သူရဲေကာင္း

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္း ဇာနည္ေက်ာ္
ငယ္ငယ္တုန္းက ထိန္လင္းေခၚ

ပညာေတာ္လို႕ တကၠသိုလ္သြား
လူရည္ခၽြန္သည့္ ေက်ာင္းေတာ္သား

စစ္ပညာမ်ား စံုလင္စြာ

ဗိုလ္ေတဇဘြဲ႕ ခံလို႕လာ

မေမ့ႏိုင္ပါ တို႕ဗိုလ္ခ်ဳပ္
တကယ္အလုပ္လုပ္........

လြန္ခဲ့တဲ့ ၂၁ ႏွစ္ ဒီလို ေန႕ရက္မွာ ဂါ၀န္အသစ္ေလးကို ၀တ္ထားတဲ့ ေကာင္မေလးဟာ အဖြဲ႕တစ္ခုရဲ႕ ဦးေဆာင္သူ အျဖစ္ ဒီကဗ်ာေလးကို အမူအယာနဲ႕ ေရရြတ္ရင္း ကဗ်ာရြတ္ ျပိဳင္ပြဲ ၀င္ခဲ့ဖူးတယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္တုန္း က ဒီေကာင္မေလးရဲ႕ ရင္ထဲမွာ သူမဟာ တခ်ိန္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ ေျခဖ၀ါးေအာက္က ေျခမႈန္ေလးတစ္ခုေလာက္ ေတာ့ တာ၀န္ေက်ပြန္သူ ျဖစ္လာမယ္လို႕ အခုိင္အမာ ယံုၾကည္ခဲ့ဖူး တယ္။ တိက်တဲ့၊ ရိုးသားတဲ့၊ ထက္ျမက္တဲ့၊ မဟုတ္ရင္ မခံတတ္တဲ့၊ ျခိဳးျခံ ေခၽြတာတတ္တဲ့၊ ႏိုင္ငံ အေပၚ ေစတနာ အျပည့္ထားတဲ့ ႏိုင္ငံေရး သမား တစ္ေယာက္ ျဖစ္တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ေလးစားစိတ္နဲ႕ တခ်ိန္မွာ ငါလဲ ႏိုင္ငံအတြက္ တာ၀န္ေက်သူ ျဖစ္ရမယ္လို႕ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ဖူးတယ္။

မိမိကုိယ္ကို ေကာင္းေအာင္ ၾကိဳးစားမည္။
မိမိ အတန္းကို ေကာင္းေအာင္ ၾကိဳးစားမည္။
မိမိ ေက်ာင္းကို ေကာင္းေအာင္ ၾကိဳးစားမည္။
မိမိ တိုင္းျပည္အတြက္ ေကာင္းေအာင္ ၾကိဳးစားမည္။

ဒီေလးခ်က္ကို ယံုယံုၾကည္ၾကည္ ေရရြတ္ရင္း မိမိကုိယ္ကို ေကာင္းေအာင္ ၾကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။ အခက္အခဲေတြ ၾကံဳလာတိုင္း

“မည္သူ မဆို မည္သူမဆို မကူညီသည္ ျဖစ္ေစ။ မည္သူမဆို မည္သူမဆို ကူညီသည္ ျဖစ္ေစ ...ေရွ႕သို႕သာ သြား ေသာၾကာၾကယ္ အလားေလ။ ဘ၀ဆိုတာမ်ား ေနာက္မျပန္နဲ႕ေလ ..”

ဆိုတဲ့ အေဖရဲ႕ သီခ်င္းနဲ႕ အားေပးသံကို နားေထာင္ျပီး ၾကိဳးစားခဲ့ဖူးပါတယ္။

အခုေတာ့ မိမိကိုယ္ကို ေကာင္းေအာင္ ၾကိဳးစားေနတဲ့ အဆင့္ကေန မတတ္ႏိုင္တဲ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ စိတ္ပ်က္ မိသလို ၀မ္းလဲ နည္းမိပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ ေျခဖ၀ါးက ျမဴမႈန္မွ်ေလာက္ျဖစ္ေစ ႏိုင္ငံအေပၚ ယံုၾကည္စြာ ေစတနာ ထား စြမ္းေဆာင္ႏိုင္သူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ရပါလို၏။