၀၅-၀၃-၁၉၉၂
ေႏြရာသီ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေရာက္ေတာ့မယ္။ စာေမးပြဲျပီးတာနဲ႕ ေနာက္ေန႕ဆိုရင္ ရထားၾကီးစီးျပီး ကိုယ့္ရဲ႕ ေမြးရပ္ဇာတိေလးကို သြားရေတာ့မယ္။ ေဖေဖရဲ႕ တာ၀န္အရ လက္ရွိျမိဳ႕မွာ ေနေနရာေပမဲ့ ကိုယ္ လက္ရွိျမိဳ႕မွာ မေပ်ာ္ဘူး။ ေနာက္ ေမေမ့မွာ ကိုယ့္ထက္ ပိုျပီး ဂရုစိုက္ရမဲ့ ကိုယ့္ညီမေလး ရွိတယ္။ ကိုယ္တို႕ ေမြးရပ္ျမိဳ႕ေလး မွာေတာ့ ကိုယ့္ကို သိပ္ခ်စ္တဲ့ ေမေမ့ရဲ႕ ညီမ ကိုယ့္အေဒၚရွိတယ္။ ေနာက္ အဲဒီျမိဳ႕ေလးမွာ ကိုယ္ သိပ္ခင္တြယ္ ရတဲ့ ကိုယ့္ရဲ႕ ေမြးစားအမ မမသီတာ ရွိတယ္။ မမသီတာက ေဖေဖ့သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ သမီး၊ ကိုယ့္အေဒၚရဲ႕ တပည့္…ကိုယ္ေရာက္လာျပီဆိုတာနဲ႕ မမက ကိုယ္သြားခ်င္တဲ့ ေနရာေတြ အကုန္လိုက္ပို႕တယ္။ ၉ တန္း ေက်ာင္းသူ မမက ကိုယ့္ကို ပံုျပင္ေတြ၊ ၀တၳဳေတြ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ဖတ္ျပတတ္တယ္။ ကိုယ္ စားခ်င္တာ ေတြကို တခုျပီး တခု လုပ္ေကၽြးတတ္တဲ့ မမကို ကိုယ္သိပ္ခ်စ္တယ္။ ကိုယ္ အဲဒီ ျမိဳ႕ေလးကို ေရာက္ျပီဆုိတာနဲ႕ မမက ကိုယ့္ အေဒၚ (သူ႕ ဆရာမ) အိမ္မွာပဲ လာေနတတ္တယ္။ ေဖေဖ့သူငယ္ခ်င္း အန္ကယ္ေက်ာ္နဲ႕ အန္တီ ခက္မာတို႕ကလဲ ကိုယ့္ကို သိပ္ခ်စ္တာ။ ကေလး မရွိတဲ့ အန္ကယ္ေက်ာ္တို႕က ကိုယ္လာျပီဆိုရင္ သိပ္ေပ်ာ္ တယ္။ စာေမးပြဲ မစခင္ကထဲက ေဖေဖ့ဆီ ဖုန္းဆက္ျပီး ကိုယ္ဘယ္ေန႕လာမလဲဆိုတာကို ေမးတတ္ၾကတယ္။ ဒီႏွစ္ေတာ့ အန္ကယ္ေက်ာ္က ဖုန္းဆက္ မလာသလို အန္တီကလဲ ကိုယ့္ကို သိပ္လာေစခ်င္ပံု မေပၚဘူး။ ေမေမတို႕ကလဲ ကိုယ့္ကို မသြားေစခ်င္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕ ငိုေၾကြး ဆႏၵျပမႈကို မခံႏိုင္တဲ့ ေမေမတို႕က ကိုယ့္ကို လႊတ္လိုက္ရတယ္။ ကိုယ္မသြားခင္ ေမေမက မမသီတာက အတန္းၾကီးလာျပီမို႕ သူ႕ကို မေႏွာက္ယွက္ဖို႕ အၾကိမ္ၾကိမ္ မွာတယ္။ ကိုယ္လဲ “ဟုတ္ကဲ့” အၾကိမ္တရာေလာက္ ေရရြတ္ျပီး သြားဖို႕ ေမေမျပင္ေပးတဲ့ အထုတ္ေလးကိုဆြဲရင္း ကိုယ့္ကို လိုက္ပို႕မယ့္ ေဖေဖ့ တပည့္ေနာက္က ေကာက္ေကာက္ ပါေအာင္ လိုက္ခဲ့တယ္။
တကယ္ေတာ့ လူၾကီးေတြက မသိလို႕ပါ။ ကိုယ္ကလဲ သူတို႕ကို မေျပာျပဘူးရယ္။ ကိုယ့္မွာ မမသီတာအျပင္ ေနာက္ထပ္ သူငယ္ခ်င္း အသစ္တစ္ေယာက္ ရွိေသးတယ္။ သူ႕နံမည္က ေႏြးခ်ယ္ရီတဲ့။ ကိုယ္နဲ႕ မႏွစ္က ေႏြရာသီ ေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာ ခင္လာတဲ့ ကိုယ့္ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း အသစ္ေလး။ သူက ကိုယ္တို႕ရဲ႕ ေမြးရပ္ျမိဳ႕ေလး ကို ေျပာင္းလာ တာတဲ့။ ကိုယ္နဲ႕ အသက္တူေပမဲ့ ေႏြးက ကိုယ္ မသိတာေတြ အမ်ားၾကီး သိတယ္။ သူ႕ေမေမ က ကိုယ္တို႕ ျမိဳ႕ေလးက တခုတည္းေသာ ဘဏ္မွာ စာေရးမတဲ့။ သူ႕ေမေမရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း၊ သူ႕ေဖေဖရဲ႕ညီ သူ႕ဦးေလးက လယ္ယာစိုက္ပ်ိဳးရံုးက မန္ေနဂ်ာတဲ့။ သူ႕ဦးေလးက သူ႕ကို သိပ္ခ်စ္တယ္၊ အ၀တ္အစားေတြလဲ ၀ယ္ေပးတယ္၊ ေနာက္ဆိုရင္ သူတို႕က အတူတူ ေနေတာ့မွာလို႕ ေႏြးက ကိုယ့္ကို ေျပာျပဖူးတယ္။ ေႏြးက စကားေျပာရင္ ေလေအးေလးနဲ႕ ကိုယ့္ကို ပံုျပင္လို ေျပာျပတတ္တယ္။ ေႏြးတို႕သားအမိက ကိုယ္တို႕ အိမ္နဲ႕ ငါးအိမ္ေက်ာ္ေလာက္က အိမ္မွာ ငွားေနၾကတယ္။ ကိုယ္က အဲဒီအိမ္ကို သြားကစားေနၾကဆိုေတာ့ အဲဒီအိမ္က ေဒၚၾကီးက ကိုယ္နဲ႕ ေႏြးကို အတူကစားဖို႕ ခိုင္းခဲ့တာကေန ကိုယ္နဲ႕ ေႏြး ခင္သြားခဲ့တာ။ ေႏြးေမေမ ကိုေတာ့ မျမင္ဖူးဘူး။ ေႏြးေမေမရဲ႕ အလုပ္က ျမိဳ႕အစြန္မွာဆိုေတာ့ မနက္ အေစာၾကီး ရံုးကို သြားရတာတဲ့။ ညေနဆိုလဲ ေမွာင္မွ ျပန္လာတာဆိုေတာ့ ကိုယ္နဲ႕ တခါမွ မဆံုဖူးဘူး။
၀၆-၀၃-၁၉၉၂
ေမြးရပ္ေျမကို ေရာက္ျပီ။ ကိုယ္က ေႏြးတို႕အိမ္ကို သြားမယ္ဆိုေတာ့ အန္တီက ေပးမသြားဘူး။ သူတို႕ ေဒၚၾကီး တို႕ အိမ္မွာ မေနေတာ့ဘူးတဲ့။ ေႏြးကလဲ သူ႕အေမနဲ႕ ဘဏ္ကို လိုက္သြားတယ္တဲ့။ အိမ္မွာ မေနခဲ့ေတာ့ဘူးတဲ့။ ဒါဆို ကိုယ္က ဘယ္သူနဲ႕ သြားေဆာ့ရမွာလဲလို႕ အန္တီ့ကို ေမးေတာ့ မမသီတာ လာလိမ့္မယ္တဲ့။ တကယ္ပဲ ညေနမွာ မမသီတာ ေရာက္လာတယ္။ ဒါေပမဲ့ အန္တီ့ရင္ခြင္မွာ ၀င္ျပီး ငိုေနေတာ့တာပဲ။ “ေမေမ့ကို ေဖေဖက သိပ္ခ်စ္ခဲ့တာဆို.. သိပ္ခ်စ္လြန္းလို႕ ခိုးေတာင္ေျပးခဲ့ရတာဆို ဆရာမရယ္”ဆုိျပီး ငိုေနတဲ့ မမကိုၾကည့္ရင္း ကိုယ္ လဲ ငိုခ်င္လာတယ္။ ေမေမတုိ႕ ေျပာျပလို႕ ရင္းႏွီးေနခဲ့တဲ့ အန္ကယ္ေက်ာ္နဲ႕ အန္တီခက္မာရဲ႕ ဇာတ္လမ္းက သိပ္ကို ကဗ်ာဆန္တယ္။ ႏိုင္ငံျခား ပညာသင္ခြင့္ ရပါလ်က္နဲ႕ အန္တီခက္မာကို မခြဲႏိုင္တဲ့ အန္ကယ္ေက်ာ္ဟာ ႏိုင္ငံျခားသြားခြင့္ကို စြန္႕ျပီး အန္တီခက္မာကို ခုိးေျပးခဲ့တယ္။ ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ အန္ကယ္ေက်ာ္က အခ်စ္ သူရဲေကာင္းပါပဲ။ ငယ္ငယ္က အန္ကယ္ေက်ာ္နဲ႕ အန္တီခက္မာ ဇာတ္လမ္းကို အန္တီတို႕ ေမေမတို႕က ပံုျပင္တစ္ခုလို ေျပာျပတတ္တယ္။ အခု မမသီတာက ဘာလို႕ အဲလို ေမးခြန္းေတြ ေမးေနရတာလဲ ကိုယ္ နားမလည္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ္လဲ ေမးလဲ မေမးရဲ ခဲ့ဘူး။
၂၀-၀၃-၁၉၉၂
မနက္က လူတစ္ေယာက္ ရထားအတိုက္ခံရလို႕တဲ့။ ရထားက တိုက္တာ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒီလူက ရထားလာ ေနတုန္း ခုန္ခ်ျပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္ေသသြားတာတဲ့။ အဲဒီညေနမွာပဲ အန္တီက ကိုယ့္ကိုေျပာတယ္။ မနက္ ျဖန္ ေမေမတို႕ဆီ ျပန္ရမယ္တဲ့။ အန္တီလဲ လိုက္မယ္တဲ့။ အဲလိုနဲ႕ ကိုယ္ ေမြးရပ္ေျမေလးကေန ျပန္လာခဲ့ရ တယ္။
၂၂-၀၆-၂၀၀၉
အခု အခ်ိန္မွာ အခြင့္သင့္ရင္ ကိုယ္ေႏြးကို ေတြ႕ခ်င္ေသးတယ္။ ကိုယ့္ေရွ႕မွာ ကိုယ့္အေမကို ရက္ရက္စက္စက္ ဒါးနဲ႕ ထိုးသတ္ခဲ့တာကို အျမင္ ေသြးလန္႕ဆြံ႕အသြားတဲ့ ေႏြးကို ႏွစ္သိမ့္မႈေတြ ေပးခ်င္တယ္။ အခုအခ်ိန္မွာ ေႏြး ဘယ္ေရာက္ ေနမလဲ။ အသက္ရွင္လ်က္မွ ရွိေသးရဲ႕လား။ အသက္ရွင္လ်က္ ရွိေနေသးတယ္ဆိုရင္ေတာင္ ေႏြး စကားမွ ျပန္ေျပာႏိုင္ပါေတာ့မလား။ လူၾကီးေတြရဲ႕ ေဖာက္ျပန္မႈေတြၾကားမွာ ဘ၀ပ်က္သြားခဲ့တဲ့ ေႏြးေရ..မင္းကို ကိုယ္ျပန္ေတြ႕ခ်င္တယ္။ အခ်စ္ဆိုတဲ့ စကားလံုးကို လႈိင္လႈိင္ၾကီးသံုးျပီး စိတ္ခံစားခ်က္မႈကို ေနာက္ကို လိုက္ခဲ့ တဲ့ မမသီတာရဲ႕ အေဖ ကိုယ့္ရဲ႕ ဦးေလးေက်ာ္၊ မင္းရဲ႕ ေမေမနဲ႕ မင္းရဲ႕ ဦးေလး ..ဒီလူၾကီးေတြကိုေလ အခု အခ်ိန္မွာ ျပန္ေတြ႕ခြင့္ရရင္ ပ်က္ဆီးသြားတဲ့ လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘ၀ကို ဘယ္လို အဖက္ဆယ္ေပးမလဲလို႕ ေမးလိုက္ခ်င္ပါေသးတယ္။ အခ်စ္ဆိုတဲ့ စကားလံုးကို လူၾကားေကာင္းေအာင္ လႈိင္လႈိင္သံုးျပီး ေဖာ္ျပန္တတ္တဲ့ လူေတြကို ကိုယ္မုန္းေနမယ္ ေႏြးေရ……….
ဦးေလးေက်ာ္က ေႏြးေမေမအလုပ္လုပ္တဲ့ ဘဏ္ကေလးနဲ႕ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာ ရွိတဲ့ ေဆးရံုက ေဆးရံု အုပ္ၾကီးေပါ့။ အန္တီခက္မာကို သိပ္ခ်စ္ခဲ့တဲ့ ဦးေလးေက်ာ္ဟာ ေႏြးေမေမကို ေတြ႕တဲ့အခ်ိန္မွာ အခ်စ္စစ္ကို ထပ္မံေတြ႕ရွိသြားခဲ့ တယ္တဲ့။ စိတ္ခံစားခ်က္ကို ဦးစားေပးတတ္တဲ့ ဦးေလးေက်ာ္ရဲ႕ စြဲေဆာင္မႈေအာက္မွာ အခ်စ္ ဆိုတာကို ေတြ႕ရွိသြားတဲ့ ေႏြးေမေမဟာ ပတ္၀န္းက်င္ရဲ႕ စကားတင္းေတြကို ဂရုမစိုက္ႏိုင္ေတာ့ပဲ ဦးေလးေက်ာ္ကို ႏွစ္သက္မိတယ္တဲ့။ဒါကို ၾကားေတာ့ ေႏြးတို႕ ဒီျမိဳ႕ေလးကို စေရာက္ပါျပီဆိုကထဲက ကူညီေပး ခဲ့တဲ့ ေႏြးရဲ႕ ဦးေလးက မခံမရပ္ႏိုင္ျဖစ္ျပီး စကားမ်ားၾကတယ္တဲ့။ ဘဏ္မွာ စကားမ်ားရင္း ရုန္းရင္းဆန္ခတ္ ျဖစ္ၾကေတာ့ ေႏြးေမေမက “လာၾကပါအုန္း…သူ႕ကို မတရားလုပ္ေနပါတယ္” လို႕ ေအာ္လိုက္တယ္တဲ့။ အဲဒီ ေအာ္သံရဲ႕ ေအာက္မွာ ေႏြးရဲ႕ ဦးေလးက (ရ) ရက္ၾကာ အခ်ဳပ္ခံခဲ့ရတယ္။ အခ်ဳပ္က လြတ္ရင္ အလုပ္ျပဳတ္မွာ ေသခ်ာေနတဲ့ ေႏြးရဲ႕ ဦးေလးဟာ အခ်ဳပ္က လြတ္လြတ္ခ်င္းပဲ ေႏြးေမေမရွိရာ ဘဏ္ကို ေရာက္လာခဲ့တယ္။ ေန႕ခင္း ထမင္းစားခ်ိန္ ေအးေအးလူလူ ထမင္းစားေနတဲ့ ေႏြးနဲ႕ ေႏြးေမေမရဲ႕ ထမင္း၀ိုင္းေဘးမွာ ခ်ထားတဲ့ သရက္သီးလွီးထားတဲ့ ဓါးကို ယူျပီး ေႏြးေမေမကို မေသမခ်င္း ထိုးသတ္ခဲ့တယ္။ ေႏြးရဲ႕ မ်က္စိေရွ႕မွာပဲ ျဖစ္ပ်က္သြားတာမို႕ ေႏြးဟာ အဲဒီေနရာမွာပဲ ဆြံ႕အ ေမ့ေမ်ာသြားခဲ့တယ္။ ေႏြးဦးေလးကေတာ့ သူလူသတ္မိ တာသိသိခ်င္းပဲ ေဆာက္တည္ရာမရ ထြက္ေျပးခဲ့တယ္။ ျမိဳ႕ေလးရဲ႕ ေလးဘက္ ေလးရံမွာ ရဲေတြ ၀ိုင္းထားခဲ့ ေပမဲ့ စိတ္ထားေကာင္းတဲ့ ေႏြးဦးေလးကို ေလးစားခင္မင္တဲ့လူေတြက လက္ခံျပီး ၀ွက္ထားေပးခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေနာင္တတရားေတြနဲ႕ ပူေလာင္ေနတဲ့ ေႏြးဦးေလးဟာ ေႏြးေမေမကို သတ္ျပီး ၁၄ ရက္ တိတိ အၾကာ မနက္ေစာေစာမွာ ရထားလမ္းေပၚခုန္ခ်ျပီး သတ္ေသသြားခဲ့တယ္။
ေႏြးေမေမဟာ တကယ္ေတာ့ ေပ်ာ့ညံ့တဲ့ ခပ္ပ်က္ပ်က္မိန္းမတစ္ေယာက္ မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး။ တိက်တဲ့ ျပတ္သားတဲ့ ခပ္သြက္သြက္ မိန္းမ တစ္ေယာက္သာ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ စိတ္ခံစားခ်က္ကို အလိုလိုက္ခဲ့တဲ့ အခ်စ္ကို ဦးစားေပးသူ တစ္ေယာက္ေတာ့ ျဖစ္ခဲ့တယ္။
ေႏြရာသီ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေရာက္ေတာ့မယ္။ စာေမးပြဲျပီးတာနဲ႕ ေနာက္ေန႕ဆိုရင္ ရထားၾကီးစီးျပီး ကိုယ့္ရဲ႕ ေမြးရပ္ဇာတိေလးကို သြားရေတာ့မယ္။ ေဖေဖရဲ႕ တာ၀န္အရ လက္ရွိျမိဳ႕မွာ ေနေနရာေပမဲ့ ကိုယ္ လက္ရွိျမိဳ႕မွာ မေပ်ာ္ဘူး။ ေနာက္ ေမေမ့မွာ ကိုယ့္ထက္ ပိုျပီး ဂရုစိုက္ရမဲ့ ကိုယ့္ညီမေလး ရွိတယ္။ ကိုယ္တို႕ ေမြးရပ္ျမိဳ႕ေလး မွာေတာ့ ကိုယ့္ကို သိပ္ခ်စ္တဲ့ ေမေမ့ရဲ႕ ညီမ ကိုယ့္အေဒၚရွိတယ္။ ေနာက္ အဲဒီျမိဳ႕ေလးမွာ ကိုယ္ သိပ္ခင္တြယ္ ရတဲ့ ကိုယ့္ရဲ႕ ေမြးစားအမ မမသီတာ ရွိတယ္။ မမသီတာက ေဖေဖ့သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ သမီး၊ ကိုယ့္အေဒၚရဲ႕ တပည့္…ကိုယ္ေရာက္လာျပီဆိုတာနဲ႕ မမက ကိုယ္သြားခ်င္တဲ့ ေနရာေတြ အကုန္လိုက္ပို႕တယ္။ ၉ တန္း ေက်ာင္းသူ မမက ကိုယ့္ကို ပံုျပင္ေတြ၊ ၀တၳဳေတြ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ဖတ္ျပတတ္တယ္။ ကိုယ္ စားခ်င္တာ ေတြကို တခုျပီး တခု လုပ္ေကၽြးတတ္တဲ့ မမကို ကိုယ္သိပ္ခ်စ္တယ္။ ကိုယ္ အဲဒီ ျမိဳ႕ေလးကို ေရာက္ျပီဆုိတာနဲ႕ မမက ကိုယ့္ အေဒၚ (သူ႕ ဆရာမ) အိမ္မွာပဲ လာေနတတ္တယ္။ ေဖေဖ့သူငယ္ခ်င္း အန္ကယ္ေက်ာ္နဲ႕ အန္တီ ခက္မာတို႕ကလဲ ကိုယ့္ကို သိပ္ခ်စ္တာ။ ကေလး မရွိတဲ့ အန္ကယ္ေက်ာ္တို႕က ကိုယ္လာျပီဆိုရင္ သိပ္ေပ်ာ္ တယ္။ စာေမးပြဲ မစခင္ကထဲက ေဖေဖ့ဆီ ဖုန္းဆက္ျပီး ကိုယ္ဘယ္ေန႕လာမလဲဆိုတာကို ေမးတတ္ၾကတယ္။ ဒီႏွစ္ေတာ့ အန္ကယ္ေက်ာ္က ဖုန္းဆက္ မလာသလို အန္တီကလဲ ကိုယ့္ကို သိပ္လာေစခ်င္ပံု မေပၚဘူး။ ေမေမတို႕ကလဲ ကိုယ့္ကို မသြားေစခ်င္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕ ငိုေၾကြး ဆႏၵျပမႈကို မခံႏိုင္တဲ့ ေမေမတို႕က ကိုယ့္ကို လႊတ္လိုက္ရတယ္။ ကိုယ္မသြားခင္ ေမေမက မမသီတာက အတန္းၾကီးလာျပီမို႕ သူ႕ကို မေႏွာက္ယွက္ဖို႕ အၾကိမ္ၾကိမ္ မွာတယ္။ ကိုယ္လဲ “ဟုတ္ကဲ့” အၾကိမ္တရာေလာက္ ေရရြတ္ျပီး သြားဖို႕ ေမေမျပင္ေပးတဲ့ အထုတ္ေလးကိုဆြဲရင္း ကိုယ့္ကို လိုက္ပို႕မယ့္ ေဖေဖ့ တပည့္ေနာက္က ေကာက္ေကာက္ ပါေအာင္ လိုက္ခဲ့တယ္။
တကယ္ေတာ့ လူၾကီးေတြက မသိလို႕ပါ။ ကိုယ္ကလဲ သူတို႕ကို မေျပာျပဘူးရယ္။ ကိုယ့္မွာ မမသီတာအျပင္ ေနာက္ထပ္ သူငယ္ခ်င္း အသစ္တစ္ေယာက္ ရွိေသးတယ္။ သူ႕နံမည္က ေႏြးခ်ယ္ရီတဲ့။ ကိုယ္နဲ႕ မႏွစ္က ေႏြရာသီ ေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာ ခင္လာတဲ့ ကိုယ့္ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း အသစ္ေလး။ သူက ကိုယ္တို႕ရဲ႕ ေမြးရပ္ျမိဳ႕ေလး ကို ေျပာင္းလာ တာတဲ့။ ကိုယ္နဲ႕ အသက္တူေပမဲ့ ေႏြးက ကိုယ္ မသိတာေတြ အမ်ားၾကီး သိတယ္။ သူ႕ေမေမ က ကိုယ္တို႕ ျမိဳ႕ေလးက တခုတည္းေသာ ဘဏ္မွာ စာေရးမတဲ့။ သူ႕ေမေမရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း၊ သူ႕ေဖေဖရဲ႕ညီ သူ႕ဦးေလးက လယ္ယာစိုက္ပ်ိဳးရံုးက မန္ေနဂ်ာတဲ့။ သူ႕ဦးေလးက သူ႕ကို သိပ္ခ်စ္တယ္၊ အ၀တ္အစားေတြလဲ ၀ယ္ေပးတယ္၊ ေနာက္ဆိုရင္ သူတို႕က အတူတူ ေနေတာ့မွာလို႕ ေႏြးက ကိုယ့္ကို ေျပာျပဖူးတယ္။ ေႏြးက စကားေျပာရင္ ေလေအးေလးနဲ႕ ကိုယ့္ကို ပံုျပင္လို ေျပာျပတတ္တယ္။ ေႏြးတို႕သားအမိက ကိုယ္တို႕ အိမ္နဲ႕ ငါးအိမ္ေက်ာ္ေလာက္က အိမ္မွာ ငွားေနၾကတယ္။ ကိုယ္က အဲဒီအိမ္ကို သြားကစားေနၾကဆိုေတာ့ အဲဒီအိမ္က ေဒၚၾကီးက ကိုယ္နဲ႕ ေႏြးကို အတူကစားဖို႕ ခိုင္းခဲ့တာကေန ကိုယ္နဲ႕ ေႏြး ခင္သြားခဲ့တာ။ ေႏြးေမေမ ကိုေတာ့ မျမင္ဖူးဘူး။ ေႏြးေမေမရဲ႕ အလုပ္က ျမိဳ႕အစြန္မွာဆိုေတာ့ မနက္ အေစာၾကီး ရံုးကို သြားရတာတဲ့။ ညေနဆိုလဲ ေမွာင္မွ ျပန္လာတာဆိုေတာ့ ကိုယ္နဲ႕ တခါမွ မဆံုဖူးဘူး။
၀၆-၀၃-၁၉၉၂
ေမြးရပ္ေျမကို ေရာက္ျပီ။ ကိုယ္က ေႏြးတို႕အိမ္ကို သြားမယ္ဆိုေတာ့ အန္တီက ေပးမသြားဘူး။ သူတို႕ ေဒၚၾကီး တို႕ အိမ္မွာ မေနေတာ့ဘူးတဲ့။ ေႏြးကလဲ သူ႕အေမနဲ႕ ဘဏ္ကို လိုက္သြားတယ္တဲ့။ အိမ္မွာ မေနခဲ့ေတာ့ဘူးတဲ့။ ဒါဆို ကိုယ္က ဘယ္သူနဲ႕ သြားေဆာ့ရမွာလဲလို႕ အန္တီ့ကို ေမးေတာ့ မမသီတာ လာလိမ့္မယ္တဲ့။ တကယ္ပဲ ညေနမွာ မမသီတာ ေရာက္လာတယ္။ ဒါေပမဲ့ အန္တီ့ရင္ခြင္မွာ ၀င္ျပီး ငိုေနေတာ့တာပဲ။ “ေမေမ့ကို ေဖေဖက သိပ္ခ်စ္ခဲ့တာဆို.. သိပ္ခ်စ္လြန္းလို႕ ခိုးေတာင္ေျပးခဲ့ရတာဆို ဆရာမရယ္”ဆုိျပီး ငိုေနတဲ့ မမကိုၾကည့္ရင္း ကိုယ္ လဲ ငိုခ်င္လာတယ္။ ေမေမတုိ႕ ေျပာျပလို႕ ရင္းႏွီးေနခဲ့တဲ့ အန္ကယ္ေက်ာ္နဲ႕ အန္တီခက္မာရဲ႕ ဇာတ္လမ္းက သိပ္ကို ကဗ်ာဆန္တယ္။ ႏိုင္ငံျခား ပညာသင္ခြင့္ ရပါလ်က္နဲ႕ အန္တီခက္မာကို မခြဲႏိုင္တဲ့ အန္ကယ္ေက်ာ္ဟာ ႏိုင္ငံျခားသြားခြင့္ကို စြန္႕ျပီး အန္တီခက္မာကို ခုိးေျပးခဲ့တယ္။ ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ အန္ကယ္ေက်ာ္က အခ်စ္ သူရဲေကာင္းပါပဲ။ ငယ္ငယ္က အန္ကယ္ေက်ာ္နဲ႕ အန္တီခက္မာ ဇာတ္လမ္းကို အန္တီတို႕ ေမေမတို႕က ပံုျပင္တစ္ခုလို ေျပာျပတတ္တယ္။ အခု မမသီတာက ဘာလို႕ အဲလို ေမးခြန္းေတြ ေမးေနရတာလဲ ကိုယ္ နားမလည္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ္လဲ ေမးလဲ မေမးရဲ ခဲ့ဘူး။
၂၀-၀၃-၁၉၉၂
မနက္က လူတစ္ေယာက္ ရထားအတိုက္ခံရလို႕တဲ့။ ရထားက တိုက္တာ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒီလူက ရထားလာ ေနတုန္း ခုန္ခ်ျပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္ေသသြားတာတဲ့။ အဲဒီညေနမွာပဲ အန္တီက ကိုယ့္ကိုေျပာတယ္။ မနက္ ျဖန္ ေမေမတို႕ဆီ ျပန္ရမယ္တဲ့။ အန္တီလဲ လိုက္မယ္တဲ့။ အဲလိုနဲ႕ ကိုယ္ ေမြးရပ္ေျမေလးကေန ျပန္လာခဲ့ရ တယ္။
၂၂-၀၆-၂၀၀၉
အခု အခ်ိန္မွာ အခြင့္သင့္ရင္ ကိုယ္ေႏြးကို ေတြ႕ခ်င္ေသးတယ္။ ကိုယ့္ေရွ႕မွာ ကိုယ့္အေမကို ရက္ရက္စက္စက္ ဒါးနဲ႕ ထိုးသတ္ခဲ့တာကို အျမင္ ေသြးလန္႕ဆြံ႕အသြားတဲ့ ေႏြးကို ႏွစ္သိမ့္မႈေတြ ေပးခ်င္တယ္။ အခုအခ်ိန္မွာ ေႏြး ဘယ္ေရာက္ ေနမလဲ။ အသက္ရွင္လ်က္မွ ရွိေသးရဲ႕လား။ အသက္ရွင္လ်က္ ရွိေနေသးတယ္ဆိုရင္ေတာင္ ေႏြး စကားမွ ျပန္ေျပာႏိုင္ပါေတာ့မလား။ လူၾကီးေတြရဲ႕ ေဖာက္ျပန္မႈေတြၾကားမွာ ဘ၀ပ်က္သြားခဲ့တဲ့ ေႏြးေရ..မင္းကို ကိုယ္ျပန္ေတြ႕ခ်င္တယ္။ အခ်စ္ဆိုတဲ့ စကားလံုးကို လႈိင္လႈိင္ၾကီးသံုးျပီး စိတ္ခံစားခ်က္မႈကို ေနာက္ကို လိုက္ခဲ့ တဲ့ မမသီတာရဲ႕ အေဖ ကိုယ့္ရဲ႕ ဦးေလးေက်ာ္၊ မင္းရဲ႕ ေမေမနဲ႕ မင္းရဲ႕ ဦးေလး ..ဒီလူၾကီးေတြကိုေလ အခု အခ်ိန္မွာ ျပန္ေတြ႕ခြင့္ရရင္ ပ်က္ဆီးသြားတဲ့ လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘ၀ကို ဘယ္လို အဖက္ဆယ္ေပးမလဲလို႕ ေမးလိုက္ခ်င္ပါေသးတယ္။ အခ်စ္ဆိုတဲ့ စကားလံုးကို လူၾကားေကာင္းေအာင္ လႈိင္လႈိင္သံုးျပီး ေဖာ္ျပန္တတ္တဲ့ လူေတြကို ကိုယ္မုန္းေနမယ္ ေႏြးေရ……….
ဦးေလးေက်ာ္က ေႏြးေမေမအလုပ္လုပ္တဲ့ ဘဏ္ကေလးနဲ႕ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာ ရွိတဲ့ ေဆးရံုက ေဆးရံု အုပ္ၾကီးေပါ့။ အန္တီခက္မာကို သိပ္ခ်စ္ခဲ့တဲ့ ဦးေလးေက်ာ္ဟာ ေႏြးေမေမကို ေတြ႕တဲ့အခ်ိန္မွာ အခ်စ္စစ္ကို ထပ္မံေတြ႕ရွိသြားခဲ့ တယ္တဲ့။ စိတ္ခံစားခ်က္ကို ဦးစားေပးတတ္တဲ့ ဦးေလးေက်ာ္ရဲ႕ စြဲေဆာင္မႈေအာက္မွာ အခ်စ္ ဆိုတာကို ေတြ႕ရွိသြားတဲ့ ေႏြးေမေမဟာ ပတ္၀န္းက်င္ရဲ႕ စကားတင္းေတြကို ဂရုမစိုက္ႏိုင္ေတာ့ပဲ ဦးေလးေက်ာ္ကို ႏွစ္သက္မိတယ္တဲ့။ဒါကို ၾကားေတာ့ ေႏြးတို႕ ဒီျမိဳ႕ေလးကို စေရာက္ပါျပီဆိုကထဲက ကူညီေပး ခဲ့တဲ့ ေႏြးရဲ႕ ဦးေလးက မခံမရပ္ႏိုင္ျဖစ္ျပီး စကားမ်ားၾကတယ္တဲ့။ ဘဏ္မွာ စကားမ်ားရင္း ရုန္းရင္းဆန္ခတ္ ျဖစ္ၾကေတာ့ ေႏြးေမေမက “လာၾကပါအုန္း…သူ႕ကို မတရားလုပ္ေနပါတယ္” လို႕ ေအာ္လိုက္တယ္တဲ့။ အဲဒီ ေအာ္သံရဲ႕ ေအာက္မွာ ေႏြးရဲ႕ ဦးေလးက (ရ) ရက္ၾကာ အခ်ဳပ္ခံခဲ့ရတယ္။ အခ်ဳပ္က လြတ္ရင္ အလုပ္ျပဳတ္မွာ ေသခ်ာေနတဲ့ ေႏြးရဲ႕ ဦးေလးဟာ အခ်ဳပ္က လြတ္လြတ္ခ်င္းပဲ ေႏြးေမေမရွိရာ ဘဏ္ကို ေရာက္လာခဲ့တယ္။ ေန႕ခင္း ထမင္းစားခ်ိန္ ေအးေအးလူလူ ထမင္းစားေနတဲ့ ေႏြးနဲ႕ ေႏြးေမေမရဲ႕ ထမင္း၀ိုင္းေဘးမွာ ခ်ထားတဲ့ သရက္သီးလွီးထားတဲ့ ဓါးကို ယူျပီး ေႏြးေမေမကို မေသမခ်င္း ထိုးသတ္ခဲ့တယ္။ ေႏြးရဲ႕ မ်က္စိေရွ႕မွာပဲ ျဖစ္ပ်က္သြားတာမို႕ ေႏြးဟာ အဲဒီေနရာမွာပဲ ဆြံ႕အ ေမ့ေမ်ာသြားခဲ့တယ္။ ေႏြးဦးေလးကေတာ့ သူလူသတ္မိ တာသိသိခ်င္းပဲ ေဆာက္တည္ရာမရ ထြက္ေျပးခဲ့တယ္။ ျမိဳ႕ေလးရဲ႕ ေလးဘက္ ေလးရံမွာ ရဲေတြ ၀ိုင္းထားခဲ့ ေပမဲ့ စိတ္ထားေကာင္းတဲ့ ေႏြးဦးေလးကို ေလးစားခင္မင္တဲ့လူေတြက လက္ခံျပီး ၀ွက္ထားေပးခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေနာင္တတရားေတြနဲ႕ ပူေလာင္ေနတဲ့ ေႏြးဦးေလးဟာ ေႏြးေမေမကို သတ္ျပီး ၁၄ ရက္ တိတိ အၾကာ မနက္ေစာေစာမွာ ရထားလမ္းေပၚခုန္ခ်ျပီး သတ္ေသသြားခဲ့တယ္။
ေႏြးေမေမဟာ တကယ္ေတာ့ ေပ်ာ့ညံ့တဲ့ ခပ္ပ်က္ပ်က္မိန္းမတစ္ေယာက္ မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး။ တိက်တဲ့ ျပတ္သားတဲ့ ခပ္သြက္သြက္ မိန္းမ တစ္ေယာက္သာ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ စိတ္ခံစားခ်က္ကို အလိုလိုက္ခဲ့တဲ့ အခ်စ္ကို ဦးစားေပးသူ တစ္ေယာက္ေတာ့ ျဖစ္ခဲ့တယ္။
No comments:
Post a Comment