ကိုယ္နဲ႕ မဆိုင္တဲ့ ေနရာတစ္ခုမွာ ထိုင္ေနရတဲ့အခါ အျမဲမသိုးမသန္႕ျဖစ္မိတယ္။ မထိုင္ဘဲကလဲ မေနႏိုင္ မ်က္လံုးေတြက ေတာင္ၾကည့္ ေျမာက္ၾကည့္နဲ႕။ ကဲဘာျဖစ္ျဖစ္ဆိုျပီး မ်က္လံုးမွိတ္လုိက္ျပန္ေတာ့လဲ စိတ္က အနားမရဘူး။ ရင္ထဲက တဒိန္းဒိန္းနဲ႕ ေၾကာက္တတ္တာက.......
ေဟာ ကိုယ္က ပြဲၾကည့္ပရိသတ္ျဖစ္တဲ့အခါက်ေတာ့ သူမ်ားက အဲေနရာမွာ ခန္႕ခန္႕ၾကီးထိုင္ေနျပီး ထိုင္ခံု ပိုင္ရွင္ ကိုေတာ့ ေနရာမေပးတဲ့အခါက် ျမင္ရတာ မ်က္လံုးထဲမွာ ကန္႕လန္႕ျဖစ္..ထိုင္ေနတဲ့ လူကိုလဲ ေနရာ ဖယ္ေပးဖို႕ မေျပာရဲ၊ ပိုင္ရွင္ကိုလဲ အားနာ သနား..
MRT စီးတိုင္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို အားမရတဲ့ စိတ္ေတြျဖစ္တာ ၾကာျပီ။ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ကေတာ့ ခပ္တည္တည္ပဲ အဲလို ထိုင္ေနတဲ့လူေတြကို သြားေျပာတတ္တယ္။ ကိုယ္ကသာ ၾကားထဲက မ်က္ႏွာေတြပူ၊ ေျခဖ်ားလက္ဖ်ားေတြေအးနဲ႕ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဥပကၡာ ျပဳႏိုင္လားဆိုေတာ့လဲ မဟုတ္ျပန္ဘူး။ ၾကည့္ျပီး ပြစိပြစိ လုပ္ေနမိတတ္တယ္။ ေတာ္ေတာ္ မေကာင္းတဲ့ စိတ္...
ထိုင္ခံုေလးရလို႕ ထိုင္မိျပန္ေတာ့လဲ စိတ္က မေအးဘူး။ လူၾကီးေတြမ်ားတတ္လာမလား၊ ကိုယ္၀န္သည္ေတြမ်ား ျဖစ္ေနမလားနဲ႕ စိတ္က ဘယ္ေတာ့မွ အနားမရဘူး။ အဲဒါဆိုလဲ လံုး၀မထိုင္ဘဲ ေနပါ့လားဆိုေတာ့လဲ လြတ္ေနတာ ေတြ႕ရင္ ၀င္ထိုင္မိျပန္ေရာ။ ေမြးရာပါ ေၾကာက္တတ္တာလား...ဒါမွမဟုတ္ အားနာတတ္တာလား။ ဘာမွန္းကို မသိေတာ့ဘူး..ေကာင္းေတာ့ မေကာင္းတာ အမွန္ပဲ။
No comments:
Post a Comment