ကၽြန္မတို႕ဘ၀မွာ ငယ္စဥ္ကေလးဘ၀မွာ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ ထိခိုက္နာက်င္မႈတစ္ခုက အဲဒီလူကို စိတၱဇ လူသတ္ သမား အျဖစ္ေျပာင္းလဲေပးသြားတာမ်ိဳး၊ ဘ၀ရဲ႕ အခ်ိဳးအေကြ႕မွာ အမွတ္မထင္ေတြ႕လိုက္တဲ့ လူတေယာက္ကို အေၾကာင္းျပဳျပီး လူမိုက္တေယာက္က ေလာကကို အက်ိဳးျပဳတဲ့ တန္ဖိုးရွိ လူသားတေယာက္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲ သြားတာမ်ိဳးကို ကိုယ္တိုင္ မေတြ႕မၾကံဳဖူးရင္ေတာင္ ၾကားဖူး၊ေတြ႕ဖူးၾကပါတယ္။ အဲဒီလို ေသးငယ္တဲ့ အေၾကာင္းတရားတခုေၾကာင့္ ၾကီးမားတဲ့ အက်ိဳးတရားေတြ ျဖစ္လာတတ္တာကို လိပ္ျပာေလးရဲ႕ ေတာင္ပံခတ္ လိုက္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ သက္ေရာက္မႈအျဖစ္ အဂၤလိပ္ေ၀ါဟာရမွာ Butterfly effect နဲ႕ တင္စား ပါတယ္။
လက္မခံႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ျပင္းထန္လွတဲ့ သက္ေရာက္မႈ အေျခအေနေတြကို ၾကံဳၾကိဳက္လာရတဲ့အခါ ကၽြန္မ တို႕ေတြဟာ အကယ္၍ ဆိုတဲ့ စကားလံုးကို ေရရြတ္မိၾကပါ တယ္။ စာေမးပြဲက်တဲ့ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ က အကယ္၍ ငါသာ ဒီစာတပုဒ္ကို က်က္ခဲ့့မယ္ဆိုရင္ဆိုတဲ့ အေတြးမ်ိဳး၊ ေျပာမိတဲ့ စြပ္စြဲစကားတစ္ခုေၾကာင့္ အိမ္ေထာင္တစ္ခုလံုးျပိဳကြဲသြားတဲ့ လူတစ္ေယာက္က အကယ္၍ ငါသာ ဒီစကားကို မေျပာခဲ့မိရင္ဆိုတဲ့ အေတြးမ်ိဳး၊ တခ်ိန္ခ်ိန္မွာေတာ့ ေတြးမိၾကပါတယ္။
ဒီလိုလူေတြရဲ႕ စိတ္စြဲလန္းမႈကို အေျခခံျပီး ဒါရိုက္တာ Eric Bress and J. Mackye Gruberက Butterfly effect ဆိုတဲ့နံမည္နဲ႕ ဇာတ္ကားတစ္ကား ရိုက္ကူးခဲ့ပါတယ္။ ဒီဇာတ္ကားမွာ အဲလ္ဗင္(Ashton Kutcher)က ဘ၀ကို ေနာက္ျပန္ ျပန္သြားလို႕ရသူ၊ ေျပာင္းလဲမႈေတြကို ဖန္တီးႏိုင္တဲ့ တန္ခိုးကို ပိုင္ဆိုင္ထားသူ အျဖစ္ အဓိက သရုပ္ေဆာင္သြားပါတယ္။
အဲလ္ဗင္ဟာ ကေလးဘ၀မွာ ေခတၱအသိၪာဏ္ ေပ်ာက္ဆံုးမႈကို ခနခန ခံစားခဲ့ရတယ္။ စိတ္ပင္ပန္းမႈကို ခံစားရ တဲ့ အျဖစ္ကို ၾကံဳရတဲ့ အခါတိုင္း အဲလ္ဗင္က အဲဒီအျဖစ္အပ်က္ကို ေမ့သြားတတ္တယ္။ အဲလ္ဗင္ ရဲ႕ ဖခင္က အရူးေထာင္ေနမွာ ေနေနရတဲ့ စိတ္မႏွံ႕တဲ့လူတေယာက္ျဖစ္တယ္။ ဖခင္မရွိတဲ့ ကေလးတေယာက္ဟာ ဖခင္ကို တမ္းတစိတ္နဲ႕ စိတ္ဖိစီးမႈကို ခံစားေနရတယ္။ မိခင္က သတိထားမိလို႕ ဆရာ၀န္နဲ႕ ျပသတဲ့အခါ ဆရာ၀န္က အဲလ္ဗင္ကို သူ႕ရဲ႕ မွတ္ၪာဏ္ကို ႏႈိးဆြႏိုင္ဖို႕အတြက္ ဒိုင္ယာရီ မွန္မွန္ေရးဖို႕ ညႊန္ၾကားခဲ့ပါတယ္။ ဒါအျပင္ ဖခင္နဲ႕ေတြ႕ေပးဖို႕ အၾကံၪာဏ္ေပးတဲ့အတြက္ ဖခင္ဆီကို ေတြ႕ဖို႕သြားခဲ့ပါတယ္။ အေျခအေနက အေကာင္း ဘက္ကို ေမွ်ာ္လင့္ထားခဲ့ေပမဲ့ တကယ့္အျဖစ္မွာေတာ့ စိတ္မမွန္ေတာ့တဲ့ ဖခင္ျဖစ္သူဟာ စကားေကာင္းေျပာ ေနရင္းက ထေဖာက္ျပီး အဲလ္ဗင္ကို လည္ပင္း ညွစ္သတ္ဖို႕ ၾကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။ ကေလးကို ကယ္ဖုိ႕ ၾကိဳးစား ခဲ့ရတဲ့ အရူးေထာင္ၾကီးၾကပ္သူေတြဟာ အဲလ္ဗင္ရဲ႕ အေဖကို ေနာက္ကေန တြန္းခ်လိုက္တာမွာ အုတ္နံရံနဲ႕ ရိုက္မိသြားတဲ့ အဲလ္ဗင္ရဲ႕ အေဖဟာ အဲလ္ဗင္ရဲ႕ မ်က္စိေရွ႕မွာပဲ ဆံုးသြားခဲ့ပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ ကၽြန္မ နားမလည္လိုက္တာက ရူးေနတဲ့ ဖခင္နဲ႕ကေလးကို ဘာျပဳလို႕ ၂ ေယာက္ထဲ ေပးေတြ႕ရတာ လဲ ဆိုတာပါ။ သူတို႕ အေနာက္ႏိုင္ငံရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈအရပဲလားလို႕ ေတြးမိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကေလးက ရ ႏွစ္ အရြယ္၊ ဖခင္က စိတ္မႏွံ႕ေနတဲ့သူ..ဒီကေလးရဲ႕ လံုျခံဳေရးက ဒီကေလးနဲ႕ စိတ္မႏွံ႕ေနတဲ့ ဖခင္ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ လြတ္လပ္ခြင့္ထက္ ပိုအေရးမၾကီးဘူးလား။
အဲလ္ဗင္ရဲ႕ ကေလးဘ၀ဟာ အေပါင္းအသင္းေတြရဲ႕ ရိုက္ခတ္မႈကိုလဲ ခံခဲ့ရပါတယ္။ သူ႕ သူငယ္ခ်င္း ေကလီနဲ႕ ေကလီရဲ႕ အကိုျဖစ္သူ တြန္မီတို႕ဟာ သူတို႕ဖခင္ျဖစ္သူရဲ႕ ႏွိပ္စက္မႈကို ခံခဲ့ရပါတယ္။ ေကလီရဲ႕ ဖခင္ဟာ (ကိုယ့္အထင္ စိတ္မႏွံ႕သူ) (ရ) ႏွစ္အရြယ္ ေကလီနဲ႕ အဲလ္ဗင္တို႕ကို အ၀တ္အစားေတြခၽြတ္ျပီး လင္မယားအရာ ေျမာက္ေအာင္ ေနေစပါတယ္။ အဲဒီအျဖစ္ကို ဗီြဒီယိုကင္မရာနဲ႕ မွတ္တမ္းတင္ပါတယ္။ ဒါကို လက္ပိုက္ၾကည့္ေန ရတဲ့ တြန္မီက ဖခင္ကို စိတ္တို မုန္းတီးတဲ့စိတ္နဲ႕ ကေလးဆိုးေလး တေယာက္ျဖစ္လာပါတယ္။ အဲလ္ဗင္ကေတာ့ သူသတိရလာတဲ့အခ်ိန္မွာ အ၀တ္အစားခၽြတ္နဲ႕ ျဖစ္ေနခဲ့ျပီး ဘာျဖစ္ခဲ့သလဲဆိုတာကို အလန္႕တၾကားေမးခဲ့ ပါတယ္။ တခုခုမွားသြားျပီဆိုတာ သိေပမဲ့ ေကလီကို ေမးလို႕ မရခဲ့ပါဘူး။
ေနာက္ထပ္ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုကေတာ့ အဲလ္ဗင္ (ကိုယ့္အထင္) ၁၀ ႏွစ္သားအရြယ္ေလာက္မွာ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီအျဖစ္အပ်က္ဆိုးတစ္ခုလံုးဟာ တြန္မီက ဖခင္ျဖစ္သူရဲ႕ ေျမေအာက္ခန္းမွာ ဒိုင္းနမိုက္တခုကို ေတြ႕တာက စပါတယ္။ သူတို႕မွာ ေအးေဆးျပီး ေၾကာက္တတ္ပံုရတဲ့ ေနာက္ထပ္ သူငယ္ခ်င္း တေယာက္ ရွိပါေသးတယ္။ ၀၀ ကစ္ကစ္နဲ႕ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ဒီေကာင္ေလးရဲ႕ နံမည္က လန္နီ ျဖစ္ပါတယ္။ တြန္မီက လန္နီရဲ႕ လက္ထဲကို ဒိုင္းနမိုက္ထည့္ေပးျပီးေနာက္ အိမ္တအိမ္ရဲ႕ စာတိုက္ပံုးထဲကို သြားထည့္ခုိင္းခဲ့ပါတယ္။ ဗံုးေပါက္ကြဲမႈကို သူတို႕ ေစာင့္ၾကည့္ေနတုန္းမွာပဲ ကားတစီးက အဲဒီအိမ္ထဲကို ၀င္လာပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ ရုတ္တရက္ ဘာျဖစ္သြားမွန္း မသိပဲ အဲလ္ဗင္ သတိရလာတဲ့အခ်ိန္မွာ ေျမျပင္ေပၚမွာလဲေနတဲ့ လန္နီရယ္၊ လန္နီကို ဆြဲထူဖို႕ၾကိဳးစားေနတဲ့ တြန္မီရယ္၊ သိပ္ကို ထိတ္လန္႕ေနတဲ့ ေကလီကိုပဲ ေတြ႕ရပါတယ္။ ဘာျဖစ္သြားလိုက္မွန္းမသိတဲ့ အဲလ္ဗင္က ဘာျဖစ္ခဲ့တယ္ဆိုတာကို ေမးဖို႕ၾကိဳးစားေပမဲ့ ေကလီက အျဖစ္မွန္ကို မေျပာျပခဲ့ပါဘူး။ တြန္မီ လိမ္ေနတာကို သိတဲ့ လူၾကီးမိဘေတြက အဲလ္ဗင္ကို ေမးဖို႕ၾကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။ မမွတ္မိတဲ့ အဲလ္ဗင္ကို ပထမေတာ့ မိခင္က မယံု ပါဘူး။ အဲဒီေနာက္ သူတကယ္ေျပာတာကို သိသြားတဲ့အခါ ဆရာ၀န္နဲ႕ အိပ္ေမြ႕ခ် ေမးဖုိ႕ ၾကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲလ္ဗင္က ကား၀င္လာတဲ့အထိသာ မွတ္မိျပီး က်န္တဲ့ အပိုင္းေတြကို ဘယ္လိုမွ ျပန္စဥ္းစားလို႕ မရပဲ ႏွာေခါင္းက ေသြးေတြ ယိုက်ျပီး ေ၀ဒနာခံစားခဲ့ရတဲ့အတြက္ အိမ္ေမြ႕ခ်ထားရာကေန ႏႈိးယူခဲ့ရပါတယ္။
ေနာက္ထပ္ ထိတ္လန္႕စရာ အျဖစ္ကေတာ့ အဲလ္ဗင္နဲ႕ ေကသီရဲ႕ သံေယာဇဥ္ကို မေက်နပ္တဲ့ တြန္မီက အဲလ္ဗင္ရဲ႕ ေခြးေလးကို မီးရွိဳ႕သတ္ဖို႕ ၾကိဳးစားခဲ့တဲ့ အျဖစ္ပါပဲ။ ဒါကို ျမင္သြားတဲ့ အဲလ္ဗင္၊ ေကသီနဲ႕ လန္နီတို႕ ေခြးေလးကို ကယ္ဖုိ႕ၾကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ တြန္မီရဲ႕ ရိုက္ႏွက္မႈေတြေအာက္မွာ အလူးအလိမ့္ခံခဲ့ရတဲ့ သူတို႕ သံုးေယာက္ဟာ ေခြးေလးကို ဂုန္နီအိတ္ထဲထည့္၊ ေရနံဆီေလာင္းျပီး မီးရႈိ႕သတ္တာကို လက္ပိုက္ၾကည့္ေနခဲ့ရ ပါတယ္။
အဲလ္ဗင္အတြက္ စိတ္ပူလာတဲ့ အဲလ္ဗင္ရဲ႕ မိခင္က တျခားျမိဳ႕ကို ေျပာင္းေရႊ႕ဖို႕ၾကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ အဲလ္ဗင္က ေခတၱ မွတ္ၪာဏ္ေပ်ာက္ဆံုးမႈေတြကို မခံစားရေတာ့ပဲ တကၠသိုလ္မွာ ေတာ္တဲ့ ေက်ာင္းသားတေယာက္အျဖစ္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ပဲ ေက်ာင္းတတ္ခဲ့ပါတယ္။
ဇာတ္ကားရဲ႕ အရွိန္က အဲလ္ဗင္က ဒိုင္ယာရီအေဟာင္းေတြကို ျပန္ဖတ္တဲ့အခန္းကစလို႕ ျမင့္တက္လာပါတယ္။ ဒိုင္ယာရီအေဟာင္းေတြကို အမွတ္မထင္ ျပန္ဖတ္မိရာက သူငယ္စဥ္ကေလးဘ၀က ေမ့ေနခဲ့တဲ့ အျဖစ္အပ်က္္ ေတြကို မွတ္မိလာတဲ့ အဲလ္ဗင္ဟာ သူ႕ရဲ႕ အျဖစ္အပ်က္ေတြ အရမ္းကို တုန္လႈပ္သြားခဲ့ပါတယ္။ ရုတ္တရက္ မွတ္မိလာတဲ့ မွတ္ၪာဏ္ကို အတည္ျပဳႏိုင္ဖို႕ အဲလ္ဗင္ဟာ သူ႕ရဲ႕ ျမိဳ႕ကို ျပန္သြားခဲ့ပါတယ္။ ငယ္သူငယ္ခ်င္း လန္နီကို သြားရွာတဲ့အခါမွာေတာ့ လန္နီဟာ စိတ္ပံုမွန္မဟုတ္တဲ့ လူတေယာက္ ျဖစ္ေနပါျပီ။ ေလယာဥ္ပ်ံ အရုပ္ေလးေတြကိုပဲ တစိုက္မတ္မတ္လုပ္ေနတဲ့ လန္နီကို အဲလ္ဗင္က သူတို႕သူငယ္ခ်င္း ေလးေယာက္ စာတိုက္ပံုး ထဲကို ဒိုင္းနမိုက္ထည့္ခဲ့တဲ့ အျဖစ္ကို ျပန္ေမးတဲ့ အခါမွာေတာ့ လန္နီက အစပိုင္းမွာ တုန္႕ျပန္ေျပာဆို ေပမဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ ေဒါသေတြထြက္ ေပါက္ကြဲလာပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ အဲဒီေန႕က စာတိုက္ပံုးထဲကို လန္နီ သြားထည့္ခဲ့တဲ့ ဒိုင္းနမိုက္ဟာ ကေလးငယ္ေလးတဦးနဲ႕ မိခင္ကို ေသေစခဲ့ပါတယ္။ အျပင္က ကားနဲ႕ျပန္လာတဲ့ ဒီအမ်ိဳးသမီးဟာ ကေလးကို ခ်ီလ်က္ကေန စာတိုက္ပံုးကို စာစစ္ဖို႕အသြား ဒိုင္းနမိုက္ေပါက္ကြဲျပီး ေသခဲ့ရတာ ျဖစ္တယ္။ ဒါကို မ်က္စိနဲ႕ျမင္ခဲ့ရသလို မွတ္လဲမွတ္မိေနတဲ့ လန္နီဟာ ကိုယ့္ေၾကာင့္ အျပစ္မဲ့တဲ့ ကေလးနဲ႕မိခင္ ေသသြားခဲ့ရတာအတြက္ ေနာင္တနဲ႕ စိတ္ေဖာက္ျပန္သြားတာျဖစ္တယ္။ ဒီအျဖစ္ကို သိလာတဲ့ အဲလ္ဗင္ဟာ အရမ္းတုန္လႈပ္လာတယ္။
အဲဒီေနာက္ သူ႕ရဲ႕ ငယ္သူငယ္ခ်င္း ေကသီကို ရွာခဲ့ျပန္တယ္။ ဒီအၾကိမ္မွာေတာ့ သူနဲ႕ ေကသီ (၇) ႏွစ္သား အရြယ္မွာ ေကသီဖခင္ရဲ႕ ဗီြဒီယိုကင္မရာေရွ႕မွာ ဘာျဖစ္ခဲ့သလဲဆိုတာ ေမးဖို႕ အတြက္ ျဖစ္တယ္။ သူမကို လာရွာတဲ့ အတြက္ ေကသီက မူလ ပထမမွာ အရမ္းကို ၀မ္းသာခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲလ္ဗင္ရဲ႕ ေမးခြန္းေတြကို ၾကားရတဲ့အခါမွာေတာ့ ေကသီဟာ ေဒါသတၾကီး ေပါက္ကြဲခဲ့ပါေတာ့တယ္။ ေနာက္ ေကသီရဲ႕ ေမာင္းထုတ္မႈ ေၾကာင့္ ေၾကကြဲျပီး တကၠသိုလ္အေဆာင္ကို ျပန္လာရတဲ့ အဲလ္ဗင္ဟာ ေနာက္ေန႕မွာပဲ တြန္မီရဲ႕ ဖုန္းကို လက္ခံ ရရွိခဲ့ပါေတာ့တယ္။ဖုန္းထဲမွာ တြန္မီထားသြားခဲ့တဲ့ မတ္ေဆ့ဂ်္ကေတာ့ ေကသီ သူ႕ကိုုယ္သူ သတ္ေသသြားျပီ ဆိုတဲ့ သတင္းပါပဲ။
အျဖစ္အပ်က္အားလံုးအတြက္ ေၾကကြဲေနတဲ့ အဲလ္ဗင္ဟာ သူ႕ရဲ႕ ဒိုင္ယာရီကုိ ျပန္ဖတ္ရင္း ... သူ႕မွာ အတိတ္ကို ျပန္သြားႏိုင္တဲ့ စြမ္းအင္ ရွိေနတယ္ဆိုတာကို ရွာေဖြေတြ႕ရွိသြားပါတယ္။ ဒီေနရာက ဇာတ္ကားရဲ႕ဇာတ္ရွိန္ အျမင့္ဆံုး ေနရာပါပဲ။ အဲလို စြမ္းအင္ကို ေတြ႕သြားတဲ့အဲလ္ဗင္ဟာ သူ႕ရဲ႕ ကေလးဘ၀တုန္းက ေတြ႕ၾကံဳရတဲ့ အျဖစ္ေတြမွာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြကို ျပင္ဖို႕ ၾကိဳးစားခဲ့ပါေတာ့တယ္။ ကေလးဘ၀တုန္းက သူနဲ႕ ေကသီကို ေကသီရဲ႕ ဖခင္ ျဖစ္သူက လင္မယားအရာေျမာက္ေအာင္ ေနေစတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူက ေကသီရဲ႕ ဖခင္ကို ျပန္လွန္ တုန္႕ျပန္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီအျဖစ္ကို ရဲတိုင္မယ္လို႕ ျခိမ္းေျခာက္တဲ့အတြက္ လန္႕သြားတဲ့ ေကသီ ဖခင္က ေကသီကို ေနာက္ထပ္ မႏွိပ္စက္ရဲေတာ့ပဲ ေဒါသမွန္သမွ်ကို တြန္မီအေပၚမွာပဲ ပံုခ်ခဲ့ပါတယ္။ အဲလိုနဲ႕ သူတို႕ လူၾကီး ျဖစ္လာတဲ့အခါမွာေတာ့ သူနဲ႕ ေကသီက ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ သမီးရည္းစားဘ၀ကို ရရွိခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီအခ်ိိန္မွာ တြန္မီ ကေတာ့ ေထာင္က်ေနခဲ့တယ္။ ေထာင္က လြတ္လြတ္ခ်င္းပဲ တြန္မီက ေကသီနဲ႕ အဲလ္ဗင္ကို လိုက္ရွာျပီး ရန္ျပဳ ခဲ့ပါတယ္။ အဲလ္ဗင္နဲ႕ တြန္မီ အျပန္အလွန္ ရိုက္ၾကရင္းနဲ႕ တြန္မီ ေသသြားခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီအမႈအတြက္ သူက ေထာင္က်ျပီး ေကသီကလဲ သူ႕ကို စိတ္ဆိုးသြားခဲ့ပါတယ္။ ေထာင္ထဲမွာ ႏွိပ္စက္ခဲ့ရတဲ့ အဲလ္ဗင္ဟာ ဒီအျဖစ္ကို လက္မခံႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သူ႕မိခင္ဆီက ဒိုင္ယာရီေတြ ေတာင္းယူျပီး အတိတ္ကို ေနာက္တေခါက္ ထပ္သြားဖို႕ ၾကိဳးစားခဲ့ျပန္ပါတယ္။
ဒီတေခါက္မွာေတာ့ အဲလ္ဗင္ဟာ သူတို႕ ဒိုင္းနမိုက္နဲ႕ ကစားခဲ့တဲ့အခ်ိန္ကို ျပန္သြားခဲ့ပါတယ္။ သူတို႕ ဒိုင္းနမိုက္ ထည့္ထားတဲ့ စာတိုက္ပံုးရွိတဲ့ေနရာကို ကေလးေလးနဲ႕မိခင္လာတဲ့အခ်ိန္ သူက ေျပးသြားျပီး စာတုိက္ပံုးကို ဖြင့္ဖို႕ ၾကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။ အဲလို ကေလးနဲ႕မိခင္ကို ကယ္လိုက္တဲ့အက်ိဳးကေတာ့ သူ႕ရဲ႕ လက္ႏွစ္ဖက္လံုးဟာ အရင္း ကေန ျပတ္သြားခဲ့ရတာ ျဖစ္တယ္။ တြန္မီက လူေကာင္းတေယာက္ျဖစ္သြားခဲ့သလို လန္နီနဲ႕ ေကသီကေတာ့ သမီး ရည္းစားေတြ ျဖစ္သြားခဲ့တယ္။ လက္မရွိတဲ့ ဘ၀မွာ စိတ္ဓါတ္ေတြ က်ေနတဲ့ အဲလ္ဗင္ဟာ သူ႕အတြက္ စိတ္ထိခိုက္မႈေၾကာင့္ ေဆးလိပ္ေတြ ေသာက္ျဖစ္သြားတဲ့ သူ႕အေမဟာ အဆုတ္ကင္ဆာနဲ႕ ေဆးရံုတက္ေန ရတာကို ေတြ႕သြားတဲ့အခါမွာေတာ့ ဒီအျဖစ္ေတြကို လက္မခံႏိုင္ ျဖစ္ရျပန္တယ္။ ေနာက္တေခါက္ အတိတ္ကို ျပန္သြားဖို႕ ၾကိဳးစားျပန္ပါတယ္။
အဲလို အမ်ိဳးမ်ိဳးၾကိဳးစားျပီး ေျပာင္းလဲဖို႕ ၾကိဳးစားခဲ့ေပမဲ့ တခုခုကို ျပင္လိုက္တိုင္း သူ႕ရဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္က တဦး မဟုတ္ တဦးကို ထိခိုက္ေစဖို႕ ျဖစ္လာတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူသာ လူ႕ေလာကၾကီးထဲကို ေရာက္မလာခဲ့ဘူး ဆိုရင္ ဘာမွ ျဖစ္လာစရာမရွိတာကို ေတြ႕သြားတဲ့ အဲလ္ဗင္ဟာ သူ႕ဘ၀ရဲ႕အစျဖစ္တဲ့ မိခင္ ၀မ္းဗိုက္ထဲကို ေရာက္ေအာင္ ျပန္သြားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ သူ႕အခ်င္းနဲ႕သူ႕ကိုုယ္သူ ရစ္ပတ္ျပီး သတ္ပစ္ခဲ့ပါတယ္။
ဒါရိုက္တာက စိတ္ကူးယဥ္ဇာတ္လမ္းတပုဒ္အျဖစ္ ဇာတ္လမ္းကို ဒီလို ဇာတ္သိမ္းခဲ့ေပမဲ့ ကၽြန္မအေနနဲ႕ကေတာ့ ယုတၱိရွိတဲ့ ဇာတ္လမ္းအျဖစ္ပဲ ေတြးၾကည့္ခ်င္မိတယ္။အဲလ္ဗင္က အတိတ္ေတြကို ျပန္သတိရတဲ့အခ်ိန္မွာ သူ႕ေၾကာင့္ သူခ်စ္ရတဲ့လူေတြ ဒုကၡေရာက္တာကို ျပန္သိလာတဲ့အခ်ိန္မွာ ေနာင္တေတြနဲ႕ရူးသြားျပီး သူ႕ဘ၀မွာ ျဖစ္ခ်င္တာေတြကို စိတ္ကူးယဥ္တာလို႕ပဲ ဇာတ္လမ္းကို သိမ္းခ်င္ေနမိတယ္။
ကၽြန္မတို႕ေတြဟာ တနည္းမဟုတ္ တနည္းေတာ့ အဲလို မ်ိဳး ရူးသြပ္မိၾကတာပဲမွလား။
လက္မခံႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ျပင္းထန္လွတဲ့ သက္ေရာက္မႈ အေျခအေနေတြကို ၾကံဳၾကိဳက္လာရတဲ့အခါ ကၽြန္မ တို႕ေတြဟာ အကယ္၍ ဆိုတဲ့ စကားလံုးကို ေရရြတ္မိၾကပါ တယ္။ စာေမးပြဲက်တဲ့ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ က အကယ္၍ ငါသာ ဒီစာတပုဒ္ကို က်က္ခဲ့့မယ္ဆိုရင္ဆိုတဲ့ အေတြးမ်ိဳး၊ ေျပာမိတဲ့ စြပ္စြဲစကားတစ္ခုေၾကာင့္ အိမ္ေထာင္တစ္ခုလံုးျပိဳကြဲသြားတဲ့ လူတစ္ေယာက္က အကယ္၍ ငါသာ ဒီစကားကို မေျပာခဲ့မိရင္ဆိုတဲ့ အေတြးမ်ိဳး၊ တခ်ိန္ခ်ိန္မွာေတာ့ ေတြးမိၾကပါတယ္။
ဒီလိုလူေတြရဲ႕ စိတ္စြဲလန္းမႈကို အေျခခံျပီး ဒါရိုက္တာ Eric Bress and J. Mackye Gruberက Butterfly effect ဆိုတဲ့နံမည္နဲ႕ ဇာတ္ကားတစ္ကား ရိုက္ကူးခဲ့ပါတယ္။ ဒီဇာတ္ကားမွာ အဲလ္ဗင္(Ashton Kutcher)က ဘ၀ကို ေနာက္ျပန္ ျပန္သြားလို႕ရသူ၊ ေျပာင္းလဲမႈေတြကို ဖန္တီးႏိုင္တဲ့ တန္ခိုးကို ပိုင္ဆိုင္ထားသူ အျဖစ္ အဓိက သရုပ္ေဆာင္သြားပါတယ္။
အဲလ္ဗင္ဟာ ကေလးဘ၀မွာ ေခတၱအသိၪာဏ္ ေပ်ာက္ဆံုးမႈကို ခနခန ခံစားခဲ့ရတယ္။ စိတ္ပင္ပန္းမႈကို ခံစားရ တဲ့ အျဖစ္ကို ၾကံဳရတဲ့ အခါတိုင္း အဲလ္ဗင္က အဲဒီအျဖစ္အပ်က္ကို ေမ့သြားတတ္တယ္။ အဲလ္ဗင္ ရဲ႕ ဖခင္က အရူးေထာင္ေနမွာ ေနေနရတဲ့ စိတ္မႏွံ႕တဲ့လူတေယာက္ျဖစ္တယ္။ ဖခင္မရွိတဲ့ ကေလးတေယာက္ဟာ ဖခင္ကို တမ္းတစိတ္နဲ႕ စိတ္ဖိစီးမႈကို ခံစားေနရတယ္။ မိခင္က သတိထားမိလို႕ ဆရာ၀န္နဲ႕ ျပသတဲ့အခါ ဆရာ၀န္က အဲလ္ဗင္ကို သူ႕ရဲ႕ မွတ္ၪာဏ္ကို ႏႈိးဆြႏိုင္ဖို႕အတြက္ ဒိုင္ယာရီ မွန္မွန္ေရးဖို႕ ညႊန္ၾကားခဲ့ပါတယ္။ ဒါအျပင္ ဖခင္နဲ႕ေတြ႕ေပးဖို႕ အၾကံၪာဏ္ေပးတဲ့အတြက္ ဖခင္ဆီကို ေတြ႕ဖို႕သြားခဲ့ပါတယ္။ အေျခအေနက အေကာင္း ဘက္ကို ေမွ်ာ္လင့္ထားခဲ့ေပမဲ့ တကယ့္အျဖစ္မွာေတာ့ စိတ္မမွန္ေတာ့တဲ့ ဖခင္ျဖစ္သူဟာ စကားေကာင္းေျပာ ေနရင္းက ထေဖာက္ျပီး အဲလ္ဗင္ကို လည္ပင္း ညွစ္သတ္ဖို႕ ၾကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။ ကေလးကို ကယ္ဖုိ႕ ၾကိဳးစား ခဲ့ရတဲ့ အရူးေထာင္ၾကီးၾကပ္သူေတြဟာ အဲလ္ဗင္ရဲ႕ အေဖကို ေနာက္ကေန တြန္းခ်လိုက္တာမွာ အုတ္နံရံနဲ႕ ရိုက္မိသြားတဲ့ အဲလ္ဗင္ရဲ႕ အေဖဟာ အဲလ္ဗင္ရဲ႕ မ်က္စိေရွ႕မွာပဲ ဆံုးသြားခဲ့ပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ ကၽြန္မ နားမလည္လိုက္တာက ရူးေနတဲ့ ဖခင္နဲ႕ကေလးကို ဘာျပဳလို႕ ၂ ေယာက္ထဲ ေပးေတြ႕ရတာ လဲ ဆိုတာပါ။ သူတို႕ အေနာက္ႏိုင္ငံရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈအရပဲလားလို႕ ေတြးမိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကေလးက ရ ႏွစ္ အရြယ္၊ ဖခင္က စိတ္မႏွံ႕ေနတဲ့သူ..ဒီကေလးရဲ႕ လံုျခံဳေရးက ဒီကေလးနဲ႕ စိတ္မႏွံ႕ေနတဲ့ ဖခင္ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ လြတ္လပ္ခြင့္ထက္ ပိုအေရးမၾကီးဘူးလား။
အဲလ္ဗင္ရဲ႕ ကေလးဘ၀ဟာ အေပါင္းအသင္းေတြရဲ႕ ရိုက္ခတ္မႈကိုလဲ ခံခဲ့ရပါတယ္။ သူ႕ သူငယ္ခ်င္း ေကလီနဲ႕ ေကလီရဲ႕ အကိုျဖစ္သူ တြန္မီတို႕ဟာ သူတို႕ဖခင္ျဖစ္သူရဲ႕ ႏွိပ္စက္မႈကို ခံခဲ့ရပါတယ္။ ေကလီရဲ႕ ဖခင္ဟာ (ကိုယ့္အထင္ စိတ္မႏွံ႕သူ) (ရ) ႏွစ္အရြယ္ ေကလီနဲ႕ အဲလ္ဗင္တို႕ကို အ၀တ္အစားေတြခၽြတ္ျပီး လင္မယားအရာ ေျမာက္ေအာင္ ေနေစပါတယ္။ အဲဒီအျဖစ္ကို ဗီြဒီယိုကင္မရာနဲ႕ မွတ္တမ္းတင္ပါတယ္။ ဒါကို လက္ပိုက္ၾကည့္ေန ရတဲ့ တြန္မီက ဖခင္ကို စိတ္တို မုန္းတီးတဲ့စိတ္နဲ႕ ကေလးဆိုးေလး တေယာက္ျဖစ္လာပါတယ္။ အဲလ္ဗင္ကေတာ့ သူသတိရလာတဲ့အခ်ိန္မွာ အ၀တ္အစားခၽြတ္နဲ႕ ျဖစ္ေနခဲ့ျပီး ဘာျဖစ္ခဲ့သလဲဆိုတာကို အလန္႕တၾကားေမးခဲ့ ပါတယ္။ တခုခုမွားသြားျပီဆိုတာ သိေပမဲ့ ေကလီကို ေမးလို႕ မရခဲ့ပါဘူး။
ေနာက္ထပ္ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုကေတာ့ အဲလ္ဗင္ (ကိုယ့္အထင္) ၁၀ ႏွစ္သားအရြယ္ေလာက္မွာ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီအျဖစ္အပ်က္ဆိုးတစ္ခုလံုးဟာ တြန္မီက ဖခင္ျဖစ္သူရဲ႕ ေျမေအာက္ခန္းမွာ ဒိုင္းနမိုက္တခုကို ေတြ႕တာက စပါတယ္။ သူတို႕မွာ ေအးေဆးျပီး ေၾကာက္တတ္ပံုရတဲ့ ေနာက္ထပ္ သူငယ္ခ်င္း တေယာက္ ရွိပါေသးတယ္။ ၀၀ ကစ္ကစ္နဲ႕ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ဒီေကာင္ေလးရဲ႕ နံမည္က လန္နီ ျဖစ္ပါတယ္။ တြန္မီက လန္နီရဲ႕ လက္ထဲကို ဒိုင္းနမိုက္ထည့္ေပးျပီးေနာက္ အိမ္တအိမ္ရဲ႕ စာတိုက္ပံုးထဲကို သြားထည့္ခုိင္းခဲ့ပါတယ္။ ဗံုးေပါက္ကြဲမႈကို သူတို႕ ေစာင့္ၾကည့္ေနတုန္းမွာပဲ ကားတစီးက အဲဒီအိမ္ထဲကို ၀င္လာပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ ရုတ္တရက္ ဘာျဖစ္သြားမွန္း မသိပဲ အဲလ္ဗင္ သတိရလာတဲ့အခ်ိန္မွာ ေျမျပင္ေပၚမွာလဲေနတဲ့ လန္နီရယ္၊ လန္နီကို ဆြဲထူဖို႕ၾကိဳးစားေနတဲ့ တြန္မီရယ္၊ သိပ္ကို ထိတ္လန္႕ေနတဲ့ ေကလီကိုပဲ ေတြ႕ရပါတယ္။ ဘာျဖစ္သြားလိုက္မွန္းမသိတဲ့ အဲလ္ဗင္က ဘာျဖစ္ခဲ့တယ္ဆိုတာကို ေမးဖို႕ၾကိဳးစားေပမဲ့ ေကလီက အျဖစ္မွန္ကို မေျပာျပခဲ့ပါဘူး။ တြန္မီ လိမ္ေနတာကို သိတဲ့ လူၾကီးမိဘေတြက အဲလ္ဗင္ကို ေမးဖို႕ၾကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။ မမွတ္မိတဲ့ အဲလ္ဗင္ကို ပထမေတာ့ မိခင္က မယံု ပါဘူး။ အဲဒီေနာက္ သူတကယ္ေျပာတာကို သိသြားတဲ့အခါ ဆရာ၀န္နဲ႕ အိပ္ေမြ႕ခ် ေမးဖုိ႕ ၾကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲလ္ဗင္က ကား၀င္လာတဲ့အထိသာ မွတ္မိျပီး က်န္တဲ့ အပိုင္းေတြကို ဘယ္လိုမွ ျပန္စဥ္းစားလို႕ မရပဲ ႏွာေခါင္းက ေသြးေတြ ယိုက်ျပီး ေ၀ဒနာခံစားခဲ့ရတဲ့အတြက္ အိမ္ေမြ႕ခ်ထားရာကေန ႏႈိးယူခဲ့ရပါတယ္။
ေနာက္ထပ္ ထိတ္လန္႕စရာ အျဖစ္ကေတာ့ အဲလ္ဗင္နဲ႕ ေကသီရဲ႕ သံေယာဇဥ္ကို မေက်နပ္တဲ့ တြန္မီက အဲလ္ဗင္ရဲ႕ ေခြးေလးကို မီးရွိဳ႕သတ္ဖို႕ ၾကိဳးစားခဲ့တဲ့ အျဖစ္ပါပဲ။ ဒါကို ျမင္သြားတဲ့ အဲလ္ဗင္၊ ေကသီနဲ႕ လန္နီတို႕ ေခြးေလးကို ကယ္ဖုိ႕ၾကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ တြန္မီရဲ႕ ရိုက္ႏွက္မႈေတြေအာက္မွာ အလူးအလိမ့္ခံခဲ့ရတဲ့ သူတို႕ သံုးေယာက္ဟာ ေခြးေလးကို ဂုန္နီအိတ္ထဲထည့္၊ ေရနံဆီေလာင္းျပီး မီးရႈိ႕သတ္တာကို လက္ပိုက္ၾကည့္ေနခဲ့ရ ပါတယ္။
အဲလ္ဗင္အတြက္ စိတ္ပူလာတဲ့ အဲလ္ဗင္ရဲ႕ မိခင္က တျခားျမိဳ႕ကို ေျပာင္းေရႊ႕ဖို႕ၾကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ အဲလ္ဗင္က ေခတၱ မွတ္ၪာဏ္ေပ်ာက္ဆံုးမႈေတြကို မခံစားရေတာ့ပဲ တကၠသိုလ္မွာ ေတာ္တဲ့ ေက်ာင္းသားတေယာက္အျဖစ္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ပဲ ေက်ာင္းတတ္ခဲ့ပါတယ္။
ဇာတ္ကားရဲ႕ အရွိန္က အဲလ္ဗင္က ဒိုင္ယာရီအေဟာင္းေတြကို ျပန္ဖတ္တဲ့အခန္းကစလို႕ ျမင့္တက္လာပါတယ္။ ဒိုင္ယာရီအေဟာင္းေတြကို အမွတ္မထင္ ျပန္ဖတ္မိရာက သူငယ္စဥ္ကေလးဘ၀က ေမ့ေနခဲ့တဲ့ အျဖစ္အပ်က္္ ေတြကို မွတ္မိလာတဲ့ အဲလ္ဗင္ဟာ သူ႕ရဲ႕ အျဖစ္အပ်က္ေတြ အရမ္းကို တုန္လႈပ္သြားခဲ့ပါတယ္။ ရုတ္တရက္ မွတ္မိလာတဲ့ မွတ္ၪာဏ္ကို အတည္ျပဳႏိုင္ဖို႕ အဲလ္ဗင္ဟာ သူ႕ရဲ႕ ျမိဳ႕ကို ျပန္သြားခဲ့ပါတယ္။ ငယ္သူငယ္ခ်င္း လန္နီကို သြားရွာတဲ့အခါမွာေတာ့ လန္နီဟာ စိတ္ပံုမွန္မဟုတ္တဲ့ လူတေယာက္ ျဖစ္ေနပါျပီ။ ေလယာဥ္ပ်ံ အရုပ္ေလးေတြကိုပဲ တစိုက္မတ္မတ္လုပ္ေနတဲ့ လန္နီကို အဲလ္ဗင္က သူတို႕သူငယ္ခ်င္း ေလးေယာက္ စာတိုက္ပံုး ထဲကို ဒိုင္းနမိုက္ထည့္ခဲ့တဲ့ အျဖစ္ကို ျပန္ေမးတဲ့ အခါမွာေတာ့ လန္နီက အစပိုင္းမွာ တုန္႕ျပန္ေျပာဆို ေပမဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ ေဒါသေတြထြက္ ေပါက္ကြဲလာပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ အဲဒီေန႕က စာတိုက္ပံုးထဲကို လန္နီ သြားထည့္ခဲ့တဲ့ ဒိုင္းနမိုက္ဟာ ကေလးငယ္ေလးတဦးနဲ႕ မိခင္ကို ေသေစခဲ့ပါတယ္။ အျပင္က ကားနဲ႕ျပန္လာတဲ့ ဒီအမ်ိဳးသမီးဟာ ကေလးကို ခ်ီလ်က္ကေန စာတိုက္ပံုးကို စာစစ္ဖို႕အသြား ဒိုင္းနမိုက္ေပါက္ကြဲျပီး ေသခဲ့ရတာ ျဖစ္တယ္။ ဒါကို မ်က္စိနဲ႕ျမင္ခဲ့ရသလို မွတ္လဲမွတ္မိေနတဲ့ လန္နီဟာ ကိုယ့္ေၾကာင့္ အျပစ္မဲ့တဲ့ ကေလးနဲ႕မိခင္ ေသသြားခဲ့ရတာအတြက္ ေနာင္တနဲ႕ စိတ္ေဖာက္ျပန္သြားတာျဖစ္တယ္။ ဒီအျဖစ္ကို သိလာတဲ့ အဲလ္ဗင္ဟာ အရမ္းတုန္လႈပ္လာတယ္။
အဲဒီေနာက္ သူ႕ရဲ႕ ငယ္သူငယ္ခ်င္း ေကသီကို ရွာခဲ့ျပန္တယ္။ ဒီအၾကိမ္မွာေတာ့ သူနဲ႕ ေကသီ (၇) ႏွစ္သား အရြယ္မွာ ေကသီဖခင္ရဲ႕ ဗီြဒီယိုကင္မရာေရွ႕မွာ ဘာျဖစ္ခဲ့သလဲဆိုတာ ေမးဖို႕ အတြက္ ျဖစ္တယ္။ သူမကို လာရွာတဲ့ အတြက္ ေကသီက မူလ ပထမမွာ အရမ္းကို ၀မ္းသာခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲလ္ဗင္ရဲ႕ ေမးခြန္းေတြကို ၾကားရတဲ့အခါမွာေတာ့ ေကသီဟာ ေဒါသတၾကီး ေပါက္ကြဲခဲ့ပါေတာ့တယ္။ ေနာက္ ေကသီရဲ႕ ေမာင္းထုတ္မႈ ေၾကာင့္ ေၾကကြဲျပီး တကၠသိုလ္အေဆာင္ကို ျပန္လာရတဲ့ အဲလ္ဗင္ဟာ ေနာက္ေန႕မွာပဲ တြန္မီရဲ႕ ဖုန္းကို လက္ခံ ရရွိခဲ့ပါေတာ့တယ္။ဖုန္းထဲမွာ တြန္မီထားသြားခဲ့တဲ့ မတ္ေဆ့ဂ်္ကေတာ့ ေကသီ သူ႕ကိုုယ္သူ သတ္ေသသြားျပီ ဆိုတဲ့ သတင္းပါပဲ။
အျဖစ္အပ်က္အားလံုးအတြက္ ေၾကကြဲေနတဲ့ အဲလ္ဗင္ဟာ သူ႕ရဲ႕ ဒိုင္ယာရီကုိ ျပန္ဖတ္ရင္း ... သူ႕မွာ အတိတ္ကို ျပန္သြားႏိုင္တဲ့ စြမ္းအင္ ရွိေနတယ္ဆိုတာကို ရွာေဖြေတြ႕ရွိသြားပါတယ္။ ဒီေနရာက ဇာတ္ကားရဲ႕ဇာတ္ရွိန္ အျမင့္ဆံုး ေနရာပါပဲ။ အဲလို စြမ္းအင္ကို ေတြ႕သြားတဲ့အဲလ္ဗင္ဟာ သူ႕ရဲ႕ ကေလးဘ၀တုန္းက ေတြ႕ၾကံဳရတဲ့ အျဖစ္ေတြမွာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြကို ျပင္ဖို႕ ၾကိဳးစားခဲ့ပါေတာ့တယ္။ ကေလးဘ၀တုန္းက သူနဲ႕ ေကသီကို ေကသီရဲ႕ ဖခင္ ျဖစ္သူက လင္မယားအရာေျမာက္ေအာင္ ေနေစတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူက ေကသီရဲ႕ ဖခင္ကို ျပန္လွန္ တုန္႕ျပန္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီအျဖစ္ကို ရဲတိုင္မယ္လို႕ ျခိမ္းေျခာက္တဲ့အတြက္ လန္႕သြားတဲ့ ေကသီ ဖခင္က ေကသီကို ေနာက္ထပ္ မႏွိပ္စက္ရဲေတာ့ပဲ ေဒါသမွန္သမွ်ကို တြန္မီအေပၚမွာပဲ ပံုခ်ခဲ့ပါတယ္။ အဲလိုနဲ႕ သူတို႕ လူၾကီး ျဖစ္လာတဲ့အခါမွာေတာ့ သူနဲ႕ ေကသီက ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ သမီးရည္းစားဘ၀ကို ရရွိခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီအခ်ိိန္မွာ တြန္မီ ကေတာ့ ေထာင္က်ေနခဲ့တယ္။ ေထာင္က လြတ္လြတ္ခ်င္းပဲ တြန္မီက ေကသီနဲ႕ အဲလ္ဗင္ကို လိုက္ရွာျပီး ရန္ျပဳ ခဲ့ပါတယ္။ အဲလ္ဗင္နဲ႕ တြန္မီ အျပန္အလွန္ ရိုက္ၾကရင္းနဲ႕ တြန္မီ ေသသြားခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီအမႈအတြက္ သူက ေထာင္က်ျပီး ေကသီကလဲ သူ႕ကို စိတ္ဆိုးသြားခဲ့ပါတယ္။ ေထာင္ထဲမွာ ႏွိပ္စက္ခဲ့ရတဲ့ အဲလ္ဗင္ဟာ ဒီအျဖစ္ကို လက္မခံႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သူ႕မိခင္ဆီက ဒိုင္ယာရီေတြ ေတာင္းယူျပီး အတိတ္ကို ေနာက္တေခါက္ ထပ္သြားဖို႕ ၾကိဳးစားခဲ့ျပန္ပါတယ္။
ဒီတေခါက္မွာေတာ့ အဲလ္ဗင္ဟာ သူတို႕ ဒိုင္းနမိုက္နဲ႕ ကစားခဲ့တဲ့အခ်ိန္ကို ျပန္သြားခဲ့ပါတယ္။ သူတို႕ ဒိုင္းနမိုက္ ထည့္ထားတဲ့ စာတိုက္ပံုးရွိတဲ့ေနရာကို ကေလးေလးနဲ႕မိခင္လာတဲ့အခ်ိန္ သူက ေျပးသြားျပီး စာတုိက္ပံုးကို ဖြင့္ဖို႕ ၾကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။ အဲလို ကေလးနဲ႕မိခင္ကို ကယ္လိုက္တဲ့အက်ိဳးကေတာ့ သူ႕ရဲ႕ လက္ႏွစ္ဖက္လံုးဟာ အရင္း ကေန ျပတ္သြားခဲ့ရတာ ျဖစ္တယ္။ တြန္မီက လူေကာင္းတေယာက္ျဖစ္သြားခဲ့သလို လန္နီနဲ႕ ေကသီကေတာ့ သမီး ရည္းစားေတြ ျဖစ္သြားခဲ့တယ္။ လက္မရွိတဲ့ ဘ၀မွာ စိတ္ဓါတ္ေတြ က်ေနတဲ့ အဲလ္ဗင္ဟာ သူ႕အတြက္ စိတ္ထိခိုက္မႈေၾကာင့္ ေဆးလိပ္ေတြ ေသာက္ျဖစ္သြားတဲ့ သူ႕အေမဟာ အဆုတ္ကင္ဆာနဲ႕ ေဆးရံုတက္ေန ရတာကို ေတြ႕သြားတဲ့အခါမွာေတာ့ ဒီအျဖစ္ေတြကို လက္မခံႏိုင္ ျဖစ္ရျပန္တယ္။ ေနာက္တေခါက္ အတိတ္ကို ျပန္သြားဖို႕ ၾကိဳးစားျပန္ပါတယ္။
အဲလို အမ်ိဳးမ်ိဳးၾကိဳးစားျပီး ေျပာင္းလဲဖို႕ ၾကိဳးစားခဲ့ေပမဲ့ တခုခုကို ျပင္လိုက္တိုင္း သူ႕ရဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္က တဦး မဟုတ္ တဦးကို ထိခိုက္ေစဖို႕ ျဖစ္လာတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူသာ လူ႕ေလာကၾကီးထဲကို ေရာက္မလာခဲ့ဘူး ဆိုရင္ ဘာမွ ျဖစ္လာစရာမရွိတာကို ေတြ႕သြားတဲ့ အဲလ္ဗင္ဟာ သူ႕ဘ၀ရဲ႕အစျဖစ္တဲ့ မိခင္ ၀မ္းဗိုက္ထဲကို ေရာက္ေအာင္ ျပန္သြားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ သူ႕အခ်င္းနဲ႕သူ႕ကိုုယ္သူ ရစ္ပတ္ျပီး သတ္ပစ္ခဲ့ပါတယ္။
ဒါရိုက္တာက စိတ္ကူးယဥ္ဇာတ္လမ္းတပုဒ္အျဖစ္ ဇာတ္လမ္းကို ဒီလို ဇာတ္သိမ္းခဲ့ေပမဲ့ ကၽြန္မအေနနဲ႕ကေတာ့ ယုတၱိရွိတဲ့ ဇာတ္လမ္းအျဖစ္ပဲ ေတြးၾကည့္ခ်င္မိတယ္။အဲလ္ဗင္က အတိတ္ေတြကို ျပန္သတိရတဲ့အခ်ိန္မွာ သူ႕ေၾကာင့္ သူခ်စ္ရတဲ့လူေတြ ဒုကၡေရာက္တာကို ျပန္သိလာတဲ့အခ်ိန္မွာ ေနာင္တေတြနဲ႕ရူးသြားျပီး သူ႕ဘ၀မွာ ျဖစ္ခ်င္တာေတြကို စိတ္ကူးယဥ္တာလို႕ပဲ ဇာတ္လမ္းကို သိမ္းခ်င္ေနမိတယ္။
ကၽြန္မတို႕ေတြဟာ တနည္းမဟုတ္ တနည္းေတာ့ အဲလို မ်ိဳး ရူးသြပ္မိၾကတာပဲမွလား။
No comments:
Post a Comment