သူမ ငယ္ငယ္တုန္းက အေဒၚ ေက်ာင္းဆရာမနဲ႕ ၾကီးျပင္းခဲ့ရသူပီပီ သူငယ္တန္းမတက္ခင္မွာ သင္ပုန္းၾကီးကို ပိုင္ႏိုင္ခဲ့တယ္..သူမအတြက္ေတာ့ ဆရာ၊ ဆရာမ ဆိုတာ ခ်စ္စရာ.. ေလးစားစရာ ..အားကိုးစရာေပါ့...ဒါေပမဲ့ သူမရဲ႕ အဲဒီ ယံုၾကည္ခ်က္ေတြကို ဒုတိယတန္းမွာပဲ ရိုက္ခ်ိဳးခံခဲ့ရတယ္။
ဇာတ္လမ္းအစကေတာ့ သူမနဲ႕ သူမ အကိုရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္ ျမဴးတူး ခုန္ေပါက္စြာ အိမ္ကို ျပန္လာခဲ့ရာက စတယ္။ သူမတို႕ ေမာင္ႏွမေတြ အကုန္လံုးက ပတ္၀န္းက်င္က ခ်ီးက်ဴးရေအာင္ လိမၼာခဲ့ၾကတယ္။ စည္းကမ္းၾကီးတဲ့ ဖခင္ ရဲ႕ အုပ္ထိန္းမႈ ေအာက္မွာ အိမ္အလုပ္ကို ၀ိုင္းကူတဲ့ၾကားက ႏွစ္တိုင္းဆုရခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီေန႕ကလဲ မႏွစ္က ဆုစရင္း ေတြကို ေၾကျငာေတာ့ သူမေရာ သူမ အကိုပါ ဆုရခဲ့ၾကတယ္။ သူမက သူငယ္တန္းတုန္းကလဲ ပထမ၊ ပထမတန္းမွာလဲ ပထမဆိုေတာ့ ႏွစ္ႏွစ္ဆက္တိုက္ ပထမရခဲ့တာေပါ့။ ကေလးေတြဆိုေတာ့လဲ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ျမိဳသိပ္ရမွန္း မသိေသးတဲ့ အရြယ္ေတြေလ။ အဲေတာ့ အိမ္ကို မေရာက္ခင္ လမ္းထိပ္ကထဲက သူမ ပထမ ရေၾကာင္းကို ခုနစ္သံခ်ီ ဟစ္ျပီး အိမ္ဆီကို ေျပးလာခဲ့တယ္။သူမရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္သံဟာ သူမ်ားကို မနာလို ျဖစ္ေစ မယ္ဆိုတာကို သူမ မေတြးတတ္ခဲ့ဘူးေလ။ အဲဒီေန႕က သူမရဲ႕ အသံဟာ လမ္းထိပ္အိမ္က သူမရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း ခ်ိဳမရဲ႕ အေမကို မနာလိုစိတ္ေတြနဲ႕ ပူေလာင္ေစခဲ့တယ္။ အမွန္ေတာ့ သူမနဲ႕ ခ်ိဳမက ငယ္သူခ်င္းအရင္းေတြလို႕ ေျပာရမွာပါ။ အေဖေတြကလဲ လုပ္ငန္းခြင္မွာ ရာထူးတူ၊ အိမ္ခ်င္းလဲ နီးေတာ့ သူမတို႕ ကစားေဖာ္၊ ကစားဖက္ ေတြ ျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒီအခ်က္ေတြကပဲ အဲဒီ အန္တီရင္မွာ မနာလိုစိတ္ေတြနဲ႕ ပူေလာင္ခဲ့ရွာတယ္ ထင္ပါရဲ႕။ အဲေန႕ကစလို႕ သူမရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းမေလးက အရင္တုန္းကလို ညေန ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ေတြမွာ သူမတို႕နဲ႕ လာမကစားေတာ့ ဘူး။ သူမတို႕ကလဲ သိပ္ေတာ့ သတိမထားမိပါဘူး။ ေမာင္ႏွမ ႏွစ္ေယာက္ ကစားေနရရင္ အားလံုးကို ေမ့ေန တတ္ၾကတာကို။
အဲလိုနဲ႕ သူမတို႕ ဒုတိယတန္း ပထအစမ္း စာေမးပြဲ ေျဖရမဲ့အခ်ိန္ကို ေရာက္လာတယ္။ သူငယ္တန္း မတတ္ခင္ ကထဲက စာကို ပိုင္ေနခဲ့တာဆိုေတာ့ သူမက ဒီစာေမးပြဲကို စိတ္တိုင္းက်ပဲ ေျဖဆိုႏိုင္ခဲ့တယ္။ သူမကို ခ်စ္တဲ့ လက္ေထာက္ ေက်ာင္းအုပ္ၾကီးက သူမကို ေပြ႕ခ်ီျပီး သူမ ေျဖတာ ဘယ္ေလာက္ ေတာ္ေၾကာင္း ခ်ီးက်ဴးခဲ့တယ္။ သခ်ၤာနဲ႕ အဂၤလိပ္မွာ အမွတ္ (၁၀၀) ရေၾကာင္း၊ ပထမရေၾကာင္းကို သီတင္းကၽြတ္ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ ေစ်းမွာ သူမရဲ႕ အေမနဲ႕ေတြ႕ေတာ့ ၀မ္းသာအားရ သတင္းေပးခဲ့တယ္။ အဲေတာ့ ပထမရမယ္ဆိုတာ ေက်ာင္းမဖြင့္ခင္ ကထဲက သူမက ၾကိဳသိေနခဲ့တယ္။ ဒါဟာ သူမအတြက္ ၀မ္းနည္းစရာေတြ ျဖစ္လာလိမ့္မယ္လို႕ မထင္ဘူးေလ။ ဒါေပမဲ့ ေက်ာင္းျပန္ဖြင့္လို႕ အမွတ္ေတြလဲ ေၾကျငာေရာ သူမက ဒုတိယရျပီး ခ်ိဳမက ပထမ ရေနခဲ့တယ္။သူမ ငိုျပီး အိမ္ကို ျပန္လာေတာ့ အံ့အားသင့္ေနတဲ့ မိဘေတြက သူတို႕ရဲ႕ မေက်နပ္ခ်က္ကို ျမိဳသိပ္ျပီး သမီး လွ်မ္းသြား လို႕ ျဖစ္မွာပါလို႕ အားေပးခဲ့ၾကတယ္။ အစိမ္မွာ ထပ္ၾကိဳးစားဖို႕ တိုက္တြန္းခဲ့ၾကတယ္။ သူမကေတာ့ ကေလးဆိုေတာ့ ဘာမွ မသိေပမဲ့ မိဘေတြကေတာ့ အေျခအေနကို ရိပ္မိေနခဲ့မွာေပါ့။ပထမ မရတာကို၀မ္းနည္း တာ မေက်နပ္တာကလြဲရင္ သူမရဲ႕ ဆရာ၊ ဆရာမေတြအေပၚ ယံုၾကည္ကိုးစားမႈကေတာ့ မပ်က္ခဲ့ ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ တစ္ရက္မွာေတာ့ .....
အဲဒီေန႕မနက္က အတန္းပိုင္ဆရာမ က ေက်ာင္းမလာတဲ့အတြက္ ဒုေက်ာင္းအုပ္က အစား၀င္ေပးခဲ့တယ္။ ဆယ္၊ ခု ဇယားေလးေတြနဲ႕ တြက္ရတဲ့ သခ်ၤာ ပုစၦာေလးေတြကို ေက်ာက္သင္ပုန္းေပၚမွာ ေရးေပးခဲ့ျပီး၊ျပီးေအာင္ တြက္ဖို႕ မွာခဲ့ျပီး သူ႕ရဲ႕ အတန္းရွိရာကို ျပန္သြားခဲ့တယ္။ မတြက္တတ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက သူမဆီကကူးခ်ဖို႕ သူမ နားမွာ ၀ိုင္းလာခဲ့ၾကတယ္။ ပထမရတဲ့ ခ်ိဳမ အပါအ၀င္ေပါ့။ အဲဒီမွာ သူမရဲ႕ ညစ္တဲ့စိတ္ ေလး ေပၚလာ တာပါပဲ။ တျခားသူငယ္ခ်င္းအားလံုးကို ကူးခြင့္ျပဳေပမဲ့ ခ်ိဳမကိုေတာ့ နင္က ပထမရတာပဲ ကိုယ့္ဟာကိုယ္တြက္ ဆိုျပီး လံုး၀မျပခဲ့ဘူး။ တျခားသူငယ္ခ်င္းေတြကလဲ သူမဘက္က နာေနၾကသူေတြပီပီ ခ်ိဳမကို ပထမရျပီးတြက္လဲ မတြက္တတ္ ဘူး ၊ ဘာညာနဲ႕ ၀ိုင္းေလွာင္ၾကပါေရာ။ ပထမဆုရွင္ ခ်ိဳမဟာ သူမကိုလဲ ျပန္မေျပာရဲေတာ့ သူမရဲ႕ ေနာက္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႕ ရန္သတ္ၾကပါေလေရာ။ သူမကေတာ့ ပြဲၾကည့္ ပရိသတ္ေပါ့။ ဒါေတြရဲ႕ အက်ိဳးဆက္ကေတာ့ ေန႕လည္ ထမင္းစားခ်ိန္ သူမတို႕ ေမာင္ႏွမ အိမ္ျပန္ျပီး ထမင္းစား ၾကခ်ိန္မွာ ခ်ိဳမရဲ႕ အေမ အိမ္ကို ေရာက္လာခဲ့တာပဲ။ ထမိန္စြန္ေတာင္စြဲထားတဲ့ အန္တီ ဟာ လက္တစ္ဖက္မွာ သူ႕သမီးကို ဆြဲျပီး ေရာက္လာခဲ့တယ္။သူမက သူ႕သမီးကို ေက်ာင္းမွာ အႏိုင္က်င့္ပါ သတဲ့။ အဲတုန္းက သူမ ကိုယ္တုိင္ ခုထိတိုင္ အံ့ၾသေစရမဲ့ အျပဳအမူတစ္ခုကို သူမ လုပ္ခဲ့မိတယ္။ ေဒါသရဲ႕ ေစခိုင္းခ်က္အရ မခံခ်င္စိတ္နဲ႕ သူမဟာ အေမ ႏွစ္ေယာက္စလံုးရဲ႕ ေရွ႕မွာပဲ ခ်ိဳမရဲ႕အက်ၤီေကာ္လံကို ကိုင္ဆြဲျပီး နင့္ကို ငါ ဘာလုပ္လို႕လဲလို႕ ေမးခဲ့တာပဲ။ အဲဒီ မွာ ခ်ိဳမရဲ႕အေျဖဟာ သူ႕အေမကို ပါးစပ္ပိတ္ သြားေစခဲ့တယ္။ တျခားလူနဲ႕ ျဖစ္တာပါလို႕ ေျပာလာတဲ့ သူ႕သမီး ကို ေဒါသထြက္ေနတဲ့ သူ႕အေမဟာ သူမတို႕ကိုလဲ မေျပာသာ ေတာ့ စိတ္ဆိုးဆိုးနဲ႕ ျပန္သြားခဲ့တယ္။ ေမေမက လဲ ေက်ာင္းျပသ၁နာကို ေက်ာင္းမွာပဲ ရွင္းပါ ဆိုတဲ့ စကား တစ္ခြန္းနဲ႕ ဇာတ္လမ္းရပ္ေစခဲ့တယ္။ ေဖေဖနဲ႕ ေမေမကေတာ့ ေက်ာင္းမွာ ဆရာမေတြက ေမးရင္ ေသခ်ာေျဖဖို႕ပဲ မွာခဲ့တယ္။ ျဖစ္လာႏိုင္တဲ့ အေျခအေနကို ေမေမတို႕မ်ား ၾကိဳသိေနခဲ့သလားလို႕ ခုခ်ိန္မွာေတာ့ သူမ ေတြးေနမိတယ္။
ေန႕ခင္းပိုင္း သူမတို႕ ေက်ာင္းကို ျပန္သြားေတာ့ ခ်ိဳမ အေမဟာ ေက်ာင္း စာသင္ခန္းထဲမွာ ေရာက္ေနခဲ့တယ္။ သူမတို႕ေတြ ငါးမူး၊ တစ္မတ္ပဲ မုန္႕ဖိုးရတဲ့ အခ်ိန္မွာ အန္တီဟာ အခန္းထဲက ကေလး အခ်ိဳ႕ကို ၅က်ပ္တန္ေတြ ေ၀ျပီး စည္းရံုးေနခဲ့တယ္။ ခ်ိဳမကို ေပါင္းၾကဖို႕ေပါ့။ မနက္က ခ်ိဳမနဲ႕ ရန္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ သူမရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းရယ္.. ၀ိုင္းရီ ခဲ့ၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းအခ်ိဳ႕ကေတာ့ ေၾကာက္ေနၾကျပီေပါ့။ အဲဒီ အန္တီက ဆရာမကို တိုင္မယ္လို႕ ေျပာတာကို။ သူမကေတာ့ အျပံဳးမပ်က္ပါပဲ။ ဆရာ၊ ဆရာမေတြက အမွန္ကို သိတာပဲေလ။ စာခိုးခ်တာကို မျပတာ မွန္တယ္ ဆိုျပီး သူမကိုေတာင္ ခ်ီးက်ဴးအုန္းမယ္လို႕ သူမက ထင္ခဲ့တာကို............
ဒါေပမဲ့..........အဲေန႕က အတန္းပိုင္ဆရာမက သူမတို႕ကို တစ္ခြန္းမွ မေမးခဲ့ပါဘူး။ အဲဒီ အန္တီ ေျပာသမွ်ကို ေခါင္းညိတ္ နားေထာင္ခဲ့ျပီးေနာက္ သူမရယ္၊ ေနာက္ထပ္ တျခား သူငယ္ခ်င္း သံုးေယာက္ရယ္ကို ခုံေပၚတက္ မတ္တပ္ရပ္ ခိုင္းခဲ့တယ္။ ေျဖရွင္းခြင့္ လံုး၀မေပးခဲ့တာရယ္၊ ခ်ိဳမကိုေတာ့ မရပ္ခိုင္းပဲ သူမတို႕ကိုပဲ ရပ္ခုိင္းခဲ့တာ အတြက္ သူမ ဆရာမကို သိပ္စိတ္ဆိုးခဲ့တယ္။ ဆရာ၊ ဆရာမဆိုတာ အခုလို မတရားလဲ လုပ္ပါလားလို႕ သူမ နာက်င္ခဲ့ရတယ္။ အဲ့ေန႕က ဆရာမ ထိုင္ခိုင္းတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာင္ လံုး၀ မထိုင္ပဲ ဆက္ရပ္ေနတဲ့ သူမကို ဒု ေက်ာင္းအုပ္ကိုယ္တိုင္ ခ်ီျပီး စာသင္ခန္းထဲက လာေခၚခဲ့ရတယ္။ ငိုလဲ မငိုပဲ အေတာင့္ေလးတိုင္ ျဖစ္ေနတဲ့ သူမကို ဆရာကိုယ္တိုင္ အိမ္ကို လိုက္ပို႕ခဲ့ရတယ္။ အဲဒီက ျဖစ္လာတဲ့ အက်ိဳးဆက္ေတြဟာ သူမ အတြက္ ျပန္မေတြးခ်င္ေလာက္ေအာင္ အဲဒီေက်ာင္းေလးနားကို ေယာင္လို႕ေတာင္ မသြားခ်င္ေလာက္ေအာင္ ခါးသီးခဲ့ ရတယ္။ ေန႕စဥ္ အျပစ္ရွာေနတဲ့ ဆရာမရယ္၊ ေခါင္းမာစြာနဲ႕ ဆရာမကို ရြဲ႕ခ်င္တဲ့ သူမရယ္ အၾကိမ္မ်ားစြာ ထိပ္တိုက္ေတြ႕ခဲ့ၾကတယ္။ ဒုေက်ာင္းအုပ္ဆရာရဲ႕ ထိန္းေပးမႈေၾကာင့္ ဆိုးဆိုး၀ါး၀ါး ထပ္မျဖစ္ခဲ့ေပမဲ့ စာေမးပြဲ ျပီးျပီးခ်င္းမွာပဲ ေဖေဖဟာ သူမကို ေက်ာင္းေျပာင္းေပးခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းအုပ္နဲ႕ ဒုေက်ာင္းအုပ္ တားေနတဲ့ၾကား က ေဖေဖဟာ သူမကို ဇြတ္ ေက်ာင္းေျပာင္းေပးခဲ့တယ္။ ဒုတိယတန္းမွာ သူမ တတိယ ရခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူမမွာ ဆုတံဆိပ္ မရွိဘူး။ ဘာလို႕လဲ ဆိုေတာ့ သူမက သြားမယူခဲ့လို႕ပဲ။ ေက်ာင္းေတြရဲ႕ ထံုးစံအရ လာမယူ ရင္ ပို႕ေပးသင့္ေပမဲ့ သူမဆီကို အဲဒီ ဆုတံဆိပ္ ေရာက္မလာခဲ့ဘူး။ သူငယ္တန္းကေန ၁၀ တန္းအထိ ရခဲ့ ဆုလက္မွတ္ေတြ ေနရာမွာ ဒုတိယတန္း ကြက္လပ္ေလးကို ျမင္တိုင္း သူမဟာ အျဖစ္အပ်က္ေတြကို အမွတ္ ရေနတတ္တယ္။
ဆရာမတစ္ေယာက္ရဲ႕ မတရားမႈကို တြန္းလွန္ဖို႕ ၾကိဳးစားခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းသူေလး တစ္ေယာက္ ရဲ႕ ရာဇ၀င္ဟာ အဲဒီေက်ာင္းေလးမွာ ေနာက္ (၁၀) ႏွစ္ေလာက္ အထိ နံမည္ၾကီး က်န္ခဲ့တယ္။ အဲ့ေက်ာင္းေလးကို ေနာက္ပိုင္း ေရာက္လာတဲ့ ဆရာမအသစ္ေတြဟာ ေက်ာင္းနဲ႕ မေ၀းလွတဲ့ သူမတို႕အိမ္ဆိုင္ေလးကို ေစ်း ၀ယ္သလိုနဲ႕ လာျပီး သူမကို အကဲခတ္ တတ္ၾကတယ္။ျမိဳ႕ေက်ာင္းမွာေရာ စာေတာ္ေသးလားလို႕ စံုစမ္းတတ္ၾကတယ္။ ပတၱျမားမွန္ရင္ ႏြံ႕မနစ္ရဘူးဆိုျပီး ထိန္းေပးခဲ့တဲ့ မိဘနဲ႕ အန္တီ ဆရာမရဲ႕ ေက်းဇူးေၾကာင့္ သူမဟာ ဒီအခ်က္ ေတြကို တြန္းအားအျဖစ္ အသံုးခ်တတ္လာခဲ့တယ္။ စာေတာ္ေနမွ ျဖစ္မယ္ဆိုတဲ့ စိတ္နဲ႕ ၾကိဳးစားခဲ့မႈေၾကာင့္ သူမဟာ အခုအခ်ိန္မွာ သင့္တင့္တဲ့ ေအာင္ျမင္မႈေတြကို ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဆရာဆိုတာ မတရားမႈ လုပ္တတ္ပါလား၊ ဆရာ၊ဆရာမတိုင္းကို မေလးစားအပ္ဘူးဆိုတဲ့ ဆူးတစ္ေခ်ာင္း သူမရင္ထဲကို စိုက္ ၀င္သြား ခဲ့တာကို လာဘ္စားျပီး မ်က္ႏွာလိုက္ခဲ့တဲ့ ဆရာမတစ္ေယာက္ရယ္၊ ဆရာမ မွားမွန္း သိေပမဲ့ တူမ ျဖစ္ေနတဲ့ အတြက္ မ်က္စိ တစ္ဖက္မွိတ္ေနခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းအုပ္ၾကီးရယ္ အမွတ္ရႏိုင္ပါအုန္းမလား။
No comments:
Post a Comment