ေက်ာင္းသား။ ။ မဂၤလာရွိေသာ ညေနခင္းပါ မစၥတာ လီ။ ဒီပရိသတ္ေတြထဲမွာ ရွိေနတဲ့ အျခား ေက်ာင္းသားေတြလိုပဲ ငါဟာ ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ စစ္မႈထမ္း တာ၀န္ကို ထမ္းေဆာင္ခဲ့ရတဲ့ စကၤာပူ ႏိုင္ငံသားတဦး ျဖစ္ပါတယ္။ လာမဲ့ ေရွ႕တႏွစ္မွာ ဘြဲ႕ရျပီးရင္ေတာ့ ငါဟာ အစိုးရ အခြန္ကို ေပးေတာ့မဲ့ သူလဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ဒီပရိတ္သတ္ေတြနဲ႕ ငါနဲ႕ မတူမဲ့ အခ်က္ကေတာ့ ငါက 'အျဖဴေရာင္ ယူရီေဖာင္း' (ဒီေနရာမွာ လက္ရွိ အာဏာရေနတဲ့ ပါတီ ျဖစ္တဲ့ PAP) ကို မေထာက္ခံတဲ့၊ မဲမေပးခဲ့တဲ့ရပ္ကြက္မွာ ေနေနတာပဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
ဒီေန႕ ငါေမးခ်င္တဲ့ ေမးခြန္းကေတာ့ .. ငါတို႕ဟာ ငါတုိ႕ ေရြးခ်ယ္တဲ့ ၀န္ၾကီး အတြက္ ဘာေၾကာင့္ အျပစ္ေပးခံေနရတာလဲ။
၀န္ၾကီးခ်ဳပ္။ ။ မင္းက ဘယ္လို အျပစ္ေပးခံေနရလို႕လဲ။
ေက်ာင္းသား။ ။ ငါတုိ႕ ေနတဲ့ ရပ္ကြက္မွာ ရွိတဲ့ တုိက္ခန္းေတြက ဓါတ္ေလွကားေတြက အိုေဟာင္းေနတဲ့ ဓါတ္ေလွကားေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ မြမ္းမံဖို႕ ေျပာတဲ့အခါ ပိုက္ဆံ မရွိဘူးလို႕ ေျပာပါတယ္။ အဲလိုပါပဲ ဘတ္စ္ ကား မွတ္တိုင္ကို သြားတဲ့ လမ္းတေလွ်ာက္ဟာလဲ အမိုးအကာ မရွိျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ငါ ဟိုဘက္ ရပ္ကြက္ (လက္ရွိ အာဏာရ PAP ကို ေထာက္ခံတဲ့) လွမ္းၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ သူတို႕မွာေတာ့ အရာရာ ျပည့္စံုေနပါတယ္။ (ပရိသတ္ထဲက ေက်ာင္းသားေတြက လက္ခုပ္တီး အားေပးၾကပါတယ္။)
၀န္ၾကီးခ်ဳပ္။ ။ ဒါေပမဲ့ မင္းတုိ႕ရပ္ကြက္ လူၾကီးကေတာ့ ေငြရွိတယ္လို႕ ေျပာပါလားကြ။
ေက်ာင္းသား။ ။ မဟုတ္ဘူး။ ငါ့ရဲ႕ ေမးခြန္းက.........
၀န္ၾကီးခ်ဳပ္။ ။ (ေက်ာင္းသား စကားမဆံုးခင္ ျဖတ္ေျပာ) မင္း ေမးခြန္းက မင္းတို႕ရပ္ကြက္က ငါတို႕ကို ေထာက္ခံတဲ့ ရပ္ကြက္ေတြ ေလာက္ ၊ အိုကြာ.. ဒါမွ မဟုတ္ ငါတို႕ကို ေထာက္ခံတဲ့ ရပ္ကြက္ေတြထက္ အခြင့္အေရး ဘာေၾကာင့္မရသလဲ မွလား။ အေျဖက ရွင္းရွင္းေလးပါ.. အဲဒီရပ္ကြက္က ငါတို႕ကို ေထာက္ခံတယ္။
ခုနက မင္းေျပာခဲ့တဲ့ ေကာင္းတဲ့ အခ်က္ေတြကို ခ်မွတ္တဲ့ အစိုးရကို ေထာက္ခံတယ္ေလ။ အေျခခံလိုအပ္ခ်က္ေတြ ျဖစ္တဲ့ ရထားေတြ၊ လမ္းေတြ၊ အိမ္ေတြ၊ လံုျခံဳေရးေတြကို ႏိုင္ငံသားတိုင္း ရတယ္။ ေအး ဒါေပမဲ့ ခုနက ေျပာတဲ့ ဓါတ္ေလွကား ေတြ အဆင့္ျမွင့္တာမ်ိဳးကေတာ့ အခု လက္ရွိအစိုးရရဲ႕ အထူးခ်မွတ္တဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္ စီမံကိန္းေတြ ျဖစ္တယ္။ ဒီလို စီမံကိန္းမ်ိဳးမွာေတာ့ အစိုးရကို မေထာက္ခံတဲ့ လူေတြကို ေထာက္ခံတဲ့လူေတြထက္ အခြင့္ အေရး ေပးရမယ္ဆိုရင္ ဒါဟာ တရား မမွ်တမႈပဲ..
ေက်ာင္းသား။ ။ ဒါဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႕ အခြန္ ေလွ်ာ့ေပးလို႕ ရမလား။ ဒါမွ မဟုတ္ စစ္မႈထမ္းကာလကို ၁ ႏွစ္ (သို႕) ၂ ႏွစ္ ေလွ်ာ့ခ်ေပးလို႕ရမလား။ (ပရိသတ္ထဲက ေက်ာင္းသားေတြက လက္ခုပ္တီး အားေပးၾကပါတယ္)
၀န္ၾကီးခ်ဳပ္။ ။ မင္းကြာ.. (၀န္ၾကီးခ်ဳပ္က ရီပါတယ္. ျပီးေတာ့ ခနနားလိုက္ျပီးမွ).. ငါ ဘယ္လို ေျပာရမလဲ။ မင္း ေနေနတာ ဒီလို ကၽြန္းေသးေသးေလး မဟုတ္ရင္ေတာ့ မင္းခုနက စိတ္ကူးယဥ္တာေတြ ျဖစ္လာခ်င္ ျဖစ္လာမယ္။
အေျခခံ အခြင့္ အေရးေတြ ကို ႏိုင္ငံသားတိုင္းကို ေပးထားျပီးျပီ။ အထူးအခြင့္ အေရးနဲ႕ ပတ္သတ္လာရင္ အလွည့္ဆိုတာ ရွိတယ္။ပထမ၊ ဒုတိယ စသျဖင့္.. အားလံုးကို တျပိဳင္နက္ထဲေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ တခ်ိဳ႕ကို ဦးစားေပးျပီး တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ေစာင့္ရမွာပဲ။
အခမ္းအနားမွဴး။ ။ ေနာက္ေမးခြန္း...........
၀န္ၾကီးခ်ဳပ္။ ။ (ၾကားျဖတ္ေျပာ) မင္း သိလား။ ဒါေပမဲ့ မင္းထိုင္ေစာင့္ေနစရာေတာ့ မလိုဘူးကြ။ မင္းတို႕ အေနနဲ႕ အျဖဴေရာင္ ယူနီေဖာင္း မ၀တ္တဲ့ လူကို ေထာက္ခံစရာမလိုဘူး။ (ပရိတ္သတ္ေတြက ရီၾကပါတယ္)
ဧျပီလ ၀၅ ရက္ေန႕က NUSမွာ လုပ္သြားတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြနဲ႕ ႏိုင္ငံေတာ္ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ ေတြ႕ဆံုတဲ့ ဖိုရမ္မွာ ေက်ာင္းသားနဲ႕ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ လီေရွာင္လြန္း လုပ္သြားတဲ့ အေမး၊ အေျဖပါ။ ဒီအေမးအေျဖေတြရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ ဘာေတြ အဓိပၸါယ္ရွိသလဲ မေ၀ဖန္ခ်င္ပါဘူး။ ဒီေက်ာင္းသားရဲ႕ နံမည္၊ အတန္းေတြ အတိအက်ပါလာတာေတြ အတြက္.. ဒီေက်ာင္းသားရဲ႕ အနာဂတ္မွာ ဘာေတြ ထိခုိက္ႏိုင္သလဲ မေတြးခ်င္ပါဘူး။
ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ ေတြးမိတာက တခုထဲပါ။ ကိုယ္တို႕ေတြ ဘယ္အခ်ိန္မွမ်ား ဒီလို ရဲရဲ ၀ံ့၀ံ့ ထားေမးႏိုင္တဲ့ သတၱိကို ရမွာလဲ။
No comments:
Post a Comment