When we share - that is poetry in the prose of life. --Sigmund Freud
မွ်ေ၀ခံစားျခင္းဆိုတာ ဘ၀ရဲ႕ ျပဌာန္းစာအုပ္ထဲက ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ပါပဲ....
သူငယ္ခ်င္းေကာင္းဆိုတာ ကိုယ္ရဲ႕ ေသာကကို မွ်ေ၀ခံစားႏိုင္သူလို႕ ဖြင့္ဆိုၾကတယ္။
ဒါေပမဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ၀မ္းသာေပ်ာ္ရႊင္ရမဲ့ အခ်ိန္မွာ မနာလို ၀န္တိုစိတ္ ကင္းကင္း (စကားလွေအာင္ သံုးရရင္ အားငယ္စိတ္ကင္းကင္း) နဲ႕ သူနဲ႕ ထပ္တူ ေပ်ာ္ရႊင္ေပးႏိုင္ဖို႕ဆိုတာ ေမးခြန္းတစ္ပုဒ္ပါပဲ။ မနာလိုစိတ္ ဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္ မျဖစ္ရင္ေတာင္ အားငယ္စိတ္ မျဖစ္ဖို႕ဆိုတာ ရင့္က်က္တဲ့ ႏွလံုးသား ရွိဖို႕ေတာ့ လိုလိမ့္မယ္။
ကိုယ့္ရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ၊ေအာင္ျမင္မႈကို အမွတ္မထင္ ဖြင့္ေျပာလိုက္မိျပီးမွ သူ႕ဘက္က မနာလိုစိတ္ကို ရိပ္မိသြားတဲ့အခါ အဲသူငယ္ခ်င္းအေပၚ သူငယ္ခ်င္းေကာင္း မပီသဘူးဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္နဲ႕ ခင္မင္မႈ တစ္ခုကို ရပ္တန္႕ၾကမလား။ ဒါမွမဟုတ္ နားလည္ ခြင့္လႊတ္ေပးႏိုင္မလား။ ကိုယ့္ရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈကို သူ႕ကို ဖြင့္မေျပာေတာ့ပဲ ေနမလား။
ကိုယ္ဆိုရင္ေရာ သူ႕ရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈကို ၾကားတဲ့အခါ ၀မ္းမနည္း၊ အားမငယ္ပဲ ေနႏိုင္မလား။ သူ႕အေပၚမွာ မနာလိုတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ ကိုယ္က သူ႕လို မေအာင္ျမင္ႏိုင္ေသးတာအတြက္ ၀မ္းနည္းမိတာ။ ကိုယ့္အေပၚမွာ လာၾကြားတာ မဟုတ္မွန္း သိေနေပမဲ့ လာမေျပာရင္ ပိုေကာင္းမွာလို႕ မေတြးမိဘူးဆိုတာ ေသခ်ာရဲ႕လား။ တကယ္ဖြင့္မေျပာလို႕ သူမ်ားဆီက သိရတဲ့အခါ မနာက်င္ဘူးဆိုတာေရာ ေသခ်ာလား။
ရုတ္တရက္ ၾကည့္ရင္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းနဲ႕ ထပ္တူ ၀မ္းမသာေပးႏိုင္သူက စိတ္မျမင့္ျမတ္သူ ျဖစ္ေနသလိုပဲ။ ဒါေပမဲ့ တကယ္ေတာ့ ဒါက ပံုမွန္ပဲ ျဖစ္လိမ့္မယ္ ထင္ပါရဲ႕။ ဘ၀ေတြ မတူညီဘူးဆိုရင္ေတာ့ ေပ်ာ္ႏိုင္တာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ သြားေနတဲ့ လမ္းေၾကာင္းကလဲ တူ၊ ဒီၾကားထဲကမွ သူက ကိုယ္မရတဲ့ အခြင့္အေရး တစ္ခုကို ရသြားတဲ့ အခါ သူ႕အတြက္ ကိုယ္ေပ်ာ္ေပးႏိုင္မလား။ ကိုယ္သာ သူ႕ေနရာမွာဆိုရင္ ဘယ္လို ခံစားရမလဲ။
တဘက္ကလဲ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းက မထင္မွတ္ပဲ ကိုယ္ရထားတဲ့ ေအာင္ျမင္မႈတစ္ခု၊ အခြင့္အေရး တစ္ခု အေၾကာင္းကို သိသြားတယ္။ ကိုယ့္အေပၚမွာ စကားေျပာတဲ့အခါ ေအးစက္ေနတယ္။ သူ၀မ္းနည္းေနမွန္းလဲ ကိုယ္က ခံစား သိေနတယ္။ အဲလိုဆိုရင္ ကိုယ္ဘယ္လို ေနမလဲ။ အဲဒီ သူငယ္ခ်င္းကို ဘယ္လို တံု႕ျပန္မလဲ။
မွ်ေ၀ခံစားျခင္းဆိုတာ ဘ၀ရဲ႕ ျပဌာန္းစာအုပ္ထဲက ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ပါပဲ....
သူငယ္ခ်င္းေကာင္းဆိုတာ ကိုယ္ရဲ႕ ေသာကကို မွ်ေ၀ခံစားႏိုင္သူလို႕ ဖြင့္ဆိုၾကတယ္။
ဒါေပမဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ၀မ္းသာေပ်ာ္ရႊင္ရမဲ့ အခ်ိန္မွာ မနာလို ၀န္တိုစိတ္ ကင္းကင္း (စကားလွေအာင္ သံုးရရင္ အားငယ္စိတ္ကင္းကင္း) နဲ႕ သူနဲ႕ ထပ္တူ ေပ်ာ္ရႊင္ေပးႏိုင္ဖို႕ဆိုတာ ေမးခြန္းတစ္ပုဒ္ပါပဲ။ မနာလိုစိတ္ ဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္ မျဖစ္ရင္ေတာင္ အားငယ္စိတ္ မျဖစ္ဖို႕ဆိုတာ ရင့္က်က္တဲ့ ႏွလံုးသား ရွိဖို႕ေတာ့ လိုလိမ့္မယ္။
ကိုယ့္ရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ၊ေအာင္ျမင္မႈကို အမွတ္မထင္ ဖြင့္ေျပာလိုက္မိျပီးမွ သူ႕ဘက္က မနာလိုစိတ္ကို ရိပ္မိသြားတဲ့အခါ အဲသူငယ္ခ်င္းအေပၚ သူငယ္ခ်င္းေကာင္း မပီသဘူးဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္နဲ႕ ခင္မင္မႈ တစ္ခုကို ရပ္တန္႕ၾကမလား။ ဒါမွမဟုတ္ နားလည္ ခြင့္လႊတ္ေပးႏိုင္မလား။ ကိုယ့္ရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈကို သူ႕ကို ဖြင့္မေျပာေတာ့ပဲ ေနမလား။
ကိုယ္ဆိုရင္ေရာ သူ႕ရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈကို ၾကားတဲ့အခါ ၀မ္းမနည္း၊ အားမငယ္ပဲ ေနႏိုင္မလား။ သူ႕အေပၚမွာ မနာလိုတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ ကိုယ္က သူ႕လို မေအာင္ျမင္ႏိုင္ေသးတာအတြက္ ၀မ္းနည္းမိတာ။ ကိုယ့္အေပၚမွာ လာၾကြားတာ မဟုတ္မွန္း သိေနေပမဲ့ လာမေျပာရင္ ပိုေကာင္းမွာလို႕ မေတြးမိဘူးဆိုတာ ေသခ်ာရဲ႕လား။ တကယ္ဖြင့္မေျပာလို႕ သူမ်ားဆီက သိရတဲ့အခါ မနာက်င္ဘူးဆိုတာေရာ ေသခ်ာလား။
ရုတ္တရက္ ၾကည့္ရင္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းနဲ႕ ထပ္တူ ၀မ္းမသာေပးႏိုင္သူက စိတ္မျမင့္ျမတ္သူ ျဖစ္ေနသလိုပဲ။ ဒါေပမဲ့ တကယ္ေတာ့ ဒါက ပံုမွန္ပဲ ျဖစ္လိမ့္မယ္ ထင္ပါရဲ႕။ ဘ၀ေတြ မတူညီဘူးဆိုရင္ေတာ့ ေပ်ာ္ႏိုင္တာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ သြားေနတဲ့ လမ္းေၾကာင္းကလဲ တူ၊ ဒီၾကားထဲကမွ သူက ကိုယ္မရတဲ့ အခြင့္အေရး တစ္ခုကို ရသြားတဲ့ အခါ သူ႕အတြက္ ကိုယ္ေပ်ာ္ေပးႏိုင္မလား။ ကိုယ္သာ သူ႕ေနရာမွာဆိုရင္ ဘယ္လို ခံစားရမလဲ။
တဘက္ကလဲ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းက မထင္မွတ္ပဲ ကိုယ္ရထားတဲ့ ေအာင္ျမင္မႈတစ္ခု၊ အခြင့္အေရး တစ္ခု အေၾကာင္းကို သိသြားတယ္။ ကိုယ့္အေပၚမွာ စကားေျပာတဲ့အခါ ေအးစက္ေနတယ္။ သူ၀မ္းနည္းေနမွန္းလဲ ကိုယ္က ခံစား သိေနတယ္။ အဲလိုဆိုရင္ ကိုယ္ဘယ္လို ေနမလဲ။ အဲဒီ သူငယ္ခ်င္းကို ဘယ္လို တံု႕ျပန္မလဲ။
No comments:
Post a Comment