ဒူးရင္း

ဒီေန႕ အဖို႕ေတာ့ ဆင္ကို မ်က္ကန္း ၆ ေယာက္ စမ္းတာ ၾကည့္ေနရသလိုပဲ။ ဇာတ္လမ္းကို စတာက မေလးရွား ႏိုင္ငံသား ကိုယ့္ ဆရာေပါ့။ ဒူးရင္းသီး အေၾကာင္း စေျပာတာက သူ။ စကၤာပူကို အခုမွ ပထမဆံုး ေရာက္ဖူးတဲ့ အဂၤလန္က ဆရာ (ကိုယ့္ အဂၤလန္ ဆရာရဲ႕ ဧည့္သည္) ကလဲ ၾကားဖူးေၾကာင္း ယဥ္ေက်းမႈအရ ျပန္ေျပာရာ ကေန စားၾကည့္ဖို႕ သေဘာတူလိုက္တာ။ အဲဒီမွာ စေတြ႕တာပဲ။ ကိုယ္တို႕စားေနတဲ့ စားေသာက္ဆုိင္မွာ ဒူးရင္း နဲ႕ ပတ္သတ္တာဆိုလို႕ ရႏိုင္တာက ဒူးရင္း ပူတင္းပဲ ရွိတယ္။ ကိုယ့္အျမင္ေတာ့ ဒီဒူးရင္း ပူတင္းက ဒူးရင္း မစစ္ပါဘူး။ ကိုယ္လိုလူေတာင္ အနံ႕ခံ ႏိုင္တယ္ဆိုမွေတာ့ ဒီဒူးရင္းက ဒူးရင္း မစစ္ဘူးေပါ့။စားၾကည့္တဲ့ ဆရာက ဘာေျပာလဲဆိုေတာ့ ေထာပတ္သီးတဲ့ အဲဒါကို ကိုယ့္ရဲ႕ အဂၤလန္က ခ်စ္လွစြာေသာ ဆရာက မခံႏိုင္ဘူး။ သူက စလံုး ေရာက္တာ ႏွစ္ေခါက္ရွိျပီကို။ သူက အရင္ကလဲ စားဖူးျပီး ဒူးရင္းကို မုန္းသေလာက္ ေထာပတ္သီးကို သိပ္ ၾကိဳက္ေနေတာ့ ေထာပတ္သီးရဲ႕ နံမည္ကို မဖ်က္ပါဘူးဆိုျပီး ထေအာ္။ ေတာ္ေတာ္ေလးေတာ့ ရီရတယ္။ အဲမွာ ပိုဆိုးသြားတာက ဂ်ပန္မပဲ။ သူကလဲ ၀င္ျမည္းၾကည့္ျပီး ဘာေျပာလဲဆိုေတာ့ အမဲသား ေျခာက္တဲ့။ ကိုယ့္မွာ ရီလိုက္ရတာ။ ဒူးရင္းသီး ၾကိဳက္သူေတြ ဆိုရင္ေတာ့ ဘယ္လို ျမင္မလဲ မသိ။

ကိုယ္ၾကိဳက္ေတာ့လဲ အရသာနဲ႕ ျပည့္တဲ့ အသီးေပါ့။ မၾကိဳက္ေတာ့လဲ ရႈံ႕တြေနၾကတာ။ ကိုယ့္အၾကိဳက္ကို လာထိေတာ့လဲ မခံႏိုင္ဘူး။ အမဲသား မစားတဲ့လူက အမဲသားနံ႕နဲ႕ ဒူးရင္းနံ႕ တူေနတာေပါ့။ မခံႏိုင္တဲ့ အနံ႕ေတြ ကို။ ဒါကို ဒူးရင္း မၾကိဳက္ေပမဲ့ အမဲသားစားတဲ့လူက် လက္မခံႏိုင္ဘူးေပါ့။ တကယ္ေတာ့ ကိုယ္ႏွစ္သက္ရင္ ေကာင္းျပီး မႏွစ္သက္ရင္ အျပစ္ျမင္တတ္တာ လူ႕သဘာ၀ပါပဲ။ တခါတေလမွာ ကိုယ့္အတြက္ သာမာန္ကိစၥ တစ္ခုလို႕ သေဘာထားျပီး ေျပာလိုက္ စလိုက္ၾကေပမဲ့ လူတစ္ဘက္သားကို ေစာ္ကားသလို ျဖစ္သြားတတ္တာ မ်ိဳးကို သတိေတာ့ ထားသင့္တယ္။ ကိုယ့္အတြက္လဲ အက်ိဳးမရွိ ကိုယ္တိုင္လဲ ေသခ်ာမသိပဲ စကားကို လက္လြတ္စပယ္ ေျပာလိုက္မႈေၾကာင့္ လူတစ္ဘက္သားရဲ႕ ဘ၀ကို ထိခိုက္သြားႏိုင္တယ္ဆိုတာ ဆင္ျခင္ႏိုင္ၾက မယ္ဆိုရင္ ကမၻာၾကီးက ဒီထက္ ျငိမ္းခ်မ္းသြားမယ္ ထင္တယ္။