Friday, December 26, 2008

သိပ္ေမွ်ာ္လင့္ေလသမွ် ဘယ္မလဲ ကေလးေရ~~~~

ေဟး ေရွ႕ဆက္ျပီး ငါ ဘယ္သြားမလဲ
ေမးခြန္းေတြက ေရာက္ခဲ့
စိမ္းဆိုလန္းတဲ့ ကမၻာၾကီးရဲ႕ ေတာနဲ႕ေတာင္ၾကား

အား ငါ့ေျခလွမ္းေတြ ေနာက္ဆံုးအထိ
မင္းမရွိခဲ့အခ်ိန္မွာ ဘ၀ရဲ႕
စိမ္းဆိုလန္းတဲ့ ကမၻာၾကီးလည္း အသက္မဲ့လို႕သြား

မေရရာတိမ္ ေလႏွင္ရာ ေမ်ာလြင့္လိုက္လို႕သြား
မင္းမရွိခဲ့ခ်ိန္ အသည္းထဲက အထိနာ

ငါရင္ခြင္ ေ၀ဒနာပင္ မင္းပ်ိဳးခဲ့ေလသလား
စိမ္းလန္းလို႕ေလ နာက်င္ဆဲ ဗလာရင္ခြင္
အိမ္ျပန္ခ်ိန္ ငါ့လက္ထဲက လြတ္က်သြား
ဟင္….အခ်စ္က အခိုးအေငြ႕လား

ဟူး သိပ္ေမွ်ာ္လင့္ေလသမွ် ဘယ္မလဲကေလးေရ
ငါ့ကမၻာထဲကို တစ္ေခါက္ျပန္သြား
စိမ္းဆိုလန္းေနတဲ့ ကမၻာအား
ေငးၾကည့္ရင္းနဲ႕ အသည္းအိမ္က
ေနာက္ဆံုး ရွင္သန္အုန္းမလား


No comments:

Post a Comment

There is always a choice in the way we do our work, even if there is no choice in the work itself. Enthusiasm Makes A Difference!

~~~~Starting Long Journey on 10 Nov 2008~~~~