ်က္လံုးေတြကို မုန္းတယ္..........

ဒီေန႕ ဒီအခ်ိန္ထိ
မွတ္မိေနဆဲ
ငါ့ ဦးေႏွာက္ကို မုန္းတယ္.........

ဒီေန႕ ဒီအခ်ိန္ထိ
နာက်င္ေနဆဲ
ငါ့ ႏွလံုးသားကို မုန္းတယ္........

မုန္းတယ္
ငါနဲ႕ ပတ္သတ္သမွ်
ငါ့အေသြးအသား
အားလံုးကို မုန္းတယ္....

ေမေမ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ......

မီးမလာလို႕ ေရမတင္မိလို႕ ေရမရွိလဲ....

ေရခဲေသတၱာထဲမွာ စားစရာ မရွိလဲ ....

အဲဒါဟာ ကၽြန္ေတာ့္ အိမ္ပါပဲတဲ့............မေန႕က အငဲ ေျပာသြားတာေလးပါ..

သူခံစားျပီး ေျပာသြားေတာ့လဲ ထပ္မေ၀းဘူးဆိုတဲ့ အခ်စ္သီခ်င္းေလးတစ္ပုဒ္က အိမ္အလြမ္း သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ ျဖစ္သြားတယ္။ အႏုပညာဆိုတာ ဒီလို ခံစားရတယ္လို႕ သင္ျပေပးသြားသလိုပါပဲ..........

အိမ္ျပန္ခ်င္စိတ္ေတြ ႏိုးထလာတယ္ ေမေမရယ္...ဒီေန႕ မိုးေတြ ဖြဲဖြဲက်ေနတယ္...သမီး ေပ်ာ္ပါတယ္ ေမေမရယ္...

လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ ႏွစ္က သမီးတို႕ ဘ၀ထဲက ေမေမထြက္သြားခဲ့တယ္ေနာ္...ေနာက္ဆံ မတင္းေစလိုတဲ့ အေတြးနဲ႕ ညီမငယ္ေလးလက္ကို တင္းတင္းဆုပ္ရင္း သမီး မ်က္ရည္မက်ခဲ့ပါဘူး ေမေမ။ ဒီေန႕လဲ သမီးေပ်ာ္ေအာင္ ၾကိဳးစားေနခဲ့တယ္ ေမေမရယ္။ ေမေမ့ကိုလဲ ေပ်ာ္ေစခ်င္တယ္။ သမီးတို႕အတြက္ အစစ လုိအပ္ခ်က္ မရွိေအာင္ ျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့တဲ့ ေမေမ့ကို တမ္းတ လြမ္းဆြတ္မိတာကိုေတာ့ ေျဖလို႕ မရဘူး ေမေမ။ကိုယ့္ရဲ႕ လိုအင္တစ္ခု အတြက္ သမီး အေမ့ကို မတမ္းတရက္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေမေမရယ္..ရင္ထဲမွာ တစ္ခါတစ္ေလ အားငယ္မိတယ္။ အမိမဲ့သား ေရနည္းငါးတဲ့...ဒီစကားစုကို ၾကာေလ သေဘာေပါက္ေလပါပဲ။

သမီး တင္းထားတဲ့ၾကားက တစ္ခါတစ္ေလ နာက်င္ေနမိတယ္။ ညီမေလး အတြက္၊ ေဖေဖ့အတြက္လို႕ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ညာေတြးျပီး ေျဖသိမ့္ဖို႕ ၾကိဳးစားေနတဲ့ၾကားက တစ္ခါတစ္ေလ လမ္းေပ်ာက္သလိုပါပဲ။ အရင္ကေတာ့ ကိုယ္ၾကိဳးစားသမွ် ေမေမ့အတြက္ပဲလို႕ ဂုဏ္ယူတဲ့ ေမေမ့ မ်က္ႏွာကို ေျပးျမင္ျပီး ၾကိဳးစားဖို႕ အားေမြးခဲ့ရတယ္။ အခုေတာ့ သမီး ဘယ္သူ႕ အတြက္ ၾကိဳးစားရမလဲ ေမေမရယ္။ ဘ၀မွာ အသက္ရွင္ေနတာ ဘာအတြက္လဲလို႕ ေတြးမိတဲ့အခါ ဘာဆက္လုပ္ရမွန္း မသိေအာင္ ေၾကကြဲေနမိတယ္။

တကယ္လို႕ေပါ့...ျပန္လည္ဆံုေတြ႕ခြင့္ရမယ္ဆိုရင္ေပါ့...သမီးေလ အားလံုးကို ထားခဲ့ျပီး ျပန္လာဖို႕၊ ေမေမ့ေနာက္ကို လိုက္လာဖို႕ အၾကိမ္ၾကိမ္ ေတြးမိတယ္ ေမေမရယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ တစ္ၾကိမ္တစ္ခါပဲျဖစ္ျဖစ္ စကားေလး တစ္ခြန္းေလာက္ေတာ့ ေျပာလိုက္ခ်င္တယ္။ ႏႈတ္ဆက္ စကားေလးတစ္ခြန္းေတာင္ မေျပာလိုက္ရတဲ့ ေနာင္တ တရားေတြက သမီးကို စကၠန္႕နဲ႕ အမွ် ႏွိပ္စက္ေနတာ ဘယ္သူ သိႏိုင္မွာလဲ ေမေမရယ္။

ခဏတာ ႏႈတ္ဆက္ပါတယ္ ဒုတိယအိမ္ေလးရယ္

ကိုယ့္ဘ၀ရဲ႕ ဒုတိယအိ္မ္ေလးကို ခြဲခြာရမဲ့ အခ်ိန္နီးလာျပီ။ ခဏတာ ဆိုေပမဲ့ ၾကိဳ လြမ္းေနမိသလိုလို.... ပထမ အိမ္ေလးကို အလည္ျပန္ခ်ိန္က လြဲရင္ ဒီအိမ္ေလးကို တခါမွ ဒီေလာက္ၾကာၾကာ မခြဲဖူးဘူး။ ပထမအိမ္ေလးကို ျပန္တဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာေတာ့ ပထမအိမ္ေလးရဲ႕ ေႏြးေထြးမႈေတြကို ၾကိဳေတြးျပီး ရင္ခုန္ေနရတာနဲ႕ သူ႕ကို ခြဲရာမွာ အတြက္ ဘာကိုမွ မခံစားရဘူးေလ။
အခုေတာ့ သူ႕ကို ခဏခြဲသြားရမွာအတြက္ ရင္ထဲမွာ တမ်ိဳးေလးပဲ။ ပထမအိမ္ေလးကို ခြဲခဲ့ရတုန္းက ၀မ္းနည္းမႈ တုန္လႈပ္မႈကိုေတာ့ ဘယ္မွီမလဲ။ ဒါေပမဲ့ ပထမအိမ္ေလးကို ခြဲခဲ့ရတဲ့ ခံစားမႈေတြကို ျပန္လည္ သတိရေနမိ တယ္။ သူငယ္ခ်င္းကိုေတာင္ ပထမအိမ္ေလးကို ခြဲခဲ့ရစဥ္က ကိုယ္ငိုေၾကြးခဲ့ရတာေတြကို ျပန္ေျပာျပျဖစ္ေတာ့ သူကေတာင္ စေနေသးတယ္။ နင္က ငါတို႕ကိုေတာ့ သူတို႕ေလာက္ မခင္ဘူးေပါ့ေလတဲ့။ အဲလိုေတာ့ မဟုတ္ဘူး ထင္ပါရဲ႕။
အခုက ခဏတာ ကာလေလ။ ေနာက္ အသက္ကလဲ ရင့္က်က္ေနျပီ ထင္ပါရဲ႕။ ပထမ အိမ္ေလးကို ခြဲရတုန္းက အေတြ႕အၾကံဳေတြကလဲ ရွိေနျပီဆိုေတာ့ မတုန္လႈပ္ေတာ့တာလဲ ပါမွာေပါ့။ ပထမ အိမ္ေလးကို ခြဲထားခဲ့ရျပီး ဒီအိမ္ေလးမွာ စေနခါစကေတာ့ ခဏ၊ ခဏ မ်က္ရည္က်ခဲ့ရတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြကို လြမ္း၊ အိမ္ကို လြမ္း၊ အစစ လြမ္းစရာ၊ အားငယ္စရာေတြပဲေပါ့။ မွတ္မိပါေသးတယ္။ ပထမ အိမ္ေလးကို ခြဲတဲ့ေန႕က သူငယ္ခ်င္းေတြ တျပံဳၾကီး လိုက္ပို႕ျပီး ငို္ေနၾကလို႕ လူေတြ ၀ို္င္းၾကည့္တာ ခံခဲ့ရတာ။ ဘယ္သူက သြားမွာလဲလို႕ အေမးခံခဲ့ရတာ။ အဲအခ်ိန္ကေတာ့ တကယ္ကို ၀မ္းနည္းခဲ့ရတာပဲ။ အခုေန ျပန္ေတြးေတာ့လဲ ျပံဳးစရာလိုလို၊ ရီစရာလိုလုိ။ ကိုယ့္ကို တကယ္ ခင္ခဲ့တဲ့ ကိုယ့္ရဲ႕ ခြဲခြာမႈအတြက္ ခံစားေပးခဲ့တဲ့ လူေတြ ရွိခဲ့တယ္ဆိုတာအတြက္ေတာ့ ျပန္ေတြးတိုင္း ၾကည္ႏူးမိတယ္။ ။

အခု ဒုတိယအိမ္ေလးမွာေတာ့ ကိုယ္ ထားခဲ့မႈအတြက္ ခံစားမဲ့လူ ၂ ေယာက္ ၃ ေယာက္ေတာင္ ရွိပါ့မလားကြယ္။ အင္း အတူျမင္ေနၾက ကိုယ့္အရိပ္ေတြ မရွိေတာ့မွာအတြက္ လြမ္းေနမယ္လို႕ မေန႕က သူငယ္ခ်င္းက ေျပာေတာ့ တခ်ိန္က ကိုယ့္ရဲ႕ ခ်န္ထားခဲ့ျခင္းအတြက္ ရူးမတတ္ခံစားခဲ့ရတယ္လို႕ ေျပာခဲ့သူ၊ အခု ဒုတိယ အိမ္ေလးမွာ ျပန္ဆံုေတာ့ ကိုယ့္ကို စိမ္းသြားခဲ့တဲ့သူ႕ ကိုေတာင္ သတိရမိေသးတယ္။ ေအာင္ျမင္မႈ အတြက္ ငါ ဂုဏ္ယူေနမယ္လို႕ ေျပာခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ ကိုယ့္အေပၚ ခုထိ အရင္အတိုင္းပဲ။ ၁ နာရီကို အသာေလး ဖုန္းေျပာႏိုင္တုန္းပဲ။ အဲအတြက္ ေက်းဇူး သူငယ္ခ်င္း။

ဒုတိယ အိမ္ေလးေရ မင္းကို ထားခဲ့ရမဲ့ ရက္ေတြ နီးလာျပီ။ ၾကိဳလြမ္းေနမိတယ္။ ျပင္ဆင္မႈေတြ လုပ္ရေလ ထားခဲ့ရမဲ့ အရာေတြ၊ ရင္ဆိုင္ရမဲ့ အရာေတြ အတြက္ ၾကိဳတင္ ရင္ခုန္ေနမိတယ္။ ။

meaning of friendship

When we share - that is poetry in the prose of life. --Sigmund Freud
မွ်ေ၀ခံစားျခင္းဆိုတာ ဘ၀ရဲ႕ ျပဌာန္းစာအုပ္ထဲက ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ပါပဲ....

သူငယ္ခ်င္းေကာင္းဆိုတာ ကိုယ္ရဲ႕ ေသာကကို မွ်ေ၀ခံစားႏိုင္သူလို႕ ဖြင့္ဆိုၾကတယ္။

ဒါေပမဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ၀မ္းသာေပ်ာ္ရႊင္ရမဲ့ အခ်ိန္မွာ မနာလို ၀န္တိုစိတ္ ကင္းကင္း (စကားလွေအာင္ သံုးရရင္ အားငယ္စိတ္ကင္းကင္း) နဲ႕ သူနဲ႕ ထပ္တူ ေပ်ာ္ရႊင္ေပးႏိုင္ဖို႕ဆိုတာ ေမးခြန္းတစ္ပုဒ္ပါပဲ။ မနာလိုစိတ္ ဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္ မျဖစ္ရင္ေတာင္ အားငယ္စိတ္ မျဖစ္ဖို႕ဆိုတာ ရင့္က်က္တဲ့ ႏွလံုးသား ရွိဖို႕ေတာ့ လိုလိမ့္မယ္။

ကိုယ့္ရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ၊ေအာင္ျမင္မႈကို အမွတ္မထင္ ဖြင့္ေျပာလိုက္မိျပီးမွ သူ႕ဘက္က မနာလိုစိတ္ကို ရိပ္မိသြားတဲ့အခါ အဲသူငယ္ခ်င္းအေပၚ သူငယ္ခ်င္းေကာင္း မပီသဘူးဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္နဲ႕ ခင္မင္မႈ တစ္ခုကို ရပ္တန္႕ၾကမလား။ ဒါမွမဟုတ္ နားလည္ ခြင့္လႊတ္ေပးႏိုင္မလား။ ကိုယ့္ရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈကို သူ႕ကို ဖြင့္မေျပာေတာ့ပဲ ေနမလား။

ကိုယ္ဆိုရင္ေရာ သူ႕ရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈကို ၾကားတဲ့အခါ ၀မ္းမနည္း၊ အားမငယ္ပဲ ေနႏိုင္မလား။ သူ႕အေပၚမွာ မနာလိုတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ ကိုယ္က သူ႕လို မေအာင္ျမင္ႏိုင္ေသးတာအတြက္ ၀မ္းနည္းမိတာ။ ကိုယ့္အေပၚမွာ လာၾကြားတာ မဟုတ္မွန္း သိေနေပမဲ့ လာမေျပာရင္ ပိုေကာင္းမွာလို႕ မေတြးမိဘူးဆိုတာ ေသခ်ာရဲ႕လား။ တကယ္ဖြင့္မေျပာလို႕ သူမ်ားဆီက သိရတဲ့အခါ မနာက်င္ဘူးဆိုတာေရာ ေသခ်ာလား။

ရုတ္တရက္ ၾကည့္ရင္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းနဲ႕ ထပ္တူ ၀မ္းမသာေပးႏိုင္သူက စိတ္မျမင့္ျမတ္သူ ျဖစ္ေနသလိုပဲ။ ဒါေပမဲ့ တကယ္ေတာ့ ဒါက ပံုမွန္ပဲ ျဖစ္လိမ့္မယ္ ထင္ပါရဲ႕။ ဘ၀ေတြ မတူညီဘူးဆိုရင္ေတာ့ ေပ်ာ္ႏိုင္တာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ သြားေနတဲ့ လမ္းေၾကာင္းကလဲ တူ၊ ဒီၾကားထဲကမွ သူက ကိုယ္မရတဲ့ အခြင့္အေရး တစ္ခုကို ရသြားတဲ့ အခါ သူ႕အတြက္ ကိုယ္ေပ်ာ္ေပးႏိုင္မလား။ ကိုယ္သာ သူ႕ေနရာမွာဆိုရင္ ဘယ္လို ခံစားရမလဲ။

တဘက္ကလဲ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းက မထင္မွတ္ပဲ ကိုယ္ရထားတဲ့ ေအာင္ျမင္မႈတစ္ခု၊ အခြင့္အေရး တစ္ခု အေၾကာင္းကို သိသြားတယ္။ ကိုယ့္အေပၚမွာ စကားေျပာတဲ့အခါ ေအးစက္ေနတယ္။ သူ၀မ္းနည္းေနမွန္းလဲ ကိုယ္က ခံစား သိေနတယ္။ အဲလိုဆိုရင္ ကိုယ္ဘယ္လို ေနမလဲ။ အဲဒီ သူငယ္ခ်င္းကို ဘယ္လို တံု႕ျပန္မလဲ။

step out from comfort zone

Dare to reach out your hand into the darkness, to pull another hand into the light.

--Norman B. Rice

လက္တစ္စံုကို အလင္းထဲ ဆြဲေခၚႏိုင္ဖို႕ အေမွာင္ထဲကို လက္လွမ္းရဲတဲ့ သတ္တိေတာ့ ရွိရမယ္။

မစြန္႕စား၀ံ့တဲ့လူအတြက္ ေအာင္ျမင္မႈဆိုတာ မရႏိုင္ပါဘူး

လိုခ်င္တာ တစ္ခုရဖို႕အတြက္ ကိုယ့္ရဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္ကေန

အျပင္ကို လွမ္းထြက္၀ံ့ဖို႕ေတာ့ လိုလိမ့္မယ္။

To be dfifferent from others, the only thing you need to do is to step out from your comfort zone and face new things. --TD M

ေအာင္ျမင္မႈတစ္ခုရဲ႕ လွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္

If there is any one secret of success, it lies in the ability to get the other person's point of view and see things from that person's angle as well as from your own. --Henry Ford

ေအာင္ျမင္မႈ တစ္ခုမွာ လွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္တစ္ခု ရွိခဲ့မယ္ဆိုရင္၊
အဲဒီ လွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္က တစ္ျခားေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။

ကိုယ့္ရဲ႕ အျမင္ကို တန္ဖိုးထားေလးစားတတ္သလို သူတစ္ပါးရဲ႕ အျမင္ကို ဘယ္ေလာက္ နားလည္ႏိုင္သလဲ
သူတစ္ပါးရဲ႕ ေနရာမွာ ၀င္ေရာက္ခံစားေပးတတ္တဲ့ ကိုယ္ခ်င္းစာတရား ဘယ္ေလာက္ ရွိသလဲ ဆိုတဲ့ အခ်က္ေပၚမွာပဲ မူတည္ပါတယ္။

သူငယ္ခ်င္း၊ မိတ္ေဆြ

The bird a nest,

The spider a web,

Man friendship. (--William Blake)

ဒီစာသားေလးကို အလွပဆံုး ဘယ္လို ဘာသာျပန္ရမလဲ။ သူငယ္ခ်င္း၊ မိတ္ေဆြဆိုတာကို တန္ဖိုးထားခဲ့သူပီပီ ဒီေန႕အတြက္ စာသားေလးကို ႏွစ္ျခိဳက္မိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘာသာျပန္ရ ခက္ေနတယ္။

ငါ့ရဲ႕ သူရဲေကာင္း

ငါ မင္းကို မေတြ႕ခဲ့ဖူးဘူး
ဒါေပမဲ့
မင္းကို ကေလးဘ၀ကစလို႕
ဘုရားတစ္ဆူလို႕ ကိုးကြယ္ခဲ့တယ္

ငါနဲ႕ မင္းက ေသြးသား မေတာ္စပ္ဘူး
ဒါေပမဲ့
မင္းကို ေသြးသားအရင္းေတြနဲ႕
ထပ္တူခ်စ္တယ္

ငါ ယံုၾကည္ပါတယ္...
ငါ့လိုပဲ မင္းကို ခ်စ္တဲ့လူေတြ
ေထာင္ေသာင္းခ်ီ ရွိေနဆဲပါ

ငါ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္...
မင္းျဖစ္ခ်င္တဲ့ စိတ္ကူးေတြကို
တစ္ေန႕မွာ
ငါတို႕ အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္မွာပါ....

လက္တစ္ကမ္းက အိမ္မက္

လူသားေတြရဲ႕ စြမ္းေဆာင္ႏို္င္မႈ စြမ္းရည္ဟာ မယံုၾကည္ႏိုင္စရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ ျမင့္မားေနတတ္ပါ တယ္လို႕ ေျပာတဲ့ အဆိုအမိန္႕ေတြကို ၾကားခဲ့၊ ဖတ္ခဲ့တာ မေရမတြက္ႏိုင္ေအာင္ပါပဲ။ ငယ္ငယ္ေလးကထဲက ရည္မွန္းခ်က္ဆိုတာေတြကို ကိုယ့္ကိုယ္ကို တြန္းအားေပးတဲ့ အေနနဲ႕ ခ်ေရးခဲ့ဖူးတယ္။ ဥပမာ (၃) တန္းကေန (၁၀) တန္း အထိ အျမဲပဲ ဒုတိယ ရခဲ့ဖူးတဲ့ ကိုယ္က (၁၀) တန္းမွာ တစ္ႏိုင္ငံလံုး အဆင့္(၁၀) မွာ၀င္ရမယ္လို႕ ေတြးခဲ့တာမ်ိဳးေပါ့။ ဒါေပမဲ့ တကယ္ျဖစ္လာႏိုင္မယ္လို႕ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဘယ္တုန္း ကမွ မထင္ခဲ့ဘူး။ မရလာေတာ့လဲ သိပ္မခံစားရပါဘူး။ ျမိဳ႕နယ္တစ္ခုလံုးမွာ ပထမ ဆိုတဲ့ အခ်က္နဲ႕ပဲ ကိုယ္ေက်နပ္ခဲ့ဖူးတယ္။

အဲတုန္းက ဆရာက ေျပာခဲ့ဖူးတယ္။ နင္က ရည္မွန္းခ်က္ဆိုတာေတြကို ခ်ေရးေပမဲ့ အဲဒီ ရည္မွန္းခ်က္ေတြကို လက္ေတြ႕ မေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္ဘူးလို႕ နင့္ရဲ႕ မသိစိတ္က အျမဲေတြးေနတာတဲ့။ နင္သာ တကယ္လိုခ်င္ခဲ့ရင္ နင့္ ရည္မွန္းခ်က္ေတြက ျပည့္ကို ျပည့္မွာေပါ့တဲ့။ ကိုယ္က အေကာင္းဆံုးဆိုတာကို လိုခ်င္ေပမဲ့ အဲဒီအရာကို မရရေအာင္ ယူမယ္ဆိုတဲ့ ခိုင္မာတဲ့ စိတ္မရွိဘူးလို႕ ဆရာ ေျပာတာကို မခံခ်င္ ျဖစ္ခဲ့ဖူးတယ္။

အသက္အရြယ္ ရလာတာနဲ႕ အမွ် ဆရာေျပာခဲ့တာက အမွန္တရားပဲလို႕ေတာ့ ကိုယ္ ရင္နာနာနဲ႕ လက္ခံခဲ့ရတယ္။ အဲေၾကာင့္လဲ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ အရာကို အခက္အခဲ ေတြ ၾကားက ယူသြားတဲ့ လူေတြကို ကိုယ့္ဘ၀မွာ အားက်လာခဲ့တယ္။ သူတို႕ လုပ္ေနတဲ့ အရာအေပၚမွာ က်ားကုတ္က်ားခဲ ၾကိဳးစားတဲ့လူေတြကို ေတြ႕တိုင္း မ်က္ရည္၀ဲ ေလာက္ေအာင္ အားက်မိတယ္။ (ဥပမာ ခ်စ္စမ္းေမာင္၊ေလးျဖဴ)

ဒီေန႕ေတာ့ ဆရာ ေျပာခဲ့တဲ့ နင္သာ တကယ္လိုခ်င္ခဲ့ရင္ နင့္ ရည္မွန္းခ်က္ေတြက ျပည့္ကို ျပည့္မွာေပါ့
ဆိုတဲ့ စကားကို ကိုယ္ အေကာင္အထည္ေဖာ္လိုက္ႏိုင္တဲ့ ေန႔ပဲ။ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ အရာတစ္ခု တကယ္ ျဖစ္ပ်က္လာတာကို မယံုႏိုင္သလိုေတာင္ ခံစားေနရတယ္။ အသက္ (၂ဂ) ႏွစ္ မျပည့္ခင္ ျဖစ္ခ်င္ခဲ့တဲ့ (တကယ္ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႕ေတာ့ ရင္ထဲက ယံုၾကည္ထားခဲ့ဖူးတဲ့) စိတ္ကူးတစ္ခုကို ဒီေန႕ တရား၀င္ လက္ေတြ႕ အေကာင္ အထည္ေဖာ္လိုက္ႏိုင္တယ္။ ယံုေတာင္ မယံုႏိုင္ဘူး။

တကယ္ေတာ့ လူေတြက စိတ္ကူးယဥ္တယ္ဆိုကတဲက ကိုယ္နဲ႕ နီးစပ္တဲ့အရာကိုပဲ စိတ္ကူးၾကတာပါ။ အျမင္မွာ မနီးစပ္ဘူး ထင္ရေပမဲ့ စိတ္ရဲ႕ တစ္ေနရာမွာေတာ့ နီးစပ္ေနပါတယ္။ အဲေတာ့ ကိုယ့္မွာ လိုခ်င္တယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ကေလး ရွိလာခဲ့ျပီဆိုရင္ ျဖစ္ကိုျဖစ္ရမယ္လို႕ ေတြးျပီး အခ်ိန္နဲ႕ အခြင့္အေရးကို ေစာင့္ပါ။ အခြင့္အေရး ရလာတာနဲ႕အမွ် ေသြးမေၾကာင္ပါနဲ႕။ အမိအရ ဆုပ္ကိုင္လိုက္ပါ။

ဒီေန႕ ထူးခၽြန္ထက္ျမက္သူေတြ အားလံုးကလဲ သူတို႕ကို သူတို႕ ထူးခၽြန္သူ ျဖစ္မယ္လို႕ သိျမင္ျပီး ၾကိဳးစားခဲ့ၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီလုိပဲ ၾကိဳးစားရင္း မထင္မွတ္ေလာက္ေအာင္ ထူးခၽြန္သြားတာမ်ိဳးလို႕ ထင္ပါတယ္။ ကိုယ္လဲ အဲလိုပဲ ၾကိဳးစားရင္း တစ္ေန႕ေန႕မွာ ေျပာင္းလဲေပးႏိုင္မဲ့ လက္ကေလး တစ္စံု မျဖစ္ဘူးလို႕ ဘယ္သူက ေျပာႏိုင္မွာလဲ။

ကေလးလို ျဖဴစင္ခ်င္တယ္။

No one has yet fully realized the wealth of sympathy, kindness and generosity hidden in the soul of a child. The effort of every true education should be to unlock that treasure. --Emma Goldman
ကေလးေတြရဲ႕ ၀ိညာဥ္မွာ ခိုေအာင္းေနေသာ ျဖဴစင္တဲ ့ကိုယ္ခ်င္းစာတရား၊ သနားၾကင္နာစိတ္ နဲ႕ သေဘာထား ၾကီးျမင့္မႈကို ဘယ္လူၾကီး တစ္ေယာက္ကမွ ျပည့္ျပည့္၀၀ နားမလည္ႏိုင္၊ အသိအမွတ္မျပဳႏိုင္ေသးပါဘူး။
စစ္မွန္တဲ့ ပညာေရးဆိုတာ ဒီရတနာသိုက္ကို ေဖာ္ထုတ္တင္ျပႏိုင္တဲ့ ပညာေရးမ်ိဳးသာ ျဖစ္လိမ့္မယ္။

Firm action must follow hard words - 2

Knowing is not enough; we must apply.

Willing is not enough; we must do.

(by Johann Wolfgang von Goethe)

သိရံုနဲ႕ မလံုေလာက္ပါဘူး၊ လက္ေတြ႕ အသံုးခ်ဖို႕လိုတယ္။

လိုခ်င္ရံုနဲ႕ မရပါဘူး၊ လက္ေတြ႕ လုပ္ဖို႕ေတာ့ လိုတယ္။

Nothing great was ever achieved without enthusiasm.

(by Ralph Waldo Emerson)

ျပင္းျပတဲ့ လိုခ်င္စိတ္ မရွိရင္ ၾကီးမားတဲ့ ေအာင္ျမင္မႈကို မဆြတ္ခူးႏိုင္ပါဘူး။

dream-1

To accomplish great things, we must dream as well as act.

(Anatole France French novelist (1844 - 1924) )

ေအာင္ျမင္မႈေတြကို ရယူႏိုင္ဖို႕ ေတြးေတာ ၾကံဆဖို႕ လိုအပ္သလို လက္ေတြ႕ လုပ္ေဆာင္ဖို႕လဲ လိုအပ္တယ္။
ရည္မွန္းခ်က္ ၾကီးမားသေလာက္ လက္ေတြ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မပါတဲ့ ကိုယ့္ရဲ႕ စရိုက္အတြက္ ဒီစာစုကို သတိရမိေပမဲ့ လက္ေတြ႔က်င့္သံုးႏိုင္ေအာင္ မလုပ္ႏိုင္ေသးဘူး။ အခုေတာ့ အဲဒါကို ေက်ာ္လႊားႏိုင္ဖို႕ လမ္းတစ္ခု ရွာေတြ႕သလိုပဲ။ တစ္ပတ္တစ္ၾကိမ္ ကိုယ့္အေျခအေနကို ျပန္ျပီး သံုးသပ္တဲ့ နည္းလမ္ေပါ့။ ေအာင္ျမင္၊ မေအာင္ျမင္ စမ္းရမွာေပါ့ေလ။

ကိုယ္ခ်င္းစာတရား

ကိုယ္က ကိုယ့္ဘ၀ကို ေက်နပ္မႈရွိပါတယ္ဆိုေနမွ မေက်နပ္ဘူးလို႕ ထင္တဲ့လူက ရွိေသး။ တကယ္ေတာ့ ကိုယ္တိုင္ကလြဲလို႕ ဘယ္သူက သိႏိုင္မွာလဲ။ ရီေတာ့ ရီရေသး။ ကိုယ္ကလဲ ဘယ္လို ေျပာျပရမွန္းမသိ။ လူတစ္ေယာက္က တကယ္လိုအပ္လာတဲ့ အခ်ိန္္မွာ သူ႕ဟာသာ ရွာေဖြသြားမွာပါပဲ သူငယ္ခ်င္းတို႕ရယ္။

အဲဒါနဲ႕ ဆက္စပ္လို႕ ေတြးမိခဲ့တဲ့ အေတြးေလးကို စာစဥ္ၾကည့္မိေတာ့............


တစ္ခါတုန္းက အမွတ္(၅) ကားေပၚမွာ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေလးတစ္ခုရယ္ပါ။
တက္ကသိုယ္ေက်ာင္းက သူငယ္ခ်င္းတစ္စုေပါ့။ သူတို႕ကိုယ္သူတို႕ စာတတ္တယ္လို႕ သိပ္ဂုဏ္ယူေနခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေပါ့ေလ။ သူတို႕တက္ရတဲ့ ေက်ာင္းက ျမိဳ႕ျပင္မွာ၊ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ရွိတဲ့ လူေတြက လက္လုပ္လက္စား ဆင္ရဲသား အမ်ားစု။ သူတို႕ ေက်ာင္းကေန ျမိဳ႕ကို သြားဖို႕ နံပါတ္ (၅) ကားတစ္စီးပဲ ရွိတယ္။ ခရီးသည္ အမ်ားစုက အနီးအနားရြာက ဆင္းရဲသား ဦးၾကီး၊ ေဒၚၾကီးေတြေပါ့။ သူတို႕က ျမိဳ႕ကို ဒီကားနဲ႕ပဲ သြား၊ ေစ်း၀ယ္ လုပ္ၾကရတာကို။
တရက္ အဲခုနက သူငယ္ခ်င္းတစ္စု ျမိဳ႕ထဲကို နံပါတ္(၅)ကားနဲ႕ သြားၾကတာေပါ့။ လူငယ္ သဘာ၀ အေသးအဖြဲေလးက အစ ျငင္းရခုန္ရ ေပ်ာ္ရႊင္ေနတဲ့ အခ်ိန္ေပါ့။ အဲထဲမွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျမန္မာစာ သိပ္ေတာ္တယ္လို႕ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေသြးၾကီးေနတဲ့ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ပါတယ္။ သူက ရုတ္တရက္ ကားနံရံေပၚက စာတန္းေလးတစ္ခုကို လွမ္းျမင္လိုက္တယ္။ လက္မထုပ္္ရ၊ ေခါင္းမထုပ္္ရတဲ့။
သူက အဲေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို စာတတ္တယ္ဆိုတဲ့ ယံုၾကည္ခ်က္မ်ိဳးနဲ႕ ေ၀ဖန္ပါေလေရာ။ ဒီကားသမားေတြကလဲ အဲလိုေရးထားေတာ့ ဘယ္သူက နားလည္မွာလဲေပါ့ေနာ္။ သူ႕နားက သူ႕သူငယ္ခ်င္း ပညာတတ္ေတြကလဲ ၀ိုင္းဖတ္ျပီး ရီၾကေပါ့။ ဟုတ္တယ္၊ ဘာညာေပါ့ေလ။
အဲအခ်ိန္မွာ အေဒၚၾကီးတစ္ေယာက္က ၀င္ေျပာပါ ေလေရာ။ သူတို႕ကို အျမင္ကတ္စိတ္နဲ႕ ေျပာသလား၊ ရိုးသားစြာ သူ႕အျမင္ကို ေျပာသလားေတာ့ မသိဘူး။ အဲေကာင္မေလးကေတာ့ ေခါင္းမေဖာ္၀ံ့ေအာင္ ရွက္သြားခဲ့တယ္။ ေနာက္လဲ ေတာ္ေတာ္ ဆင္ျခင္သြားခဲ့တယ္။ အေဒၚၾကီး ေျပာခဲ့တာက
'ညည္းတို႕ကလဲ ဒါေလးေတာင္ မသိဘူးလားေအ။ ေခါင္းမထုတ္ရဆိုတာ ဒီလို မထုတ္ရတာ။ လက္မထုတ္ရဆိုတာ ဒီလို မထုတ္ရတာ' ဆိုျပီး ကိုယ္ဟန္အမူအရာ အျပည့္နဲ႕ လုပ္ျပခဲ့တာပါပဲ။

တကယ္ေတာ့ လူေတြက ကိုယ့္ရဲ႕ စံေတြနဲ႕ တိုင္းတာျပီး သူမ်ားဘ၀ရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို တြက္ခ်က္တတ္ၾကတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ ျမန္မာျပည္မွာ သိပ္ဆင္းရဲၾကတယ္လို႕ ေတြးျပီး ကေလးေတြကို သနားမိတာက ရွိေသး။ တကယ္က် သူတို႕က သူတို႕ဘ၀မွာ ေက်နပ္ေပ်ာ္ရႊင္ေနတာလဲ ျဖစ္ႏိုင္တာပဲေလ။ သူတို႕ေနရာမွာ မရွိရင္ သူတို႕ကို ကိုယ္ခ်င္းစားမေပးႏိုင္ပါဘူး။ ေတြးျပီး ခံစားၾကည့္တာပဲ ျဖစ္မွာပါ။ အဲေတာ့ ကိုယ္မသိတဲ့ သူတို႕ရဲ႕ ေနရာကို ေတြးျပီး သူတို႕ကို မေ၀ဖန္ၾကဖို႕ ၾကိဳးစားသင့္ပါတယ္။

astrological sign and me

astrological sign နဲ႕ ပတ္သတ္ရင္ ငယ္ငယ္ကေတာ့ အယံုအၾကည္ မရွိခဲ့ဘူး။ နဲနဲအရြယ္ ရလာေတာ့ တူညီတဲ့ ရာသီခြင္ဖြားေတြရဲ႕ ေယဘူယ်ကို statistic ယူထားတာဆိုေတာ့ မွန္သင့္သေလာက္ မွန္မယ္လို႕ လက္ခံထား ေပမဲ့ အေပ်ာ္လိုပဲ။ ၾကံဳရင္ ဖတ္တယ္။ တစ္ခါမွလဲ မွတ္မွတ္သားသား မရွိခဲ့ဖူးဘူး။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဘယ္ရာသီခြင္ ဖြားလဲ ဆိုတာလဲ မသိဘူး။ တကယ္ေတာ့ သိထားရင္ ဘာမွ အက်ိဳးမယုတ္တာေတြကို သိမွတ္ထားသင္ ့သေလာက္ေတာ့ သိထားသင့္တယ္။ အနဲဆံုး လူမႈဆက္ဆံေရး စကား၀ိုင္းမွာ ေျပာစရာေတာ့ ရတာေပါ့။ အလြယ္တကူ ျပန္ျပီး ကိုးကားႏိုင္ဖို႕ wiki ရွိတာပဲ။ http://en.wikipedia.org/wiki/Astrological_sign

ဒါက ျမန္မာလို မဟာဘုတ္တိုင္ထူတာတဲ့ ေအာင္၊လံ၊ထူ၊ စစ္၊သူ၊ ၾကီး၊ ပြဲ ဆိုပဲ

အဓိပတိ (၆)
အထြန္း (၂)----->သိုက္(၃)----> ရာဇ (၄)

^---------------------------------။

။----------------------------------။
မရဏ(၁)<--- ဘဂၤ(၀) ---------ပုတိ (၅)

ကိုယ့္ေမြးႏွစ္(ျမန္မာလို)ကို ၇ နဲ႕စား

အၾကြင္းေန႕နံအရ စီေရး၊ ဥပမာ ၂ ၾကြင္းရင္ ၾကီး(ဘဂၤ)၊ပြဲ(မရဏ)၊ေအာင္(အထြန္း)၊လံ(သိုက္)၊ထူ(ရာဇ)၊ စစ္(ပုတိ)၊ သူ(အဓိပတိ) ေပါ့

အၾကြင္း (၂) မွာ ဆိုရင္ တနလၤာ(ဘဂၤ)၊ အဂၤါ(ပုတိ)၊ ဗုဒ္ဓဟူးက (သိုက္)၊ ၾကာသပေတးက (မရဏ)၊ ေသာၾကာက (အထြန္း)၊ စေနက (ရာဇ)။ တနဂၤေႏြက (အထြန္း) ေပါ့။

သိသြားေတာ့လဲ လြယ္သား။ ။

ဆ-ဆရာမ ရိုေသၾက

ေစတနာ

၀ါသနာ

အနစ္နာ

နာသံုးနာ သခင္

ေက်းဇူးရွင္ကို

အစဥ္ဦးတင္

ေလးစားခင္ခဲ့.......

............................

သို႕ေပမယ့္ေလ

ဆရာတုိင္းပင္

နာသံုးနာသခင္

ထာ၀ရ မမွန္ခ်င္

အသိ၀င္လွ်က္

လက္ခံခက္ဧ။္

ႏွလံုးသားေတြ ကြဲအက္

ေသြးစိမ္းရွင္ရွင္ထြက္

၂၀၀၆ ဒီဇင္ဘာညရဲ႕

(၂) ႏွစ္ပတ္လည္

မၾကာခင္ ေရာက္လာေတာ့မယ္...

ဒီကာလကို ဘယ္လိုခြန္အား

ဘယ္ႏွလံုးသားနဲ႕ သူျဖတ္ေက်ာ္ရွာမလဲ

ကိုယ္ဘယ္လို ျဖတ္ေက်ာ္ရမလဲ

ေတြးပူေနဆဲ

၀မ္းနည္းေနဆဲ

တုန္လႈပ္ေနဆဲ....

ျဖစ္ခ်င္တာရယ္၊ ျဖစ္ေနတာရယ္၊ ျဖစ္သင့္တာရယ္

ဒီအရာ သံုးခုကို ညီမွ်ေအာင္ မလုပ္ႏိုင္သေရြ႕ေတာ့ စိတ္ဆင္းရဲ ေနရမွာပဲ။

ခုခ်ိန္မွာ ျဖစ္ခ်င္ေနတာက အေမ့ကို အသက္ရွင္ရက္ ျမင္ခ်င္တယ္....
ျဖစ္ေနတာက အေမက ဆံုးသြားခဲ့ျပီးျပီ.....
ျဖစ္သင့္တာက ကိုယ့္ ပို စာၾကိဳးစားသင့္တယ္....

လုပ္သင့္တာကို လုပ္ျပီး ေပ်ာ္ႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားပါ....
ညက ေက်ာပိုးအိတ္ အေလးၾကီးကို လြယ္ျပီး ေတာင္ကုန္းတစ္ခုေပၚကို ခက္ခက္ခဲခဲ တက္ေနရတယ္လို႕ အိမ္မက္မက္တယ္။ ။ ဘ၀မွာလဲ စိတ္မခ်မ္းေျမ႕မႈ ေက်ာပိုးအိတ္ၾကီးကို လြယ္ျပီး ေတာင္ေပၚတက္ေနခဲ့တာ ဘယ္ေလာက္ၾကာျပီလဲ။ အားလံုးကို ခါခ်ျပီး ေပါ့ေပ့ါပါးပါး တက္ႏိုင္ဖို႕ ၾကိဳးစားေတာ့မယ္...

ျဖစ္ခ်င္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ --- လက္ေတြ႕က်က်၊ ဇြဲရွိရွိ၊ အမွီအခိုကင္းကင္း ၊ စည္းကမ္းတက် ျဖစ္သူ။ ေပါင္းသင္းေရး ေကာင္းမြန္၊ ေျပာသူထက္ နားေထာင္ေကာင္းသူ ။ စိတ္ခိုင္မာသူ၊ ရည္မွန္းခ်က္ ၾကီးမားသူ။ မွ်မွ်တတ ေတြးေခၚတတ္သူ။
ျဖစ္ေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္-- လက္ေတြ႕က်တဲ့အခါ က်ျပီး တစ္ခါတစ္ရံ စိတ္ကူးယဥ္တတ္သူ။ ဇြဲရွိတဲ့ အခါ ရွိျပီး ပ်င္းတဲ့အခါ ပ်င္းတတ္လြန္းသူ။ စည္းကမ္းမက်တက်။ စိတ္မခိုင္တခုိင္။ ရည္မွန္းခ်က္ ၾကီးမားသေလာက္ လက္ေတြ႕ အေကာင္အထည္ေဖာ္တဲ့ ေနရာမွာ ေႏွးေကြးပ်င္းရိသူ။ ေပါင္းသင္းေရး ညံ့သူ။ စကားေျပာရတာကို ႏွစ္ျခိဳက္သူ။ နားေထာင္သူ အရည္အခ်င္း လံုး၀မရွိသူ။

အဲဒီ အနီေရာင္ မ်ဥ္းသားထားတဲ့ အခ်က္ေတြကို ဖယ္ရွားႏိုင္ဖို႕ ၾကိဳးစားေနရင္းက ထပ္ခါထပ္ခါ က်ဴးလြန္ ေနမိတယ္။ အက်င့္ဆိုတာ ျပင္လို႕ ရပါတယ္။ ပ်က္အစဥ္ ျပင္ခဏတဲ့ ။ ျပင္ပါ၊ ၾကိဳးစားပါ။

ပထမဆု....

ဘ၀မွာ ပထမဆု ရႏိုင္ဖို႕ ဘာေတြ ေပးဆပ္ခဲ့ရျပီလဲ။ ဘာေတြ ေပးဆပ္ရအုန္းမွာလဲ။
အေမ့ကို ဆံုးရွံဴးခဲ့ရတာ ၂ ႏွစ္ျပည့္ေတာ့မယ္...
တစ္ဦးတည္းက်န္တဲ့ အေဖကေရာ ကိုယ့္ကို ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ ေစာင့္ႏို္င္အုန္းမွာလဲ။...
ပထမဆု မရတဲ့အခါ တုန္လႈပ္ခဲ့ဖူးတယ္၊ နာက်င္ခဲ့ဖူးတယ္။
ကိုယ့္အတြက္ မိဘ ဂုဏ္ယူႏိုင္ဖို႕ ကိုယ့္ကုိုယ္ကို ခ်ထားတဲ့ စည္းမ်ဥ္းေတြၾကားမွာ ေဘာင္ခတ္ေနခဲ့ဖူးတယ္....
အဆံုးသတ္ မရွိတဲ့ ကိုယ့္ရဲ႕ ပညာေလာဘေတြၾကားမွာ အေမက မ်က္ရည္ေတြနဲ႕ ဂုဏ္ယူေနရတာကို သိသိရဲ႕နဲ႕ လ်စ္လ်ဴရွဴ႕ခဲ့ဖူးတယ္...
အေဖ က်န္းမာေရး မေကာင္းလို႕ ကိုယ့္ကို ျပန္လာေစခ်င္တဲ့အေမက ကိုယ့္ကို ႏႈတ္မဆက္ပဲ တိတ္တိတ္ေလး ဘ၀ထဲက ထြက္သြားခဲ့တယ္....
ကိုယ့္ရဲ႕ မျပီးဆံုးေသးတဲ့ ပညာသင္ခရီးမွာ အေမ့ကို ေသမင္းက ဆြဲေခၚသြားတယ္...အေဖ့ကို ဇရာက ႏွိပ္စက္ေနခဲ့တယ္....
ပထမဆုအတြက္ ကိုယ္ဆက္ၾကိဳးစားရအုန္းမွာလား...ဘယ္သူ႕အတြက္လဲ။ ဘာအတြက္လဲ....

~~ေမတၱာ တရားဆိုတာ တစ္ခ်ိန္မွာ စြန္႕လႊတ္ျခင္းၾကံဳမွာ ~~

ရင္ခြင္ထဲက ငွက္ကေလးရယ္ အေတာင္ေတြ စံုျပီဆိုေပမဲ့

ေလာကၾကီးက အေျပာက်ယ္လြန္းေတာ့ ေလဆန္မွာ ပ်ံေနမဲ့

မင္းအတြက္ စိုးရိမ္ခဲ့

ဒီေႏွာင္ၾကိဳးေတြ အျဖတ္ခက္ျပီကြယ္

...................................................................................................................

~~~~ေမတၱာတရား ဆိုတာ တစ္ခ်ိန္မွာ စြန္႕လႊတ္ျခင္းၾကံဳမွာ သိျပီးသားပါ~~~~~~~~~~

ကိုယ္ေမွ်ာ္လင့္တဲ့ ၾကယ္ကေလးရယ္ အေရာင္ေတြ စံုျပီဆိုေပမဲ့

ေလာကၾကီးက နက္ေမွာင္လြန္းေတာ့ တိမ္ညိဳေတြ ကြယ္ေနလဲ

လင္းလက္သြားေစမယ္

ဒီရင္ထဲမွာ ဆုေတာင္းေနမယ္

...................................................................................................................

~~~~ေမတၱာတရား ဆိုတာ တစ္ခ်ိန္မွာ စြန္႕လႊတ္ျခင္းၾကံဳမွာ သိျပီးသားပါ~~~~~~~~~~

အျပာေရာင္ဆိုတာ ၀မ္းနည္းျခင္းအတြက္ဆိုရင္ အျပာေရာင္ကို မုန္းခ်င္တယ္...သံေယာဇဥ္ၾကိဳးေတြနဲ႕ ပူေလာင္လြန္းတဲ့ ဘ၀အတြက္ ဘယ္သူ႕ကိုမွ အျပစ္မတင္ရက္ဘူးေလ... ေျပာင္းလဲျခင္းေတြကို လက္ခံႏိုင္ဖို႕ ျပင္ဆင္ေနပါတယ္...

မွတ္သားမိေသာစာသားမ်ား

• လိပ္ကေလးကလဲ လိပ္လို တေရြ႕ေရြ႕ သြားမယ္။ ျမင္းကလဲ ျမင္းလို ခုန္မယ္။ ကိုယ္တိုင္လဲ တခါတရံ ျမင္းလို ခုန္မိသလို တခါတေလ လိပ္လို ေရြ႕မိတာပဲ။ ကိုယ္ျမင္းလို ခုန္ေနခ်ိန္မွာ လိပ္လို ေရြ႕ေနသူကို စိတ္မဆိုးပါနဲ႕၊ လိပ္လို ေရြ႕ေနခ်ိန္မွာလဲ ျမင္းလို ခုန္ေနသူကို အျမင္မကတ္ပါနဲ႕။ ကိုယ့္စံႏႈန္းနဲ႕ကိုယ္ လုပ္သင့္တာကို မွန္မွန္ လုပ္ေနဖို႕ပဲ လိုပါတယ္။
  အဆင္ေျပတာေတြ ရွိမယ္၊ အဆင္မေျပတာေတြရွိမယ္။ အေရးၾကီးတာက ကိုယ့္ရဲ႕ စိတ္ေကာင္းေလး ပ်က္ဆီး မသြားဖို႔ပါပဲ။
  လူတိုင္းက ကိုယ့္အျမင္နဲ႕ ကိုယ္ေတာ့ မွန္ေနတာပါပဲ။ ဗြက္ရည္ကို လက္ဖက္ရည္ အျဖစ္မေသာက္ပါနဲ႕၊ ဒါေပမဲ့ ေစတနာကို မေစာ္ကားမိဖို႕ေတာ့ လိုတယ္။ အရွင္ ေဆကိႏၵ တရားပြဲ (တိုပါးရိုး ၁၅-၁၁-၂၀၀၈ စေနေန႕ညေန ၆ နာရီ)

• ကိုယ့္ကိုယ္ကို အျပစ္တင္ဖို႕ မၾကိဳးစားပါနဲ႕။ လုပ္ေပးႏိုင္သေလာက္ လုပ္ေပးခဲ့ျပီးျပီမို႕ ျဖစ္လာသမွ်ကို လက္ခံဖို႕ပဲ ၾကိဳးစားပါ။

• Today people are still being persecuted and murdered because they just like Anne, are not only "different" but also "want to be". (Anne Frank House by Amsterdam)

Coffee Bean က စကား၀ိုင္း

မေန႕တုန္းက coffee bean မွာ သူငယ္ခ်င္း(၃)ေယာက္ ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ စကားထိုင္ေျပာျဖစ္တယ္။ ဘာမွ မမွာပဲ သြားထိုင္ေနၾကတာ။ စားပြဲထိုးေတြကလဲ ဘာမွလာ မေျပာၾကဘူး။ အစကေတာ့ တစ္ခုခုမွာဖို႕ စိတ္ကူးေပမဲ့ ဗိုက္လဲ မဆာတာနဲ႕ မမွာျဖစ္ၾကေတာ့ဘူး။ ေျပာျဖစ္တဲ့ အေၾကာင္းကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ကိုယ္တို႕ဆီမွာ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ အေျခအေနေတြနဲ႕ ပတ္သတ္လို႕ပဲေပါ့။ ရင္ဘက္ျခင္းတူသြားတဲ့အခါ ဘာသာစကားေတြ၊ လူမ်ိဳးေတြဆိုတာ အတားအဆီး မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။

ကိုယ္တို႕ (၃)ေယာက္လံုးက ပဲမ်ားတဲ့ မိန္းမေတြကို မၾကိဳက္တာ၊ အိမ္ေထာင္ေရးကို မကိုးကြယ္တာ (တစ္ေယာက္က လက္ထပ္ေတာ့မွာေပမဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးကို မကိုးကြယ္ဘူး)၊ လူေကာင္း၊လူေတာ္ျဖစ္ခ်င္တာ (အဲတစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ) ေတာ္ေတာ္ေခ်ာ္တဲ့ အလုပ္ေတြကို လုပ္တတ္ၾကတာ၊ ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ တူၾကတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ အသြင္မတူ တာေတြ ရွိေနေပမဲ့ ရင္ဘက္ခ်င္းတူေနတဲ့အတြက္ ခုထိေတာ့ ေပါင္းသင္းရ အဆင္ေျပေနဆဲပဲ။

တစ္ခါတစ္ေလက်ေတာ့ ေတြးမိတယ္။ ျမန္မာသူငယ္ခ်င္းမိန္းကေလးေတြမွာေတာင္ ကိုယ္နဲ႕ ရင္ဘက္ျခင္း တူတဲ့ မိန္းကေလး သိပ္မရွိေတာ့သလိုပဲ။ ကိုယ္ကပဲ ေျပာင္းလဲလာတာလား။

ေျပာင္းလဲျခင္းေတြအတြက္~~

ဒီေန႕ ေဖေဖ တရားစခန္း စ၀င္တယ္ ေမေမရယ္။ ေမေမ့ကို ရုတ္တရက္ ဆံုးရွံဴးလုိက္ရျပီးေနာက္မွာ ေဖေဖ့ကို ဆံုးရွံဴးရမွာ အရမ္းကို ေၾကာက္ေနမိတယ္။ ဘုန္းၾကီး ၀တ္သြားခဲ့မယ္ဆိုရင္ ဘ၀တစ္ခု ျခားသြားမွာမို႕
၀မ္းနည္းေနမိေပမဲ့ ေဖေဖ အသက္ရွင္လ်က္ ရွိေနေသးမယ္ဆို သမီး ေက်နပ္ႏိုင္ပါတယ္ ေမေမရယ္။ ေမေမ့ကို ဆံုးရွံဴးရတာ (၂) ႏွစ္ျပည့္ေတာ့မယ္ေနာ္။ ဒီလထဲမွာပဲ ေမေမ့အုတ္ဂူကို သူတို႕အမိန္႕အရ ေရႊ႕ရတယ္ ေမေမ။ ေသျပီးေနာက္မွာေတာ့ ဘာကိုမွ အစိုးမရေတာ့ပါဘူးဆိုေပမဲ့ ရင္ထဲမွာ မေကာင္းဘူး ေမေမ။
ေဖေဖလဲ အဲလိုပဲ ခံစားေနရလိမ့္မယ္ ထင္တယ္။ အဲမို႕လဲ ေဖေဖ ဒီလမ္းေၾကာင္းကို ေရြးခ်ယ္ခဲ့တာလားလို႕ သမီး ထင္ေနဆဲပဲ။ ေဖေဖ့ကို မခံစားေစခ်င္ဘူး ေမေမရယ္။ ေမေမလဲ အေဖ ေပ်ာ္ေနတာကို ပိုျမင္ခ်င္တာပဲ မဟုတ္လားဟင္။ သမီး ယံုၾကည္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အေဖက ခုခ်ိန္ထိ အေမ့ကို တမ္းတေနဆဲပဲ ေမေမရယ္။ တကယ္ေတာ့လဲ ႏွစ္ေပါင္း (၃၀) လက္တြဲလာတဲ့၊ သိပ္ခ်စ္တဲ့၊ သံေယာဇဥ္ၾကီးခဲ့ရတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ပဲေနာ္။ အေဖ ဘယ္ေမ့ႏိုင္ပါ့မလဲ။
မိသားစု(၂)ဘက္ ဆန္႕က်င္ ကန္႕ကြက္ေနတဲ့ၾကားက လက္တြဲခ့ဲတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္၊ ကၽြန္တစ္ေယာက္လို အေဖ့အေပၚမွာ ျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့တဲ့ လက္တြဲေဖာ္တစ္ေယာက္ကို အေဖ မေမ့ႏိုင္တာ သဘာ၀ေတာ့လဲ က်ပါတယ္ အေမရယ္။ အေဖ တရားမွာ ေပ်ာ္ေမြ႕ႏိုင္ပါေစလို႕ပဲ သမီး ဆုေတာင္းပါတယ္။ စိတ္ေတာ့က်မသြား ေစခ်င္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ အေဖ့ကို ဘယ္လို စိတ္ခြန္အားေတြ ေပးရမလဲ သမီးလဲ မသိဘူး။ တကယ္ေတာ့ သမီးက သမီးေကာင္းတစ္ေယာက္ မျဖစ္ေသးဘူး ေမေမရယ္။

There is always a way we do our work!

Today, I was asked by my Prof if I am still happy to do PhD.
I am a bit being delayed for my PhD these days but I know I want to get it!
It is very difficult to motivate myself here.
I am pressuring myself to get out of "stupid counting project".

I believe there is always a way we do our work!

I must get paper from this 'stupid counting project'.

Embaking on The Long Journey Home

Today, I re-start my long journey. After wandering about one year, now I am back on my road.

Evaluated the algorithm using 24 hours control and chemical data. But, the result is not consistent and finally decided to evaluate the algorithm by using only 3 hours data.

ေ၀ဖန္ျခင္းႏွင့္ ေ၀ဖန္ခံရျခင္း

ဒီေန႕ ကိုယ့္ရဲ႕ အားနည္းခ်က္တစ္ခုကို ကိုယ္တိုင္ သတိထားလိုက္မိတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ကိုယ္က သူမ်ားကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေ၀ဖန္ခ်င္သေလာက္ ကိုယ့္ကို ေ၀ဖန္ခံရတဲ့အခါ အရမ္း တုန္လႈပ္တတ္တယ္ဆိုတာကိုပဲ။ ဒီေန႕ဆိုရင္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေ၀ဖန္စကားက ကိုယ့္ကို ေတာ္ေတာ္ေလး တုန္လႈပ္ေစတယ္။
နင္............................................. ကာတဲ့ သေဘာနဲ႕ ေျပာတာမ်ား ျဖစ္ေနမလား ဆိုတဲ့ ေ၀ဖန္စကား က ကိုယ့္ကို ေတာ္ေတာ္ေလးေတာ့ နာက်င္ေစတယ္။ ၀မ္းနည္းသြားတာလဲ အမွန္ပဲ။ ခင္မင္ရင္းႏွီးစြာနဲ႕ ကိုယ္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာလိုက္တဲ့ စကားေတြက သူတို႕အဲလို ေတြးစရာ ျဖစ္ေနပါ့လားလို႕ ခံစားရတဲ့အခါ နာက်င္မိတာလဲ အမွန္ပဲ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ စကား

၀ိုင္း ကေန ဆင္ျခင္စရာတစ္ခုေတာ့ ျဖစ္သြားတာေပါ့။
သူတို႕ေတြေရွ႕မွာ ကိုယ္က စကားေျပာတာ အမ်ားၾကီး ဆင္ျခင္ရေတာ့မယ္လို႕ေတာ့ ေတြးမိေစတယ္။ ကိုယ္တုိင္ယံုၾကည္တဲ့ အရာက ကုိယ့္ရဲ႕ တစ္ဦးခ်င္း ကိုယ္ေရးကိုယ္တာပဲ ျဖစ္တဲ့အခါ ဘယ္သူ႕ကိုမွ ဖြင့္မေျပာသင့္ဘူးလို႕လဲ ခံစားလိုက္ရတယ္။
ဒါက ကုိယ့္ကို ေ၀ဖန္ခံရတာကို။
ကိုယ္က သူ႕ကိုေတာ့ စသလို ေနာက္သလိုနဲ႕ အျမဲပဲ ေ၀ဖန္ခဲ့တုန္းကေတာ့ သူနာက်င္လိမ့္မယ္လို႕ တခါမွ မေတြးမိခဲ့ဖူးဘူး။ ဘယ္သူ႕ကိုမဆို (ဘယ္ေလာက္ရင္းႏွီးသည္ ျဖစ္ေစ) အစြန္းေရာက္ မေ၀ဖန္ဖို႕၊ ကိုယ္ရဲ႕ ယံုၾကည္ခ်က္ေတြကို အဆံုးထိ မေျပာဖို႕ ကိုယ္ဆင္ျခင္ရအုန္းမယ္။

သူငယ္ခ်င္း တန္ဖိုး

ျပီးခဲ့တဲ့ တနဂၤေႏြေန႕က တစ္ခ်ိန္က ေက်ာင္းေနဖက္ သူငယ္ခ်င္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို တစ္ေနရာတည္း တစ္စုတစ္စည္းတည္း ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ပြဲရဲ႕ အေနအထားအရ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး စကားေျပာခြင့္မသာဘူး။ ေနာက္တစ္ခ်က္က ကိုယ္က ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို မမွတ္မိတာလဲ ပါပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ကိုယ္အဲမွာ ေနခဲ့တဲ့ကာလက သိပ္တိုေတာင္းတာလဲ ပါတာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္ရင္ထဲမွာ အင္အားတစ္ခုေတာ့ ရလိုက္သလိုပဲ။

ဘ၀မွာ ေမွ်ာ္လင့္တားတာေတြနဲ႕ ၾကံဳေနရတာေတြက ထပ္တူမက်လာေတာ့တဲ့ အခါ၊ သူမ်ားႏိုင္ငံမွာ ပင္ပင္ပန္းပန္းရပ္တည္ေနၾကရတဲ့ အခ်ိန္မွာ အခုလို သူငယ္ခ်င္းေတြကို အုပ္စုလိုက္ျမင္လိုက္ရတာဟာ အင္အားတစ္ခုေတာ့ ျဖစ္ေစသလိုပဲ။ ဒီထက္ပိုျပီး စည္းလံုးၾကမယ္ဆိုရင္ ပိုေပ်ာ္စရာေကာင္းမယ္ ထင္တယ္။ စစ္မွန္တဲ့ ခင္မင္မႈ၊ ျပိဳင္ဆုိင္မႈကင္းတဲ့ ဘ၀ေတြကို ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ၾကမယ္ဆိုရင္ ဘ၀က ေတာ္ေတာ္ ေနေပ်ာ္မွာ ပဲလို႕လဲ ေတြးမိတယ္။

ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္ရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း ဘယ္သူ႕ကိုမွေတာ့ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး စကားစမေျပာျဖစ္ဘူး။ ကိုယ့္အားနည္းခ်က္လို ျဖစ္ေနတယ္။

Researcher တစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘ၀

Researcher တစ္ေယာက္ရဲ႕ စိတ္က ေရလႈိင္းေတြလိုပါပဲ။ တက္လိုက္၊ က်လိုက္ျဖစ္ေနတယ္။ ျပီးခဲ့တဲ့ အပတ္ ကေတာ့ spectral clustering ကို စိတ္၀င္တစား နားလည္ေအာင္ ၾကိဳးစားခဲ့မိေတာ့ တက္တဲ့ အပတ္ေပါ့။ ဒီအပတ္ကေတာ့ က်တဲ့ အခ်ိန္က မ်ားေနတဲ့ အပတ္ဆိုေတာ့ ဘာမွ သိပ္အက်ိဳးမရွိပဲ ကုန္ဆံုးသြားေတာ့မယ္ ထင္တယ္။ (၃) ရက္ေတာင္ ရွိသြားျပီ။

Research လုပ္တဲ့ လူတစ္ေယာက္မွာ စိတ္ၾကံ႕ခိုင္ျခင္းကလဲ မရွိမျဖစ္ လိုအပ္တဲ့ အရည္အခ်င္းတစ္ရပ္ပဲ။ စိတ္က်ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကိုယ့္စိတ္ဘာျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ သိဖို႕လိုအပ္သလို ကိုယ့္စိတ္ကို ျပန္တင္ႏို္င္မဲ့ နည္းလမ္းကိုလဲ သိထားဖို႕ လိုအပ္တယ္။ ခုခ်ိန္ထိေတာ့ ဒီအရည္အခ်င္းကို မပိုင္ဆိုင္ေသးဘူး။

စည္းကမ္းရွိဖို႕လဲ လိုအပ္လိမ့္မယ္ ထင္တယ္။ ပံုမွန္ မွတ္တမ္းေလးထားျပီး ကိုယ့္စိတ္ကို သိေအာင္ ျပန္ၾကိဳးစားရအုန္းမယ္။

Snow In The Summer

We think we are important. That is a delusion.

We should do what we can without expecting that people will remember what we have done for them.

You try hard to be kind to people. You have too much concern about other people's practice. You will not be at peace if you go on doing that.

"Giving others the freedom to be stupid is one of the most important and hardest steps to take in spiritual progress". (Sayadaw U Jotika)

All Talk And No Action

မေန႕က ျငင္းခုန္မႈဆန္ဆန္ ဘာသာေရးအေၾကာင္း ေဆြးေႏြးပြဲတစ္ခု သူငယ္ခ်င္းေတြၾကားမွာ ျဖစ္သြားခဲ့တယ္။ ဘာကို စိတ္ညစ္သြားမွန္း မသိပဲ စိတ္ရႈပ္သြားတာပဲ ခံစားလိုက္ရျပီး စိတ္ညစ္ရျခင္းအေၾကာင္းရင္းကို ဒီေန႕မွ တိတိက်က် သိလိုက္တယ္။
ေဆြးေႏြးျခင္းကေန အေတြးေတြ အမ်ားၾကီး ရႏိုင္တယ္၊ ေဆြးေႏြးျခင္းနဲ႕အေျဖရွာဆိုေပမဲ့ လက္ေတြ႕မပါႏိုင္တဲ့ ေဆြးေႏြးပြဲေတြရဲ႕ တန္ဖိုးကို သံသယ ၀င္မိတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလမွာ ဒီလိုပြဲေတြဟာ ကိုယ့္ရဲ႕ တတ္သိျခင္းကိုပဲ ျပတဲ့ ပြဲေတြမ်ား ျဖစ္ေနမလားလို႕ စဥ္းစားမိတယ္။ အမွား၊ အမွန္ဆိုတာ အခ်ိန္နဲ႕ အမွ် ေျပာင္းလဲေနတာပဲ မွလား။ ေဆြးေႏြးျခင္းရဲ႕ ေနာက္က လက္ေတြ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မပါႏိုင္ရင္ လက္ေတြ႕ လုပ္ေနသူေတြကို ေစာ္ကားရာ မေရာက္ဘူးလား။ ဘာသာေရးဆိုတာကို လက္ေတြ႕ မက်င့္သံုးႏိုင္ေသးခင္ ဘာသာေရးကို ေ၀ဖန္ ေနတာ မွန္ရဲ႕လား။

The wood is lovely, dark and deep

But I have promises to keep

And I have miles to go before I sleep

And I have miles to go before I sleep ....

စကၤာပူႏိုင္ငံေလးက ကိုယ့္အတြက္ ခန နားခိုစရာ အုိေအစစ္ေလးျဖစ္ေပမဲ့
တည္ရမဲ့ ကတိေတြနဲ႕ သြားရမဲ့ ခရီးမိုင္ေတြ အတြက္
တစ္ေန႕ေတာ့ အေရာက္ျပန္လာခဲ့မယ္ ျမန္မာျပည္ရယ္....
ေႏြးေထြးစြာ မၾကိဳဆိုဘူးဆိုရင္ေတာင္ မရက္စက၊္မစိမ္းကားဖို႕ ဆုေတာင္းပါတယ္။
တစ္ေန႕ေတာ့ ကိုယ္ အေရာက္ျပန္လာခဲ့မယ္...
မေ၀းေတာ့တဲ့ အခ်ိန္အတြင္းမွာေပါ့။
အေမ မရွိေတာ့တဲ့ အေမ့အိမ္ေလးမွာ အေဖရွိေနအုန္းမယ္ဆိုရင္
မင္းကိုယ့္အတြက္ တာ၀န္ေက်တာပါပဲ ျမန္မာျပည္ရယ္။
ကိုု္ယ္ မင္းဆီျပန္ေရာက္မလာခင္ ကိုယ့္အေဖ ေနေကာင္းက်န္းမာေစဖို႕
တာ၀န္ေက်ေပးပါ ျမန္မာျပည္ရယ္။

Singapore-Chinese Speaking-And-Me

စကၤာပူႏိုင္ငံမွာ ေနမယ္လို႕ စဥ္းစားရင္ တရုတ္စကားကို တတ္ထားသင့္သလို ျဖစ္ေနတာကလဲ ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ စိတ္ပ်က္စရာပဲ။ အဂၤလိပ္ စကားကို ရံုးသံုးအျဖစ္ သတ္မွတ္ထားေပမဲ့ အမ်ားစုက တရုတ္စကားကိုပဲ ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ ေျပာခ်င္ၾကတယ္။ ကၽြန္မတို႕ ေရာက္ခါစက အဲ့အတြက္ ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္ပ်က္ခဲ့ဖူးတယ္။ ဒီၾကားထဲ တရုတ္ေသြး တစ္မက္ေလာက္ပါတဲ့ အမ်ိဳးေတြကလဲ တရုတ္စကားကို သိပ္အထင္ၾကီး ေနေတာ့ သူတို႕ကို အျမင္ကတ္၊ အရြဲ႕တိုက္လိုတဲ့ စိတ္နဲ႕ တရုတ္စကားကို သင္ဖို႕ လံုး၀ မၾကိဳးစားေတာ့ဘူး။

ကၽြန္မက လူအမ်ားစု အထင္ၾကီးတဲ့ အရာဆို နဲနဲေတာ့ ဆန္႕က်င္လိုက္ရမွ ေနသာထိုင္သာရွိတဲ့ အက်င့္ဆိုး ရွိတယ္။ ဥပမာ ျမန္မာျပည္မွာ ေက်ာင္းတတ္ တုန္းကလဲ လူၾကီးသမီးတစ္ေယာက္ကို သူမ်ားေတြက ၀ိုင္းဖားေနလို႕အျမင္ကတ္စိတ္နဲ႕ စကားမေျပာပဲ ေနခဲ့ဖူးတယ္။ ဟိုကလဲ ကိုယ့္ကို ဘာမွ လုပ္တာ မဟုတ္ပဲနဲ႕လ။ ေတာ္ေတာ္ဆိုးတဲ့ အက်င့္ပဲ။ အဲလိုျဖစ္တဲ့စိတ္က တကယ္ေတာ့ မွန္ကန္မႈ မရွိဘူးဆိုတာ အခု အခ်ိန္မွာ ဆင္ျခင္မိတယ္။ လူၾကီးသမီးကို စကားမေျပာတာ အေၾကာင္းမဟုတ္ေပမဲ့ တရုတ္စကား သင္ဖို႕ ျငင္းဆန္မိတာကိုေတာ့ အမွန္၀န္ခံရရင္ ခုခ်ိန္မွာ ေနာင္တနဲနဲ ရခ်င္တယ္။ ကိုယ္နဲ႕တြဲတဲ့ စလံုးသူငယ္ခ်င္းေတြက အမ်ားအားျဖင့္ အဂၤလိပ္လိုပဲ ေျပာၾကဆိုၾကတယ္။ ကိုယ္တို႕အဖြဲ႕မွာက ကိုယ္အပါအ၀င္ တရုတ္စကား မေျပာႏိုင္တဲ့ ႏိုင္ငံျခားသား (၂)ေယာက္ပါေနတာလဲ ပါတာေပါ့။

ကိုယ့္အျမင္အရေတာ့ လူငယ္ေတြ ဆက္ဆံတဲ့ အခါ ဘာသာစကားက သိပ္ေတာ့ အေရးမပါလွဘူး။ ဒါေပမဲ့့ အျပင္လူေတြ (အထူးသျဖင့္ အသက္ၾကီးတဲ့လူေတြ) နဲ႕ ဆက္ဆံတဲ့အခါ တရုတ္စကားတတ္ထားတဲ့ သူေတြက ပိုေတာ့ အက်ိဳးရွိတာအမွန္ပဲ။ တစ္ခ်ိဳ႕အေၾကာင္းအရာေတြကို လူၾကီးေတြ သိေအာင္ ရွင္းျပခ်င္တဲ့အခါမ်ိဳးမွာ ဘာသာစကားက သူတို႕ကို ေရွ႕ပို႕ေပးလိုက္သလို ျဖစ္သြားတယ္။
တကယ္ေတာ့ တရုတ္စကားကို ထူးျပီး အထင္ၾကီးစရာ မလိုေပမဲ့ အပိုဘာသာစကား အျဖစ္ေတာ့ တတ္ထားသင့္တယ္။ ဘယ္ဘာသာမဆို သိထားရင္ ေကာင္းတာပါပဲ။ ဘာသာစကားမ်ားမ်ား ေျပာႏိုင္ေလ ႏိုင္ငံတကာမွာ မ်ားမ်ား ၀င္ဆံ့ႏိုင္ ေလေပါ့။ အမိျမန္မာစကားနဲ႕ အဂၤလိပ္စကားကို ေကာင္းေကာင္းေျပာႏိုင္တယ္လို႕ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယံုၾကည္လာတဲ့ တစ္ေန႕က်ရင္ တရုတ္စကားကိုလဲ သင္သင့္ပါတယ္။

This is to remind myself.

Congratulations for your first born child!

I just heard you gave birth a baby son at 2 pm.

Congratulations, friend!

This is for him. I will pass real one with my dad!

Enjoy the moment!

Kalman Filtering

Kalman Filtering is one of the well-established methods in objects tracking. The basic jargons used in this method are:
1) state variables (these represent the current properties of the interested object)
2) measurement (this refers to actual measurements obtained from objects detection)
3) white noise (this refers to unwanted information obtained from objects detection (eg. noises due to illumintation changes, errors due to unaccurated detection, etc).

Good Link: http://www.innovatia.com/software/papers/kalman.htm

I miss you, may may!

တိုက္ဆိုင္မႈေတြ ၾကံဳလာတိုင္း

လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ ႏွစ္က အျဖစ္အပ်က္ကို

ခုခ်ိန္ထိ သတိရေနဆဲပဲ

ေမေမ့ကို လြမ္းေနဆဲပဲ

ေမေမ...

ဖုန္းထဲက တဆင့္ ျဖတ္သန္းလာတဲ့ အမဂၤလာ စကားကို လက္ခံနားဆင္ရတဲ့ အျဖစ္ဟာ သိပ္ကို နာက်င္ခံစားရတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ ႏွစ္က အျဖစ္အပ်က္က ခုခ်ိန္ထိ ကိုယ့္ကို ထိခိုက္နာက်င္ေနဆဲပဲ။ တိုက္ဆိုင္မႈေတြ ၾကံဳလာရတိုင္း နာနာက်င္က်င္ ခံစားေနရဆဲပဲ ေမေမရယ္။

How to write Papers?

1) Wrtie down one central contribution
2) Organzie the paper in 'triangular form'

http://faculty.chicagogsb.edu/john.cochrane/research/Papers/phd_paper_writing.pdf

Jargons in My Research

Machine Vsion: Machine vision (MV System) is the application of computer vision to industry and manufacturing.

Objects Detection vs Segmentation: I feel object detection has a semantic meaning compared to segmentation. My definition for them: "Segmentation groups pixels which have same properties(for example intensity) together while objects detection detect interested particular objects.
For example,
1) moving objects detection will detect and group pixels which have different intensities value from backgroud.
2) template matching will detect an object which has same (similar shape/properties) of template from database

Object Tracking: Object tracking establish correspondene between detected objects from frame to frame. In other words, tracker assigns consistent lables to the detected objects in different frames. In my personal view, tracking can be defined
1) as the problem of estimating the trajectory of a moving object (that is: we find the correspondence between detected object in two different frames by estimating the trajectory of that particular object). (mean-shift ??)
2) as the problem of finding similar properties in the next consecutive frame using the properties of detected objects in the current frame (contour evolution ??)

PhD ဘယ္မွာ လုပ္ၾကမလဲ

ကိုယ္တိုင္ PhD စလုပ္ေတာ့ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ သိပ္နည္းခဲ့တယ္။ အၾကံဥာဏ္ေတာင္းစရာ လူမရွိခဲ့ဘူး။ ဆရာေတြ ေျပာသမွ်အေပၚမွာ နားေယာင္ခဲ့ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႕ ကိုယ့္ရဲ႕ Junior ေတြအတြက္ ကိုယ့္ရဲ႕ အေတြ႕အၾကံဳ၊ အျမင္ေလးေတြကို ေ၀မွ်ေပးခ်င္ပါတယ္။ Local PhD ဟာ Local ေက်ာင္းဆင္းေတြအတြက္ အလြယ္ဆံုး ေရြးခ်ယ္မႈ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္ေပမဲ့ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ oversea သြားဖို႕ တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။ ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့ စကၤာပူႏိုင္ငံက PhD ေက်ာင္းဆင္း တစ္ေယာက္အေနနဲ႕ စကၤာပူမွာ ေနစရာ သိပ္မရွိ လို႕ပါ။ AStar မွာ လုပ္ရင္လုပ္၊ မလုပ္ခ်င္ရင္ University မွာ ပညာေရး post ရဖို႕က နဲနဲခက္ပါတယ္။ Poly ေတြမွာ လုပ္မယ္ဆိုရင္ ျဖစ္ႏိုင္ေပမဲ့ လုပ္ခ်င္လိမ့္မယ္လို႕ သိပ္မထင္မိဘူး။ အဲလို စဥ္းစားတဲ့ အခါမွာ ထည့္သြင္းစဥ္းစားရမဲ့ အခ်က္အခ်ိဳ႕ကေတာ့

၁) European နဲ႕ US ဘယ္ကို သြားမလဲ။ ေယဘူယ်အားျဖင့္ ယူရိုႏိုင္ငံေတြက သီအိုရီကို ဦးစားေပးပါတယ္။ အေျခခံက်တဲ့ Research ကို ဦးစားေပးပါတယ္။ ကိုယ္စိတ္၀င္စားရာ Topic တစ္ခုမွာပဲ ထဲထဲ၀င္၀င္ သိသြားျပီးPhD ျပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာမွ general ကို သိဖို႕ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ US ကေတာ့ applicationပိုင္းကို ဦးစားေပးပါ တယ္။ general ကေန narrow ျဖစ္သြားတဲ့ ၾတိဂံပံုစံကို အေျခခံပါတယ္။ (ကိုယ့္ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္အျမင္သာျဖစ္တဲ ့အတြက္ အျမင္မတူတာ ရွိေကာင္းရွိႏိုင္ပါတယ္)

၂) ဆရာ ဘယ္လို ေရြးခ်ယ္မလဲ။ PhD တစ္ခု ရႏိုင္ဖို႕ supervisor တစ္ေယာက္ရဲ႕ အခန္းက သိပ္အေရးပါ ပါတယ္။ ဆရာက နံမည္ၾကီး(အသက္ၾကီး)တယ္ဆိုရင္ သူ႕ဆီကေန နည္းပညာပိုင္းဆိုင္ရာ အကူအညီရဖို႕က မျဖစ္ႏိုင္သ ေလာက္ပါပဲ။ အထူးသျဖင့္ ဒီႏိုင္ငံက university ဆရာေတြက ပိုဆိုးပါတယ္။ သူတို႕မွာ admin အလုပ္ေတြနဲ႕ ရႈပ္ေနတဲ့အတြက္ ေက်ာင္းသားကို နည္းပညာပိုင္း အကူအညီ မေပးႏိုင္သေလာက္ပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ သူ႕ရဲ႕နံမည္ကို ကိုယ့္ရဲ႕ Paper မွာ ပါျခင္းအားျဖင့္ နံမည္ၾကီး ဂ်ာနည္ေတြမွာ ပါ၀င္ႏိုင္ပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ ရွိထားတဲ့ အေတြ႕အၾကံဳေပၚကို မူတည္ျပီး အၾကံဥာဏ္ေကာင္းေတြ ေပးႏိုင္ပါတယ္။

ဆရာက လူငယ္ပိုင္း ၾကိဳးစားတဲ့ ဆရာ (နံမည္ တက္စ) ဆိုရင္ နည္းပညာပိုင္းဆိုင္ရာ အကူအညီ အမ်ားၾကီး ရႏိုင္ပါတယ္။ အေတြ႕အၾကံဳ နည္းေသးေပမဲ့ သူ႕ရဲ႕ ၾကိဳးစားခ်င္စိတ္အရ ကိုယ့္အတြက္ အေထာက္အကူ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈက သူ႕ရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈလဲ ျဖစ္ေနတာမို႕ ကိုယ့္ကို အေလးထားျပီး ဂရုစိုက္ပါလိမ့္မယ္။ တစ္ဘက္ကလဲ ဒါေတြေၾကာင့္ပဲ ကိုယ့္အေပၚမွာ ဖိအား ေပးေကာင္း ေပးႏိုင္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ကိုယ့္ကို ေနရာ သိပ္မေပးတာ (အထူးသျဖင့္ အထက္လူၾကီးေတြနဲ႕ ဆက္ဆံတဲ့အခါ) ၾကံဳရႏိုင္ပါတယ္။ အဆိုးနဲ႕ အေကာင္း ဒြန္တြဲေနတာပါပဲ၊ ကိုယ့္ရဲ႕ စရိုက္နဲ႕ ကိုက္တဲ့ဆရာကို ေရြးခ်ယ္ရမွာပါပဲ။

ေျပာျဖစ္ခဲ့ေသာ စကား၀ိုင္း တစ္ခုႏွင့္ ဆင့္ပြားမိေသာ အေတြးစမ်ား

သနားျခင္းဆိုတာ အထင္ေသးျခင္းနဲ႕ ဒြန္တြဲေနတတ္တယ္။ ပါးစပ္က သနားတယ္လို႕ေျပာတာနဲ႕ တျပိဳင္နက္ မသိစိတ္ထဲမွာ အထင္ေသးျခင္း၊ သူတို႕ရဲ႕ဘ၀ကို ႏွိမ့္ခ်ျခင္းေတြ ရွိေနတတ္တယ္။

Morality ဆိုတာ လူတစ္ျခင္းစီရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ စံႏႈန္းသတ္မွတ္ခ်က္ျဖစ္တဲ့အတြက္ General အေနနဲ႕ ဆံုးျဖတ္တဲ့ အခါ အမွားအယြင္းေတြ ျဖစ္လာႏိုင္တယ္။

Communism ဆိုတာ အစြန္းမေရာက္ခဲ့ရင္ ႏိုင္ငံကို ခပ္ျမန္ျမန္အတြင္း တိုးတက္ႏိုင္တဲ့ နည္းလမ္းတစ္ခု ျဖစ္တယ္။

ကိုယ့္အတြက္ ေက်နပ္စရာေကာင္းေလာက္တဲ့ ေအာင္ျမင္မႈတစ္ခု ရတဲ့အထိ ဒီအဖြဲ႕အစည္းအတြင္းမွာပဲ ဆက္ေနဖို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္ျပီးျပီဆိုရင္ ကိုယ္ဆက္လုပ္ရမဲ့ အရာေတြက

၁) အျပစ္တင္စကား ဆိုမႈေတြကို ေလွ်ာ့ခ်ရမယ္။
၂) အားကိုးခံေလာက္တဲ့ အရည္အခ်င္းရွိတယ္ဆိုတာ လူၾကီးေတြ သိေအာင္ တင္ျပႏိုင္ရမယ္။
၃) ကိုယ္ရဲ႕ စြမး္ေဆာင္ရည္ကို ကိုယ္တိုင္အသိအမွတ္ ျပဳႏိုင္ရမယ္။ တစ္ပါးသူ သိေအာင္လဲ တင္ျပႏိုင္ရမယ္။
၄) အစည္းအေ၀းေတြမွာ ဒီထက္ပိုျပီး ျပတ္သားတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြကို အၾကံေပးႏိုင္သူ ျဖစ္ရမယ္။
၅) အစည္းအေ၀း အေသးျဖစ္ေစ၊ အၾကီးျဖစ္ေစ ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္မႈ ရွိရမယ္။

Oct ၃ ရက္ေန႕ ညေန သူငယ္ခ်င္း(၅) ေယာက္ စကား၀ိုင္း

Be Yourself!

You do not have to be your father or mother

unless he or she is who you really want to be.

This is to remind myself.

To be a Genius Researcher

Substitute
Combine
Adapt
Modify
Put to other use
Eliminate
Rearrange (by Alex Osborn)

ဒီစာစုကို ဂ်ဴးရဲ႕ေဆာင္းပါး တစ္ပုဒ္ထဲမွာ ဖတ္ဖူးတာပါ။ ပံုမွန္ေတြးရိုးေတြးစဥ္ နည္းလမ္း မဟုတ္ပဲ ခြဲထြက္ေတြးဖို႕ တိုက္တြန္းတဲ့ သူမရဲ႕ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ေခါင္းစဥ္လဲ မမွတ္မိေတာ့သလို စာအုပ္နံမည္လဲ မသိေတာ့ဘူး။ ဖတ္္မိျပီးေတာ့ PhD လုပ္တဲ့ေနရာမွာလဲ အသံုး၀င္တယ္လို႕ ခံစားရလို႕ ကူးေရးထားခဲ့တာပါ။

problem တစ္ခုကို ေျဖရွင္းတဲ့ေနရာမွာ သံုးေလ့သံုးထရွိတဲ့ နည္းလမ္းေတြအစား ကိုယ္ပိုင္ နည္းလမ္းတစ္ခုကို တီထြင္ျပီး နဂိုနည္းလမ္းေနရာမွာ သံုးတာကို Substitue လို႕ ေျပာလို႕ရမယ္ထင္တယ္။ ဒီနည္းလမ္းက ကိုယ့္နည္းလမ္းရဲ႕ ေကာင္းတဲ့အခ်က္၊ ဆိုးတဲ့အခ်က္ေတြကို အျခားရွိျပီးသား နည္းလမ္းေတြနဲ႕ ႏႈိင္းယွဥ္ျပီး တင္ျပလို႕ ရတဲ့အတြက္ Paper ေကာင္းေကာင္းရႏုိင္ပါတယ္။ ပိုျပီးေကာင္းမြန္တဲ့ နည္းလမ္းအသစ္တစ္ခုကို တီထြင္ႏိုင္ရင္ေတာ့ ပထမတန္းစား PhD ေပါ့။ တကယ္ေတာ့ PhD တစ္ေယာက္က ဒီလို နည္းပညာအသစ္ကို ရွာေဖြတီထြင္ႏိုင္သင့္တယ္လို႕ ထင္မိတယ္။

မူလရွိျပီးသား နည္းပညာ(၂)ခု သို႕ (၃) ခုကို စုေပါင္းျပီး ကိုယ့္မွာ ရွိတဲ့ data set (problem) ကို ေျဖရွင္းတဲ့ နည္းလမ္း (Combine) က ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ အလြယ္ကူဆံုး ျဖစ္ေပမဲ့ Paper ရဖို႕ေတာ့ ဒီလမ္းက သိပ္မမိုက္ဘူး။ နည္းပညာအသစ္ contribution မရွိဘူးဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႕ အပယ္ခံရႏိုင္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ နည္းပညာ အသားေပး conference နဲ႕ journal ေတြ အတြက္ ဒီနည္းလမ္းက မကိုက္ညီပါဘူး။

Adapt, Put to other use ကို စိတ္၀င္စားမိေပမဲ့ engineer ကေန Undergrad ျပီးျပီး computer vision field မွာပဲ PhD လာလုပ္တဲ့ ကိုယ္နဲ႕ သိပ္မကိုက္ဘူး။ Physics တို႕ Maths တို႕ကေန Undergrad ျပီးလာတဲ့ လူေတြအတြက္ ပိုလြယ္ကူသလိုပဲ။ ဥပမာ ေလာေလာဆယ္ computer vision မွာ ေခတ္စားေနတဲ့ Level Set Method ဆိုရင္ Physics ကေန adapt လုပ္လာတဲ့ နည္းပညာတစ္ခုပဲ။ ကုိယ့္အတြက္ေတာ့ ဒီနည္းလမ္းက သိပ္မလြယ္ဘူး။ ကိုယ့္ရဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္မွာေတာ့ Put to other use ကို cross field (eg. physics to engineer) အစား same field, different application အေနနဲ႕ သံုးတာမ်ားတယ္။ ဥပမာ Medical Image Segmentation မွာ အသံုးမ်ားတဲ့ နည္းလမ္းကို video surveillance မွာ သံုးတာမ်ိဳးေပါ့။ ဒါကိုလဲ Put to other use လို႕ ေျပာလို႕ရမယ္ ထင္တယ္။

Modify ကို ဂ်ဴးဘယ္လို ဘာသာျပန္ခဲ့လဲေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ္နားလည္သေလာက္ ဆိုရင္ေတာ့ ရွိျပီးသား နည္းပညာ တစ္ခုရဲ႕ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ကို ရွာေဖြျပီး ပိုေကာင္းေအာင္လုပ္တာ။ ဥပမာ PCA ကေန Incremental PCA ဆိုျပီး ေပၚလာသလိုေပါ့။ ဒီနည္းလမ္းကလဲ လြယ္သလိုလိုနဲ႕ ခက္သလိုပဲ။ တစ္ခါတစ္ေလ လူေတြက for the sake of modifying လုပ္ေနသလို ခံစားရတယ္။ ရွိျပီးသား နည္းလမ္းထက္ တကယ္ပို ေကာင္းေအာင္လဲ လုပ္ႏိုင္မယ္၊ျပီးေတာ့ ပံုေကာင္းေကာင္းေျပာတတ္မယ္ ဆိုရင္ paper ရႏိုင္တဲ့ နည္းလမ္း တစ္ခုလို႕ထင္တယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ဆရာေတြက ဒီလို Research ကို Incremental Research လို႕ ေျပာၾကတယ္။ ဒုတိယတန္းစား PhD ေပါ့။

ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြ မကူညီတတ္ဘူးလား...

လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္လေလာက္က ျမန္မာသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ေဆးရံုတက္ရေတာ့ ေငြေရးေၾကးေရး ၀ိုင္းကူညီ ျဖစ္တယ္။ အဲဒါကို သိသြားတဲ့ စလံုး သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က အံ့ၾသတၾကီးနဲ႕ ငါထင္တာက နင္တို႕ ျမန္မာေတြက တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ သိပ္မကူညီၾကဘူးလို႕ ထင္တာတဲ့။ ဘာလို႕လဲလို႕ ေမးေတာ့ ငါနဲ႕သိတဲ့ ျမန္မာမ တစ္ေယာက္က ေျပာတာတဲ့ (တကယ္ေတာ့ ကိုယ္လဲ အဲဒီအမကို သိပါတယ္)။ အဲဒါနဲ႕ သူ႕ကို ေျပာျဖစ္တယ္။ လူအမ်ိဳးမ်ိဳးေပါ့လို႕ ။ စလံုးေတြနဲ႕ စာရင္ေတာ့ ငါတို႕ျမန္မာေတြက ကူညီလိုစိတ္ပိုေတာ့ မ်ားမယ္ထင္တယ္လို႕။ အဲဒီ အမနဲ႕ ပတ္သတ္တဲ့ ပတ္၀န္းက်င္က အဲလို ျဖစ္ေနလို႕ ျဖစ္မွာပါလို႕ ေျပာျဖစ္တယ္။ အဲဒီမွာ ကိုယ္တစ္ခု သတိထားလိုက္မိတာက ျမန္မာလူမ်ိဳးတစ္ခ်ိဳ႕ရဲ႕ အက်င့္ပဲ။ ႏိုင္ငံျခား သူငယ္ခ်င္းေတြေရွ႕မွာ ကိုယ့္လူမ်ိဳးကို အမႊန္းတင္ရမဲ့ အစား ႏွိမ့္ခ်ၾကတယ္။ ဘယ္သူ႕ကို မေက်နပ္တာလဲ။ လက္တစ္ဆုပ္စာ လူေတြကို မေက်နပ္တာနဲ႕ ကိုယ့္ႏိုင္ငံ၊ ကိုယ့္လူမ်ိဳးကို ဘာလို႕ ႏွိမ္ခ်င္ရတာလဲ။ တကယ္ဆိုေတာ့ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြမွာ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ အေျခခံ စိတ္ေတြ အမ်ားၾကီးပါ။ ကိုယ့္ရဲ႕ ရပ္တည္မႈအတြက္ လူမ်ိဳးတစ္ခုလံုးကို ႏွိမ့္ခ်တဲ့ အမ်ိဳးသား ေလာက္ေကာင္ ျမန္မာေတြ နည္းလာပါေစလို႕ ဆုေတာင္းပါတယ္။

PhD လုပ္သင့္သလား

ငယ္စဥ္တုန္းက(လြန္ခဲ့တဲ့ ၅ႏွစ္ေလာက္အထိ) PhD ဆိုတဲ့ အရာၾကီးကို မတရား အထင္ၾကီးခဲ့ဖူးတယ္။ PhD လုပ္တဲ့လူေတြကိုလဲ အရမ္း အားက်ခဲ့မိတယ္။ ကိုယ္တိုင္ PhD လုပ္ဖို႕ ဆံုးျဖတ္ခဲ့တုန္းက ဒီအရာရဲ႕ ေလးနက္မႈကို တိတိက်က် မသိခဲ့ဘူး။နားလဲ မလည္ခဲ့ဘူး။ အေျခအေနေတြက တြန္းပို႕လို႕ (ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ အလြယ္ကူဆံုး ျဖစ္ခဲ့လို႕) လုပ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ PhD ကိုလုပ္ေနရင္းမွ ဒီအရာကို ပိုတန္ဖိုးထားလာမိတယ္။ PhD ဆိုတာထက္ Researcher တစ္ေယာက္ဘ၀ကို ပိုမက္ေမာလာမိတယ္။ ဒါက ကိုယ့္အတြက္ ကံေကာင္းခဲ့တာပဲ။

တကယ္ေတာ့ PhD ဆိုတဲ့ အရာတစ္ခုကို မက္ေမာလိုစိတ္၊ လူအထင္ၾကီးခံလိုစိတ္နဲ႕တစ္ခုထဲနဲ႕ေတာ့ မလုပ္ သင့္တာ အမွန္ပဲ။ BE ျပီးသြားလို႕ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ အင္ဂ်င္နီယာ တစ္ေယာက္ဟာ PhD တစ္ေယာက္ထက္ မသာသလို PhD တစ္ဦးကလဲ BE တစ္ေယာက္ထက္ ပိုမေတာ္ႏိုင္ပါ ဘူး။ ကိုယ္ရပ္တည္လိုတဲ့ ဘ၀လမ္းေၾကာင္းကိုမူတည္ျပီး PhD လုပ္၊မလုပ္ကို စဥ္းစားသင့္ပါတယ္။ Research ဆိုတာရဲ႕ သေဘာတရားကို နားမလည္ ေသးဘူးဆိုရင္ PhD ကိုလြယ္လြယ္နဲ႕ မလုပ္သင့္ပါဘူး။ ME(research based) (သို႕) Researcher တစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘ၀ကို အရင္ရယူသင့္ပါတယ္။

PhD လုပ္ျပီဆိုေတာ့လဲ ေက်ာင္းျပီးလိုစိတ္နဲ႕ လုပ္မယ္ဆိုရင္ မွန္ကန္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းမဟုတ္ေသးဘူးလို႕ ထင္မိတယ္။ ဒါေပမဲ့ လက္ေတြ႕ဘ၀မွာ ေရွာင္လႊဲလို႕မရတဲ့ အရာေတြေၾကာင့္ အျမန္ဘြဲ႕ရေအာင္ လုပ္ေနရတာ ရွိတတ္ေတာ့ မွားတယ္၊မွန္တယ္ ေ၀ဖန္ရခက္ပါတယ္။ (ကိုယ္တိုင္လဲ ျပီးျပီးေရာ PhD တစ္ေယာက္ေတာ့ မျဖစ္ခ်င္ေပမဲ့ ျမန္ျမန္ျပီးေအာင္ေတာ့ ၾကိဳးစားေနရဆဲပဲ။) ကိုယ့္ရဲ႕ခံစားခ်က္အမွန္တိုင္းေျပာရရင္ေတာ့ PhD ဘြဲ႕တစ္ခုကို ရဖို႕မခက္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ထူးခၽြန္တဲ့ Researcher တစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႕ေတာ့ ခက္တယ္။ ကိုယ္ရဲ႕ PhD ဘြဲ႕အတြက္ တင္လိုက္တဲ့ thesis အေပၚမွာ လိပ္ျပာသန္႕ခ်င္တယ္။ thesis ရဲ႕ ဘယ္အပိုင္းကိုပဲေမးေမး ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ သိိေနခ်င္တယ္။ အရာတစ္ခုကို ထဲထဲ၀င္၀င္ သိသြားတဲ့ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ခ်င္တယ္။ ကိုယ္လုပ္ တဲ့ Research field ရဲ႕ general knowledge ကို အၾကမ္းဖ်င္း သိျပီး တစ္ခုခုမွာေတာ့ အပိုင္ႏိုင္ဆံုး သိခ်င္တယ္။ Jack of All, Master of Some မျဖစ္ႏိုင္ရင္ေတာင္မွ အနဲဆံုး Jack of Some, Master of One ေတာ့ ျဖစ္ခ်င္တယ္။ ျဖစ္ေအာင္လဲ ၾကိဳးစားမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ PhD လုပ္သင့္ပါတယ္။ ေငြေၾကးအတြက္ဆိုရင္ေတာ့ PhD ကို မလုပ္ပါနဲ႕လို႕ တိုက္တြန္းပါရေစ။ PhD လုပ္ရင္ေကာင္းမလားလို႕လာတိုင္ပင္တဲ့ ညီမငယ္ အတြက္ ဒါက အေျဖ ျဖစ္မယ္ ထင္ပါတယ္။

ေမြးဖြားျခင္းမွသည္ ေသဆံုးျခင္း ခရီးသို႕ .....

အတတ္ပညာရွင္တစ္ဦး အျဖစ္ ဘယ္သူမွ ေမြးဖြားလာခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး။

Somewhere, between birth and death, by choice and by training, they become what they wish to become.

ေမြးဖြားျခင္းနဲ႕ ေသဆံုးျခင္းပန္းတိုင္ ခရီးၾကားမွာ ကိုယ္ဘာကို ေရြးခ်ယ္သလဲ ၊ ဘယ္လို (သို႕)

ဘယ္ေလာက္ ၾကိဳးစားသလဲဆိုတာေပၚ မူတည္ျပီး ဘ၀ေတြက ကြဲျပားသြားရတာပါ။

ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းရဲ႕ အက်ဥ္းသား

Prisoners of Hopes are the people who hope that someday they will walk along the street and kick a box or bag that will contain their personal fortune. They hope for the big break that will give them instant fame and fortune. They are people who are always dreaming and wishing for someone else’s ability or talent.

The truth of the matter is you already have the ability necessary for success. They story of life repeatedly assures you that if you will use what you have, you will be given more to use. Life also tells you if you don’t use it, you will lose it.

သူတစ္ပါးမွာရွိတဲ့ အရည္အခ်င္းေတြကို အထင္ၾကီးအားက်ျပီး ကိုယ့္ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္အစြမ္းအစကို ေမ့ေလ်ာ့ေနသူေတြဟာ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းရဲ႕ အက်ဥ္းသားေတြပါပဲ။ (ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းရဲ႕ အက်ဥ္းသား မျဖစ္ဖို႕ ကိုယ္ ၾကိဳးစားေနရအုန္းမယ္)... ။ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းရဲ႕ အက်ဥ္းသားေတြဟာ ဘာနဲ႕တူသလဲ ဆိုရင္ လမ္းမေပၚမွာ ဦးတည္ရာမဲ့ ေလွ်ာက္သြားရင္း ကိုယ့္ရဲ႕ ကံေကာင္းျခင္းလက္ေဆာင္ကို ခလုပ္တိုက္မိဖို႕ ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကတယ္။

တကယ္ေတာ့ သဘာ၀တရားၾကီးက လူတိုင္းကို ကိုယ္ပိုင္အရည္အခ်င္းေတြ ဖန္တီးေပးလိုက္ျပီးသားပါ။ ကိုယ့္ရဲ႕ အရည္အခ်င္းကိုသာ ပိုျပီး ထူးခၽြန္ေျပာင္ေျမာက္ေအာင္ ၾကိဳးစားမယ္ဆိုရင္ အရည္အခ်င္းအသစ္ ေတြကို ထပ္မံ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ ရရွိမွာပါ။ အဲလိုမွ မဟုတ္ရင္ေတာ့ အရည္အခ်င္းေတြဟာ ေရမႈန္ေတြနဲ႕ ဖြဲ႕စည္းထားတဲ့ တိမ္ေတြလိုပဲ အေငြ႕ပ်ံ ေပ်ာက္ဆံုးသြားပါလိမ့္မယ္။