မည္သူ မဆို ကူညီသည္ျဖစ္ေစ.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~
(မည္သူ မဆို ကူညီသည္ျဖစ္ေစ........
မည္သူ မဆို မကူညီသည္ျဖစ္ေစ......
ကိုယ္ထူ ကိုယ္ထ ကိုယ့္ဘ၀ အေျခအေန...
ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးမွ ကိုယ္သာသခင္ျဖစ္ေပ..
 
၀န္ထမ္း ရႊင္လန္း ပန္းတိုင္ကိုေရာက္ ေလွ်ာက္ႏိုင္ဖို႔ေလ...
လုလင္ငယ္ေသြး အားမာန္ေမြးရမေလ)၂

 (ေရွ့သို႔သာသြား ေသာၾကာၾကယ္အလားေပ
ဘ၀ဆိုတာမ်ား ေနာက္မျပန္နဲ႔ေဟ
အလုပ္ကိုသာ မနားမေန တိုးတတ္ေအာင္စုေခၽြ
ဇြဲလံု႕လနဲ႔ အားစိုက္ၾကံစည္မေလ)၂

(ေယာက္်ား ပီပီ ကတိတစ္လံုးမဖ်က္ေပါင္
ႏွလံုးသြင္းေဆာင္ယူေလ
အသက္ေသြးလို သေဘာပိုက္ကာ
ထိန္းသိမ္းလာသမွ်ေတြ)၂
 
 ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
http://www.youtube.com/watch?v=nBnCnR_DlC8
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ဘယ္ေလာက္မာေက်ာတဲ့ လူတေယာက္ ျဖစ္ပါေစ......တခ်ိန္ခ်ိန္မွာေတာ့ ၀မ္းနည္းနာက်င္ရစျမဲပါပဲေလ။ တျခားလူေတြေရွ႕မွာ ဟန္ေဆာင္မာေက်ာထားသမွ် တေယာက္ေယာက္ရဲ႕ ေရွ႕မွာေတာ့ အဲဒီလူက ေပ်ာ့ညံ့တတ္စျမဲ မဟုတ္ဘူးလား။

မေမွ်ာ္လင့္ ရင္ မပင္ပန္းဘူးလို႕ဆိုတတ္ၾကေပမဲ့........တေယာက္ေယာက္စီက တခုခုကိုေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ တတ္တာ သဘာ၀ပဲ မဟုတ္ဘူးလား။ ေမွ်ာ္လင့္သလို ျဖစ္မလာတဲ့အခါ နာက်င္တတ္တယ္.. ၀မ္းနည္းတတ္တယ္.. ။ ဒါမွလဲ လူ ပီသ ေတာ့ မေပါ့။

 တကယ္ေတာ့ ကိုယ့္အသက္အရြယ္က....ဘယ္သူ႕ကိုမွ အားကိုးေနရမဲ့ အရြယ္ေတာ့ မဟုတ္ဘူးေလ။ ကူညီသူ ရွိေတာ့ ေရွ႕ကို ျမန္ျမန္ပိုေရာက္တာေပါ့........ဒါေပမဲ့.. ကူညီမဲ့ သူ ရွိရွိ.. မရွိရွိ.. ကိုယ့္ဘ၀ကို ကုိယ္ပဲ ထိန္းေက်ာင္း ပဲ့ကိုင္ရမွာ မဟုတ္ဘူးလား...... ေမွ်ာ္လင့္မိတာ အျပစ္ မဟုတ္ေပမဲ့ ကုိယ္ ေမွ်ာ္လင့္ သမွ် ျဖစ္မလာတဲ့အခါ ဘယ္သူ႕ကိုမွ အျပစ္မတင္မိေအာင္ ၾကိဳးစားရအုန္းမယ္။

ကိုယ့္ဘ၀မွာ.....ဘယ္အရာကိုမွ အလြယ္တကူ မရခဲ့တာ အမွန္ပဲ။ ဘ၀ဆိုတာ အတက္ရွိသလို အဆင္းလဲ ရွိစျမဲပဲ။ ၾကိဳးစားကူးခတ္ေနသေရြ႕.....တေန႕ေန႕ေတာ့ ကိုယ္လိုခ်င္သမွ် ျဖစ္လာရမယ္။

ဘ၀က ခါးသီးလာတဲ့ အခါ သီခ်င္းတပုဒ္က အားေဆးတပုဒ္ျဖစ္ေစတာအတြက္.. သီခ်င္းခ်စ္စိတ္ ကို ေမြးဖြားေပးခဲ့တဲ့ မိဘ ႏွစ္ပါးကိုေတာ့ ေက်းဇူးတင္မိပါတယ္။

မင္းကိုႏိုင္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးခံတပ္..

လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ ပတ္ေလာက္ ဇန္န၀ါရီလ ၂၀ ရက္ေန႕မွာ မင္းကိုႏိုင္တုိ႕ရဲ႕ စာေပေဟာေျပာပြဲကို သြားနားေထာင္ျဖစ္တယ္။ လုပ္တဲ့အဖြဲ႕က ရသအလင္း ဆိုေတာ့ အမွန္ေျပာရရင္ နဲနဲေတာ့ စဥ္းစားမိတယ္။ ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့ အဲဒီအဖြဲ႕ကလုပ္တဲ့ပြဲဆုိရင္ ဘာလို႕လဲေတာ့ မသိဘူး.. အျခား အဖြဲ႕ေတြက လုပ္တာနဲ႕ မတူဘူး။ နဲနဲေတာ့ အစီအစဥ္က လိုအပ္ခ်က္ မ်ားသလိုပဲ။ တျခားအဖြဲ႕ေတြနဲ႕ ေစ်းႏႈန္း အတူတူ ယူေပမဲ့ အေကြ်းအေမြးနဲ႕ ခန္းမ အေနအထားက ညံ့တာကို သတိထားမိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကုိယ္က မင္းကိုႏိုင္ရဲ႕ စာေပ (သို႕ ႏိုင္ငံေရး) ေဟာေျပာမႈကို နားေထာင္ခ်င္လို႕ ေနာက္ဆံုးေတာ့ လက္မွတ္ ၀ယ္ျဖစ္သြားတယ္။ 

ေသခ်ာတာတခုကေတာ့ ရသအလင္း အဖြဲ႕ကလူေတြက သူတို႕ရဲ႕ ရန္ပံုေငြ ရဖို႕ အဓိက လုပ္တဲ့ပြဲ.. အျမတ္ အစြန္းကို အဓိကထားလုပ္တာမို႕လား မသိ.. ခန္းမ အေနအထားက ညံ့တယ္.. ေက်ာင္းေတြမွာ Auditorium ေတြနဲ႕ က်င့္သားရေနသူဆိုေတာ့.. အခုလို အားလံုး တေျပးညီ ထိုင္ရတာ.. ေရွ႕ခံုနဲ႕ ေနာက္ခံု ကပ္ေနတာ အတြက္ နဲနဲေတာ့ အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္မိတယ္။ အစားအေသာက္က်ေတာ့လဲ ေကာ္ျပန္႕လိပ္ နဲ႕ ကိပ္မုန္႕ေလးတခုပါဆိုေတာ့..........ေအးေလး.. သူတို႕က အျမတ္အတြက္ လုပ္တာပဲလို႕ပဲ ေျဖေတြး လိုက္မိပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ကေတာ့ "ငါတုိ႕ကိုက အမွတ္မရွိတာတဲ့".. ..

အခ်ိန္မရွိတဲ့ၾကားက စာေပေဟာေျပာပြဲကို လာတာ.. တကယ္ေတာ့ ရသအလင္းရဲ႕ ေၾကာ္ျငာေတြကို နားေထာင္ခ်င္လို႕မွ မဟုတ္ပဲ.. အဓိကက်တဲ့ ဆရာေတြရဲ႕ ေဟာေျပာခ်က္ကို နားေထာင္ခ်င္လို႕ဆိုေတာ့ အစီအစဥ္ေၾကျငာသူေတြရဲ႕ ထပ္ခါထပ္ခါ ေၾကာ္ျငာေတြကို စိတ္ပ်က္မိတယ္။ အခမ္းအနားၾကာခ်ိန္ ၆ နာရီ ရွိတယ္ဆိုရင္.. ဆရာေတြရဲ႕ ေဟာေျပာခ်ိန္က ၃ နာရီ မျပည့္ခ်င္တာကိုေတာ့ စိတ္ပ်က္မိတယ္။
ခန္းမ တခုလံုး (A-X = 24 *10* 6)  ခံု ၁၅၀၀ ၀န္းက်င္စာေလာက္ျပည့္ေနတာကို ေတြ႕ေပမဲ့ အစီအစဥ္ လုပ္သူ ေတြက သူတို႕ ရႈံးေၾကာင္း တဖြဖြ ညည္းသြားေလေတာ့ ဘာလို႕ပါလိမ့္လို႕ ေတြးမိတယ္။

ထားပါေလ.....သူတို႕ကအျမတ္ရဖို႕.....ျမန္မာျပည္က စာေရးဆရာေတြကို ေခၚျပီး စီးပြားေရးလုပ္ခဲ့တယ္.. ကိုယ္ကလဲ အဲဒီဆရာေတြရဲ႕ ေဟာေျပာခ်က္ကိုမွ နားေထာင္ခ်င္ေတာ့ သြားခဲ့တယ္။ ေနာက္ကိုေတာ့ ဒီအဖြဲ႕က လုပ္ရင္ အေတာ္ စဥ္းစားရမလို ျဖစ္ေနတယ္။

ျမန္မာျပည္က စာေရးဆရာ ေတြရဲ႕ ေဟာေျပာမႈ ကို နားေထာင္ရတိုင္း တို႕ျမန္မာေတြ ေတာ္လုိက္တာလို႕ ခံစားရတယ္.. အဲဒီထဲမွာ ဆရာ ဦး၀င္းေဖက ဒီခံစားခ်က္ကို ထပ္လို႕ ျမွင့္တင္ေပးသြားခဲ့တယ္။ ဆရာက ကိုယ္ နားမလည္ခဲ့တဲ့ ေမာ္ဒန္ အႏုပညာကို နားလည္ေအာင္ ရွင္းျပသြားခဲ့တယ္။ ေဘာင္ေတြ စည္းမ်ဥ္းေတြၾကားကေန ျဖန္႕က်က္ေတြးေခၚပံုကို ရွင္းျပခဲ့တယ္။ ကိုယ္ ဆရာရွင္းျပတာကို အေသအခ်ာ မရေပမဲ့.....ေသခ်ာတာတခုကေတာ့ ဆရာ့ေၾကာင့္ပဲပန္းခ်ီကိုနားလည္ဖို႕ ၾကိဳးစားခ်င္စိတ္ ေပၚလာမိတယ္။ ဘ၀မွာ စိတ္ဓါတ္ျမင့္မားသူသာ အႏုပညာကို ခံစားႏိုင္တယ္ဆိုတာ ပို လက္ခံလာတယ္။ 

ကိုဂ်င္မီက စကားေျပာေကာင္းသူ တေယာက္ပါ။ ေထာင္ထဲမွာ ႏွစ္မ်ားစြာ ေနခဲ့ရသူဆိုတာ က်ိန္ေျပာရမလို တက္တက္ၾကြၾကြ ရွိေနႏိုင္တာကို အံ့ၾသတယ္။ အနာဂတ္ မ်ိဳးဆက္အတြက္ ဘာျပင္ဆင္ထားသလဲ ဆုိတဲ့ ေမးခြန္းအတြက္ သူ႕မွာ သမီးေလး ရွိေၾကာင္း ဟာသစြက္ ေျပာသြားတာေလးကို သေဘာက်တယ္။ သူ႕ကို ၾကည့္ရင္းနဲ႕ ဘယ္အရာကိုပဲ လုပ္လုပ္.. ေနာက္ကြယ္က ပံ့ပိုးသူက သိပ္အေရးၾကီးပါလားလို႕ ေတြး မိ ခံစားမိတယ္။ သူ႕ေဟာေျပာမႈကို နားေထာင္ရင္းနဲ႕ လူငယ္တေယာက္မွာ.. အားအင္ေတြ အမ်ားၾကီး ရွိေအာင္ ဘယ္လို အရာေတြကမ်ား ပံ့ပိုးခဲ့ပါလားလို႕ ေတြးမိပါတယ္။ 

ေနာက္ဆံုးေဟာေျပာသူကေတာ့ ကိုမင္းကိုႏိုင္ပါ.သူ႕မွာ.ဒဏ္ရာေတြ ရွိတယ္ဆိုတာကို ခံစားလို႕  ျမင္ႏိုင္ တယ္၊  သူ႕ကို ၾကည့္ရင္း သူေဟာေျပာတာကို နားေထာင္ရင္း ၀မ္းနည္း မ်က္ရည္၀ဲ မိတယ္။ ေထာင္ထဲမွာ သက္တမ္း တ၀က္ေလာက္ေနခဲ့ရသူ. ဘာပညာကိုမွ ေလ့လာခြင့္ မရခဲ့သူတဦးအေနနဲ႕ အျပင္ကို 

ျပန္ေရာက္လာတဲ့အခါ.. သူ႕ကို ေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ လူထုရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႕ သိပ္ကို စိတ္ပင္ပန္းေနရွာ တယ္လို႕ ခံစားေတြးေနမိတယ္။

ကိုမင္းကိုႏိုင္က ပညာတတ္ေတြကို သတၱိရွိဖို႕.. တိုက္တြန္းသြားတယ္။ လူတေယာက္က အသက္ၾကီးလာတာနဲ႕ အမွ် ပညာတတ္လာတာနဲ႕ အမွ် ပိုေၾကာက္တတ္လာတာေတာ့ အမွန္ပဲ ထင္တယ္။ အမွားနဲ႕ အမွန္ဟာ..........အလႊာပါးပါးေလးပဲ ျခားထားတယ္လို႕ ခံစားသိသြားတဲ့အခါ. တဖက္ ကို ရပ္ဖို႕ ပိုလို႕ ေတြေ၀လာတာလဲ အမွန္ပဲ။

တကယ္ေတာ့......ကို မင္းကိုႏိုင္ရဲ႕ စာေပေဟာေျပာပြဲက လူငယ္အမ်ားစုကို သတိၱရွိဖုိ႕ တိုက္တြန္းသြားႏိုင္ ပါတယ္။ သူ႕ကို ႏိုင္ငံေရး စင္ျမင့္မွာပဲ ျမင္ခ်င္ပါတယ္ဆိုျပီး စာေပ စင္ျမင့္ေပၚမွာ ျမင္ရလို႕ ေ၀ဖန္တဲ့ သူတို႕ ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း (သို႕) တခ်ိန္က လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြကိုလဲ.. အေကာင္းျမင္ေပးၾကပါလို႕ ေတာင္းဆိုခ်င္ တယ္။ သူတို႕က လုပ္ႏိုင္တဲ့ အခြင့္အလမ္းထဲက အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားေနၾကခ်ိန္မွာ.. ျပင္ပက ရွိသူေတြက ဟိုလို လုပ္.. ဒီလိုလုပ္ ေ၀ဖန္ေနၾကတယ္။ 

သူသာ ကိုယ့္အကို.. ကိုယ့္ဦးေလး တေယာက္ ျဖစ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ ႏိုင္ငံေရးထဲမွာ ဘ၀တခုလံုးကို ဆက္မႏွစ္ထားပါနဲ႕ တားမိမွာ အေသအခ်ာပဲ။ လူတေယာက္က ႏိုင္ငံေရးသမား ျဖစ္ေနမွ အစိုးရကို ဆန္႕က်င္မွ တိုင္းျပည္ေကာင္းေအာင္ တည္ေဆာက္ႏိုင္မွာမွ မဟုတ္ပဲေလ။ 

ကိုမင္းကိုႏိုင္မွာ ရိုးသားမႈ ရွိတယ္.. ဒါကို ေသခ်ာ ခံစားမိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ ထာ၀ရ ရိုးေျဖာင့္  

ေနလုိ႕မွ မရပဲေလ။ ကိုမင္းကိုႏိုင္အေနနဲ႕.. နာက်င္မႈေတြကို ျပန္လည္ေပါင္းစည္းဖို႕ဆိုတဲ့ ဆႏၵတခုကို အေျခခံျပီး ခြင့္လႊတ္မ်ိဳခ်ေနရတယ္လို႕ ခံစားရတယ္။ ႏိုင္ငံေရးဆန္တဲ့ စကားေတြကို ေျပာေနမဲ့ အစား သူတို႕ သူငယ္ခ်င္းေတြၾကားမွာ ပြင့္လင္းတဲ့ စကား၀ို္င္းေတြ ရွိေစခ်င္တယ္။  

မတရားေသာ နည္းလမ္းနဲ႕ ေထာင္အခ်ခံခဲ့ရတဲ့ လူငယ္ တေယာက္၊ တန္ဖိုး အရွိဆံုး အခ်ိန္ေတြ ကို 

ေထာင္ထဲမွာ အခ်ိန္ျဖဳန္းခဲ့ရတဲ့ လူငယ္တေယာက္ အေနနဲ႕ သူတို႕မွာ ဒဏ္ရာ ေတြရွိတယ္. နာက်င္မႈ ရွိတယ္။  ေဆးပညာ ရႈေထာင့္က ၾကည့္ရင္.. အခ်ိန္မေရြး စိတ္ဓါတ္က် ေရာဂါ ၀င္သြားႏိုင္တဲ့.. သူတို႕ေတြရဲ႕ အေနအထားကို နားလည္ တတ္ကၽြမ္းသူေတြအေနနဲ႕ ေဖးမ ေပးၾကဖို႕ပဲ ေမွ်ာ္လင့္မိတယ္။

ႏွစ္သစ္ .......စိတ္သစ္ .. လူသစ္

ဒီေန႕ဟာ ၂၀၁၃ ရဲ႕ ပထမဆံုး ေန႕သစ္တေန႕...........

၂၀၁၂ ဟာ ကိုယ့္ဘ၀အတြက္ ေပ်ာ္စရာေတြ အမ်ားၾကီးကို သယ္ေဆာင္လာခဲ့တယ္။ အထူးသျဖင့္ ပညာေရးနဲ႕ ပတ္သတ္လို႕.......ကိုယ္စိုက္ခဲ့တဲ့ သစ္ပင္ေတြရဲ႕ အသီးအပြင့္ကို ခူးဆြတ္ခံစားရတဲ့ အခ်ိန္လဲ ျဖစ္တယ္။ ဘ၀နဲ႕ ပတ္သတ္လို႕ အေရးၾကီးတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ တခ်ိဳ႕ကိုလဲ ခ်ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ခိုင္မာတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ တခု ရွိသြားတဲ့ အခါ ဘ၀ဟာ ပိုျပီး ေနလို႕ ေကာင္းတာလဲ အမွန္ပဲ။ အဓိကက်တဲ့ ပညာေရးမွာ တိုးတက္မႈေတြ ရသလို..အဂၤလိပ္စာနဲ႕ ပတ္သတ္လို႕လဲ ပိုျပီး ေလ့လာျဖစ္တယ္။ Speech ေတြကိုပဲ ပိုျပီး နားေထာင္ျဖစ္တာေတာ့ အမွန္ပဲ။

လူမႈေရးနဲ႕ ပတ္သတ္လို႕ေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သိပ္ျပီး စိတ္တိုင္းမက်တဲ့ႏွစ္လို႕ ဆိုရမယ္ထင္တယ္။ သူငယ္ခ်င္း အခ်ိဳ႕ကို ရင္ဘက္ထဲက ထုတ္လုိက္မိတယ္။  မိတ္ေဆြေတြနဲ႕ေတာ့ ဆက္ဆံေရး ပိုျပီးေကာင္းမြန္တဲ့ ႏွစ္လို႕ ေျပာရမယ္ထင္တယ္။ အထူးသျဖင့္ ဆရာေတြနဲ႕ ဆက္ဆံေရး ေကာင္းတယ္။ ပညာေရးပိုင္းက ဆရာအခ်ိဳ႕နဲ႕ မိတ္ေဆြျဖစ္ခြင့္ရသလို.. NTU က senior အခ်ိဳ႕နဲ႕လဲ ႏႈတ္ဆက္ စကား ေျပာျဖစ္လာတယ္။ အေပါင္းအသင္း မိတ္ေဆြအခ်ိဳ႕တိုးလာေပမဲ့ အေပၚယံ ဆက္ဆံေရး ေတြ မ်ားလာတယ္လို႕ ခံစားရတဲ့ ႏွစ္လဲ ျဖစ္တယ္။

ဒါေပမဲ့ ႏွစ္သစ္ရဲ႕ အဆံုးမွာ ကိုယ္နဲ႕ ရင္ဘတ္ခ်င္း ရင္းႏွီးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းအခ်ိဳ႕နဲ႕ အဆက္အသြယ္ ရခဲ့တာမို႕ ၂၀၁၂ ဟာ ကိုယ့္အတြက္ လူမႈေရး အရ အရႈံးမရွိတဲ့ ႏွစ္တႏွစ္ ျဖစ္သြားခဲ့တယ္။

စီးပြားေရးနဲ႕ ပတ္သတ္လို႕ေတာ့ ေက်နပ္မႈ ရတဲ့ ႏွစ္တႏွစ္လို႕ ဆိုရမွာပဲ။ အိတ္ထဲမွာ စုေငြေတြ အမ်ားၾကီး ျဖစ္မလာေပမဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္အတိုင္း လုပ္သင့္တာေတြကို လုပ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ပိုျပီး လုပ္ရဲကိုင္ရဲ လုပ္တတ္ကိုင္တတ္ ျဖစ္လာတဲ့ ႏွစ္တႏွစ္ပဲ. ကိုယ့္ဘ၀အတြက္ အုတ္ျမစ္ေတြ စခ်ျဖစ္တယ္လို႕ ေျပာရင္လဲ ရမယ္ ထင္တယ္။

၂၀၁၃ ဟာ ကိုယ့္ဘ၀အတြက္ အေျပာင္းအလဲ တခုကို သယ္ေဆာင္လာလိမ့္မယ္လို႕ ေမွ်ာ္လင့္ ယံုၾကည္တယ္။blog ကို ပံုမွန္ ျပန္ေရးဖို႕ ၾကိဳးစားရမယ္။ ရင္ထဲရွိသမွ် အေတြးေတြကို ေတြေ၀မႈ မရွိပဲ ေရးႏိုင္သူ ျဖစ္ခ်င္တယ္။