Tuesday, February 9, 2010

အျမန္ ျပန္လာပါ

၁၉၈၀
သူ႕အသက္ ၃၈ ႏွစ္။ သူမ အသက္က ၁၇ ႏွစ္။
အဲဒီေန႕က သူမတို႕ (၁၀)တန္း ေအာင္စာရင္းထြက္ျပီး ဒုတိယေျမာက္ေန႕။
အိမ္က ထြက္သြားျပီ။ လိုက္မရွာပါနဲ႕ ဆိုတဲ့ စာတေစာင္ထားခဲ့ျပီး သူမ အိမ္က ထြက္ေျပးသြားခဲ့သည္။
အဲဒီစာကို ဖတ္ျပီးကထဲက သူ ဖုန္းနေဘးမွာ မလႈပ္မယွက္ထိုင္ေနခဲ့တယ္။ တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ သူမ ဖုန္းဆက္လာမယ္ဆို တဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႕ေပါ့။ သူ ရံုးေတြလဲ ပ်က္ေပါင္းမ်ားလွျပီ။ ရံုးျပန္တက္ရေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ ေန႕မွာေတာ့ နံရံမွာ ေထာင္ထားတဲ့ ဖုန္တက္ေနေသာ သူ႕ရဲ႕ ဂစ္တာအိုေလးကို ကိုင္ဆြဲျပီး သူ သီခ်င္းေလး တပုဒ္ကို ညည္းခဲ့တယ္။
သမီးေလးေရ
သမီး ဘာေတြပဲ လုပ္ခဲ့ လုပ္ခဲ့.... သမီးေလးကို ေဖေဖ သိပ္ခ်စ္တယ္။
ဘယ္ကိုပဲ ေရာက္ေနပါေစ... သမီးေလး ... အိမ္ျပန္လာလို႕ ရတယ္။
သမီးေလးေရ........သမီးသာ ျပန္လာခဲ့မယ္ဆိုရင္ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သမွ်ကို တို႕ေတြ ျပင္ဆင္ၾကမယ္ေလ...
သမီးေလးကို ဖုန္းက တဆင့္ အေဖ ဖက္လို႕ မရဘူး၊ နမ္းလို႕ မရဘူး။ ဒါမို႕ အိမ္ကို အျမန္ျပန္လာခဲ့ပါ သမီးေရ...

သူ မရွိတုန္း သူမသာ ဖုန္းဆက္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ ဖုန္းရဲ႕ အလိုအေလ်ာက္ျပန္ၾကားစက္က သူ႕ရဲ႕ သီခ်င္းသံေလးကို သမီးေလး ၾကားႏိုင္ပါေစေပါ့။
ညေန သူရံုးက ျပန္ေရာက္ခ်ိန္မွာ ဖုန္းေလးက အစိမ္းေရာင္မီးေလး လင္းေနခဲ့တယ္။ သမီးေလးမ်ား မတ္ေဆ့ဂ်္ ထားခဲ့သလား။ ရင္ခုန္စြာနဲ႕ ဖုန္းကို ဖြင့္နားေထာင္ လိုက္ေတာ့ သူ႕ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေဟာင္း တေယာက္.. သတင္းၾကားလို႕ ဖုန္းဆက္တာပါ..သူငယ္ခ်င္းေရ...မင္းရဲ႕ သမီးကို ရွာေတြ႕ပါေစလို႕ ငါ ဆုေတာင္းပါတယ္ကြာ.. တကယ္လို႕မ်ား ငါ မင္းရဲ႕ သမီးကို ေတြ႕ခဲ့မယ္ဆိုရင္ သူ႕အေဖ စိတ္ပူေနတယ္လို႕ ဆက္ဆက္ ေျပာေပးပါ့မယ္ ကြာတဲ့..

သမီးေလးေရ
သမီး ဘာေတြပဲ လုပ္ခဲ့ လုပ္ခဲ့.... သမီးေလးကို ေဖေဖ သိပ္ခ်စ္တယ္။
ဘယ္ကိုပဲ ေရာက္ေနပါေစ... သမီးေလး ... အိမ္ျပန္လာလို႕ ရတယ္။
သမီးေလးေရ........သမီးသာ ျပန္လာခဲ့မယ္ဆိုရင္ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သမွ်ကို တို႕ေတြ ျပင္ဆင္ၾကမယ္ေလ...
သမီးေလးကို ဖုန္းက တဆင့္ အေဖ ဖက္လို႕ မရဘူး၊ နမ္းလို႕ မရဘူး။ ဒါမို႕ အိမ္ကို အျမန္ျပန္လာခဲ့ပါ သမီးေရ...

ဒီလိုနဲ႕ အခ်ိန္ေတြ တေရြ႕ေရြ႕ ကုန္ဆံုးသြားတယ္။ တရက္ျပီး တရက္၊ တႏွစ္ျပီး တႏွစ္ သကၠရာဇ္ေတြသာ ျပိဳလဲ သြားတယ္။ သူမကေတာ့ ျပန္ေရာက္မလာခဲ့ပါဘူး။သူမဆီက စကားတခြန္းမွ မၾကားရေပမဲ့ သူကေတာ့ သူမရဲ႕ ဖုန္းကို ေမွ်ာ္ေနဆဲပါပဲ။ သူ႕ရဲ႕ မိတ္ေဆြအခ်ိဳ႕က ေျပာၾကတယ္။ သူမ ျပန္လာေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူးတဲ့။ အလုိ အေလ်ာက္ ျပန္ၾကားစက္ထဲက ဖုန္းမတ္ေဆ့ဂ်္ကို ေျပာင္းလိုက္ပါေတာ့လို႕ တိုက္တြန္းၾကတယ္။ အဲဒီအခါ သူ ျပန္ေျပာတတ္တာက............. တေန႕ေန႕ သူမ သူ႕ဆီ ဖုန္းဆက္လာမွာပါ..တဲ့။

၂၀၁၀
သူ႕အသက္ ၆၈ ႏွစ္။ သူမအသက္က ၄၇ ႏွစ္...
အဲဒီေန႕က သူမ ရန္ကုန္ျမိဳ႕က အရက္ဆိုင္တခုရဲ႕ အျပင္မွာ ထိုင္ေနခဲ့တယ္။ သူမ မိတ္ေဆြ၊ သူငယ္ခ်င္း၊ ခ်စ္သူ ေတြလို႕ ထင္ခဲ့ဖူးသူေတြ အားလံုးက သူမကို တေယာက္ထဲ ထားသြားခဲ့ၾကျပီ။ သူမ သူ႕ကို အရမ္းသတိရ လာ တယ္။ သူ သူမကို အလို ရွိေတာ့မယ္လို႕ သူမ မေမွ်ာ္လင့္၀့ံဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေၾကာက္ရြံ႕တဲ့စိတ္ကို လြမ္းတဲ့စိတ္က အႏိုင္ယူသြားတဲ့အဆံုး သူမ သူ႕ရဲ႕ ဖုန္းနံပါတ္အေဟာင္းေလးကို မ၀ံ့မရဲ ႏွိပ္လိုက္မိတယ္။ သူမ ၾကားလုိက္ ရတာက သူ႕ရဲ႕ သီခ်င္းသံ...........

သမီးေလးေရ
သမီး ဘာေတြပဲ လုပ္ခဲ့ လုပ္ခဲ့.... သမီးေလးကို ေဖေဖ သိပ္ခ်စ္တယ္။
ဘယ္ကိုပဲ ေရာက္ေနပါေစ... သမီးေလး ... အိမ္ျပန္လာလို႕ ရတယ္။
သမီးေလးေရ........သမီးသာ ျပန္လာခဲ့မယ္ဆိုရင္ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သမွ်ကို တို႕ေတြ ျပင္ဆင္ၾကမယ္ေလ...
သမီးေလးကို ဖုန္းက တဆင့္ အေဖ ဖက္လို႕ မရဘူး၊ နမ္းလို႕ မရဘူး။ ဒါမို႕ အိမ္ကို အျမန္ျပန္လာခဲ့ပါ သမီးေရ...

ဖုန္းျမည္သံေၾကာင့္ အိမ္ထဲကို အေျပးျပန္၀င္လာတဲ့ သူၾကားလုိက္ရတာကေတာ့ ........
သူမရဲ႕ အေဖ သမီး ျပန္လာျပီ............ဆိုတဲ့ စကားသံပါပဲ။

Jason Michale ရဲ႕ Hurry Home ကို ခံစားေရးဖြဲ႕သည္။
http://www.youtube.com/watch?v=wm7BvwlJh6A

No comments:

Post a Comment

There is always a choice in the way we do our work, even if there is no choice in the work itself. Enthusiasm Makes A Difference!

~~~~Starting Long Journey on 10 Nov 2008~~~~