ကိုယ့္ဘ၀ရဲ႕ ဒုတိယအိ္မ္ေလးကို ခြဲခြာရမဲ့ အခ်ိန္နီးလာျပီ။ ခဏတာ ဆိုေပမဲ့ ၾကိဳ လြမ္းေနမိသလိုလို.... ပထမ အိမ္ေလးကို အလည္ျပန္ခ်ိန္က လြဲရင္ ဒီအိမ္ေလးကို တခါမွ ဒီေလာက္ၾကာၾကာ မခြဲဖူးဘူး။ ပထမအိမ္ေလးကို ျပန္တဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာေတာ့ ပထမအိမ္ေလးရဲ႕ ေႏြးေထြးမႈေတြကို ၾကိဳေတြးျပီး ရင္ခုန္ေနရတာနဲ႕ သူ႕ကို ခြဲရာမွာ အတြက္ ဘာကိုမွ မခံစားရဘူးေလ။
အခုေတာ့ သူ႕ကို ခဏခြဲသြားရမွာအတြက္ ရင္ထဲမွာ တမ်ိဳးေလးပဲ။ ပထမအိမ္ေလးကို ခြဲခဲ့ရတုန္းက ၀မ္းနည္းမႈ တုန္လႈပ္မႈကိုေတာ့ ဘယ္မွီမလဲ။ ဒါေပမဲ့ ပထမအိမ္ေလးကို ခြဲခဲ့ရတဲ့ ခံစားမႈေတြကို ျပန္လည္ သတိရေနမိ တယ္။ သူငယ္ခ်င္းကိုေတာင္ ပထမအိမ္ေလးကို ခြဲခဲ့ရစဥ္က ကိုယ္ငိုေၾကြးခဲ့ရတာေတြကို ျပန္ေျပာျပျဖစ္ေတာ့ သူကေတာင္ စေနေသးတယ္။ နင္က ငါတို႕ကိုေတာ့ သူတို႕ေလာက္ မခင္ဘူးေပါ့ေလတဲ့။ အဲလိုေတာ့ မဟုတ္ဘူး ထင္ပါရဲ႕။
အခုက ခဏတာ ကာလေလ။ ေနာက္ အသက္ကလဲ ရင့္က်က္ေနျပီ ထင္ပါရဲ႕။ ပထမ အိမ္ေလးကို ခြဲရတုန္းက အေတြ႕အၾကံဳေတြကလဲ ရွိေနျပီဆိုေတာ့ မတုန္လႈပ္ေတာ့တာလဲ ပါမွာေပါ့။ ပထမ အိမ္ေလးကို ခြဲထားခဲ့ရျပီး ဒီအိမ္ေလးမွာ စေနခါစကေတာ့ ခဏ၊ ခဏ မ်က္ရည္က်ခဲ့ရတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြကို လြမ္း၊ အိမ္ကို လြမ္း၊ အစစ လြမ္းစရာ၊ အားငယ္စရာေတြပဲေပါ့။ မွတ္မိပါေသးတယ္။ ပထမ အိမ္ေလးကို ခြဲတဲ့ေန႕က သူငယ္ခ်င္းေတြ တျပံဳၾကီး လိုက္ပို႕ျပီး ငို္ေနၾကလို႕ လူေတြ ၀ို္င္းၾကည့္တာ ခံခဲ့ရတာ။ ဘယ္သူက သြားမွာလဲလို႕ အေမးခံခဲ့ရတာ။ အဲအခ်ိန္ကေတာ့ တကယ္ကို ၀မ္းနည္းခဲ့ရတာပဲ။ အခုေန ျပန္ေတြးေတာ့လဲ ျပံဳးစရာလိုလို၊ ရီစရာလိုလုိ။ ကိုယ့္ကို တကယ္ ခင္ခဲ့တဲ့ ကိုယ့္ရဲ႕ ခြဲခြာမႈအတြက္ ခံစားေပးခဲ့တဲ့ လူေတြ ရွိခဲ့တယ္ဆိုတာအတြက္ေတာ့ ျပန္ေတြးတိုင္း ၾကည္ႏူးမိတယ္။ ။
အခု ဒုတိယအိမ္ေလးမွာေတာ့ ကိုယ္ ထားခဲ့မႈအတြက္ ခံစားမဲ့လူ ၂ ေယာက္ ၃ ေယာက္ေတာင္ ရွိပါ့မလားကြယ္။ အင္း အတူျမင္ေနၾက ကိုယ့္အရိပ္ေတြ မရွိေတာ့မွာအတြက္ လြမ္းေနမယ္လို႕ မေန႕က သူငယ္ခ်င္းက ေျပာေတာ့ တခ်ိန္က ကိုယ့္ရဲ႕ ခ်န္ထားခဲ့ျခင္းအတြက္ ရူးမတတ္ခံစားခဲ့ရတယ္လို႕ ေျပာခဲ့သူ၊ အခု ဒုတိယ အိမ္ေလးမွာ ျပန္ဆံုေတာ့ ကိုယ့္ကို စိမ္းသြားခဲ့တဲ့သူ႕ ကိုေတာင္ သတိရမိေသးတယ္။ ေအာင္ျမင္မႈ အတြက္ ငါ ဂုဏ္ယူေနမယ္လို႕ ေျပာခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ ကိုယ့္အေပၚ ခုထိ အရင္အတိုင္းပဲ။ ၁ နာရီကို အသာေလး ဖုန္းေျပာႏိုင္တုန္းပဲ။ အဲအတြက္ ေက်းဇူး သူငယ္ခ်င္း။
ဒုတိယ အိမ္ေလးေရ မင္းကို ထားခဲ့ရမဲ့ ရက္ေတြ နီးလာျပီ။ ၾကိဳလြမ္းေနမိတယ္။ ျပင္ဆင္မႈေတြ လုပ္ရေလ ထားခဲ့ရမဲ့ အရာေတြ၊ ရင္ဆိုင္ရမဲ့ အရာေတြ အတြက္ ၾကိဳတင္ ရင္ခုန္ေနမိတယ္။ ။
အခုေတာ့ သူ႕ကို ခဏခြဲသြားရမွာအတြက္ ရင္ထဲမွာ တမ်ိဳးေလးပဲ။ ပထမအိမ္ေလးကို ခြဲခဲ့ရတုန္းက ၀မ္းနည္းမႈ တုန္လႈပ္မႈကိုေတာ့ ဘယ္မွီမလဲ။ ဒါေပမဲ့ ပထမအိမ္ေလးကို ခြဲခဲ့ရတဲ့ ခံစားမႈေတြကို ျပန္လည္ သတိရေနမိ တယ္။ သူငယ္ခ်င္းကိုေတာင္ ပထမအိမ္ေလးကို ခြဲခဲ့ရစဥ္က ကိုယ္ငိုေၾကြးခဲ့ရတာေတြကို ျပန္ေျပာျပျဖစ္ေတာ့ သူကေတာင္ စေနေသးတယ္။ နင္က ငါတို႕ကိုေတာ့ သူတို႕ေလာက္ မခင္ဘူးေပါ့ေလတဲ့။ အဲလိုေတာ့ မဟုတ္ဘူး ထင္ပါရဲ႕။
အခုက ခဏတာ ကာလေလ။ ေနာက္ အသက္ကလဲ ရင့္က်က္ေနျပီ ထင္ပါရဲ႕။ ပထမ အိမ္ေလးကို ခြဲရတုန္းက အေတြ႕အၾကံဳေတြကလဲ ရွိေနျပီဆိုေတာ့ မတုန္လႈပ္ေတာ့တာလဲ ပါမွာေပါ့။ ပထမ အိမ္ေလးကို ခြဲထားခဲ့ရျပီး ဒီအိမ္ေလးမွာ စေနခါစကေတာ့ ခဏ၊ ခဏ မ်က္ရည္က်ခဲ့ရတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြကို လြမ္း၊ အိမ္ကို လြမ္း၊ အစစ လြမ္းစရာ၊ အားငယ္စရာေတြပဲေပါ့။ မွတ္မိပါေသးတယ္။ ပထမ အိမ္ေလးကို ခြဲတဲ့ေန႕က သူငယ္ခ်င္းေတြ တျပံဳၾကီး လိုက္ပို႕ျပီး ငို္ေနၾကလို႕ လူေတြ ၀ို္င္းၾကည့္တာ ခံခဲ့ရတာ။ ဘယ္သူက သြားမွာလဲလို႕ အေမးခံခဲ့ရတာ။ အဲအခ်ိန္ကေတာ့ တကယ္ကို ၀မ္းနည္းခဲ့ရတာပဲ။ အခုေန ျပန္ေတြးေတာ့လဲ ျပံဳးစရာလိုလို၊ ရီစရာလိုလုိ။ ကိုယ့္ကို တကယ္ ခင္ခဲ့တဲ့ ကိုယ့္ရဲ႕ ခြဲခြာမႈအတြက္ ခံစားေပးခဲ့တဲ့ လူေတြ ရွိခဲ့တယ္ဆိုတာအတြက္ေတာ့ ျပန္ေတြးတိုင္း ၾကည္ႏူးမိတယ္။ ။
အခု ဒုတိယအိမ္ေလးမွာေတာ့ ကိုယ္ ထားခဲ့မႈအတြက္ ခံစားမဲ့လူ ၂ ေယာက္ ၃ ေယာက္ေတာင္ ရွိပါ့မလားကြယ္။ အင္း အတူျမင္ေနၾက ကိုယ့္အရိပ္ေတြ မရွိေတာ့မွာအတြက္ လြမ္းေနမယ္လို႕ မေန႕က သူငယ္ခ်င္းက ေျပာေတာ့ တခ်ိန္က ကိုယ့္ရဲ႕ ခ်န္ထားခဲ့ျခင္းအတြက္ ရူးမတတ္ခံစားခဲ့ရတယ္လို႕ ေျပာခဲ့သူ၊ အခု ဒုတိယ အိမ္ေလးမွာ ျပန္ဆံုေတာ့ ကိုယ့္ကို စိမ္းသြားခဲ့တဲ့သူ႕ ကိုေတာင္ သတိရမိေသးတယ္။ ေအာင္ျမင္မႈ အတြက္ ငါ ဂုဏ္ယူေနမယ္လို႕ ေျပာခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ ကိုယ့္အေပၚ ခုထိ အရင္အတိုင္းပဲ။ ၁ နာရီကို အသာေလး ဖုန္းေျပာႏိုင္တုန္းပဲ။ အဲအတြက္ ေက်းဇူး သူငယ္ခ်င္း။
ဒုတိယ အိမ္ေလးေရ မင္းကို ထားခဲ့ရမဲ့ ရက္ေတြ နီးလာျပီ။ ၾကိဳလြမ္းေနမိတယ္။ ျပင္ဆင္မႈေတြ လုပ္ရေလ ထားခဲ့ရမဲ့ အရာေတြ၊ ရင္ဆိုင္ရမဲ့ အရာေတြ အတြက္ ၾကိဳတင္ ရင္ခုန္ေနမိတယ္။ ။
No comments:
Post a Comment